اولتسالونيکيان
فصل ۳
۱ پس چون دیگر شکیبایی نداشتیم، رضا بدین دادیم که ما را در اَتِینا تنها واگذارند.
۲ و تیموتاؤس را که برادر ما و خادم خدا در انجیل مسیح است، فرستادیم تا شما را استوار سازد و در خصوص ایمانتان شما را نصیحت کند.
۳ تا هیچ‌کس از این مصائب متزلزل نشود، زیرا خود می‌دانید که برای همین مقرّر شده‌ایم.
۴ زیرا هنگامی که نزد شما بودیم، شما را پیش خبر دادیم که می‌باید زحمت بکشیم، چنانکه واقع شد و می‌دانید.
۵ لهذا من نیز چون دیگر شکیبایی نداشتم، فرستادم تا ایمان شما را تحقیق کنم مبادا که آن تجربه‌کننده، شما را تجربه کرده باشد و محنت ما باطل گردد.
۶ امّا الحال چون تیموتاؤس از نزد شما به ما رسید و مژدهٔ ایمان و محبّت شما را به ما رسانید و اینکه شما پیوسته ما را نیکو یاد می‌کنید و مشتاق ملاقات ما می‌باشید، چنانکه ما نیز شایق شما هستیم،
۷ لهذا ای برادران، در همهٔ ضیق و مصیبتی که داریم، از شما به‌سبب ایمانتان تسلّی یافتیم.
۸ چونکه الآن زیست می‌کنیم، اگر شما در خداوند استوار هستید.
۹ زیرا چه شکرگزاری به خدا توانیم نمود به‌سبب این همه خوشی که به حضور خدا دربارهٔ شما داریم؛
۱۰ که شبانه‌روز بی‌شمار دعا می‌کنیم تا شما را روبرو ملاقات کنیم و نقص ایمان شما را به کمال رسانیم.
۱۱ امّا خود خدا، یعنی پدر ما و خداوند ما عیسی مسیح راه ما را به سوی شما راست بیاورد.
۱۲ و خداوند شما را نمّو دهد و در محبّت با یکدیگر و با همه افزونی بخشد، چنانکه ما شما را محبّت می‌نماییم،
۱۳ تا دلهای شما را استوار سازد، بی‌عیب در قدّوسیّت، به حضور خدا و پدر ما در هنگام ظهور خداوند ما عیسی مسیح، با جمیع مقدّسین خود.
ث: مأموریت تیموتائوس در تسالونیکیه (۳:۱-۱۰)
کلمه‌ی ایمان شما پنج بار در باب سوم آمده است (آیات۲،۵،۶،۷،۱۰)و کلیدی برای درک این متن است. تسالونیکیان از جفاهای متفاوتی گذشته بودند و پولس مشتاق بود که ایمان آنها را در آزمایش ببیند. پس این باب درسی است برای ما بر اهمیت کار پیگیری مداوم. کافی نیست که ما گناهکاران را به سوی نجات‌دهنده هدایت کنیم. به آنها باید برای رشد در فیض و دانش خداوند کمک نمود.
۳:۱ در باب سوم ما ضربان قلب پولس رل چنانچه اشتیاق زیادش را برای مقدسین تسالونیکی عنوان می‌کند می شنویم. اگر چه او در اتینا تنها واگذارده شده بود ولی میدانست که ایمانداران تسالونیکیه در ایمانشان ادامه میدهند. شیطان مانع بازگشت شخصی او به تسالونیکیه شده بود. بالاخره او نمسدانست بیکار بنشیند؛ او تصمیم گرفت تیموتائوس را نزد ایشان بفرستد اگر چه خودش در اتینا تنها میماند. (این ما در واقع واژه ویراستاری است). غمانگیز است که فکر کنیم او در آنجا تنهاست. منظرههای شهر بزرگ برای او هیچ جذابیتی نداشته؛ او برای محافظت کلیساها بار داشت.
۳:۲ به «درجاتی» که پس از نام تیموتائوس آمده است توجه کنید: و تیموتائوس را که برادر ما و خادم خدا در انجیل مسیح است، فرستادیم تا شما را استوار سازد و در خصوص ایمانتان شما را نصیحت کند. کلمه‌ی خادم در اینجا و در قسمتهای دیگری از عهدجدید به سادگی به معنای خدمتگزار است. نظریه‌ی گذراندن کلاسهایی مخصوص کشیشان و این رتبهها در سالهای بعد پدید آمدند.
برای تیموتائوس چه برکت عظیمی بود که به شاگردان برادر عزیزش پولس خدمت کند! حالا که او خودش را ثابت نموده بود، برای مأموریت تنها به تسالونیکیه فرستاده شده بود.
هدف سفر پایدار ساختن و نصیحت ایمانداران و تشویق ایشان به استواری در ایمان بود. ایشان مورد جفا قرار گرفته بودند چون به مسیح اعتراف میکردند. این بحران همه‌ی نوایمانان بود؛ شیطان احتمالاً نظریات ماهرانه‌ی خود را به کار انداخته تا ایشان فکر کنند با مسیحی شدنشان اشتباهی مرتکب گردیدهاند!
برای ایشان جالب بود که از تیموتائوش بشنوند و از او تعلیم بیابند و از چیزهایی که از او شنیده بودند شادی نمایند. آنها به تشویق نیاز داشتند چون دائماً در معرض جفا و ضدّیت قرار داشتند.
۳:۳ در اوج جفاها، برای تسالونیکیان آسان بود که فکر کنند عجیب است که آنها میبایست دائماً رنج برده و خدا از آنها راضی باشد. تیموتائوس بدیشان خاطر نشان میساخت که این اصلاً عجیب نیست؛ این برای مسیحیان عادی است، بنابراین آنها نباید متزلزل شوند.
۳:۴ پولس بدیشان یادآوری می‌کند که حتی وقتی که او در تسالونیکیه بود، به مسیحیان گفته بود که ایشان زحمت خواهند دید. نبوت او در زندگیهای آنها درست از آب در آمده بود. آنها به خوبی این را میدانستند!
آزمایشاتی که ما به عنوان شاگرد لزوماً در زندگی خود در پیش رو داریم:
۱. تا آزمایش ایمان شما که از طلا فانی با آزموده شدن در آتش، گرانبهاتر است، برای تسبیح و جلال و اکرام یافت شود در حین ظهور عیسی مسیح (اول پطرس۱:۷).
۲. که ما را در تنگی ما تسلی میدهد تا ما بتوانیم دیگران را در هر مصیبتی که باشد تسلی نماییم (دوم قرنتيان ۱:۴).
۳. و نه این تنها بلکه در مصیبتها هم فخر می‌کنیم، چونکه میدانیم که مصیبت صبر را پیدا می‌کند (روميان ۵:۳).
۴. و الان ای خداوند، به تهدیدات ایشان نظر کن و غلامان خود را عطا فرما تا به دلیری تمام به کلام سخن گویند (اعمال رسولان ۴:۲۹؛ ۵:۲۷-۲۹؛ ۸:۳،۴).
۵. زیرا او طریقی را که میروم میداند و چون مرا میآزماید، مثل طلا بیرون میآیم (ایوب ۱۰:۲۳)
۳:۵ پولس رسول جوهر آیات ۱و۲ را تکرار می‌کند: وقتیکه به تأخیر افتادن سفرش به تسالونیکیه برای او غیر قابل تحمل شد، تیموتائوس را فرستاد تا در یابد که وضعیت مسیحیان در آن طوفان جفاها چگونه است. دلواپس عظیم او این بود که مبادا شیطان به ایشان حمله کرده و آنها را فریب دهد و مانع پیشرفت روحانی آنها گردد و ایشان آسایش را با جفا عوض کنند. این امر همیشه یک وسوسه بوده است که شخصی مسیحی، وفداریاش به مسیح را با راحتی شخصی عوض کند. کدامیک از ما نباید دعا کند: «خداوند مرا ببخش چون اکثر مواقع راهایی برای اجتناب از درد و رنج شاگردی تو پیدا کردهام به من امروز قدرت بده تا با تو قدم بر دارم و اصلاً مهم که چه بهایی بابت آن بپردازم.»
اگر شیطان مقدسین را تحریک کند که به زندگی قبلی خود باز گردند و ایمان خود را انکار کنند، آنگاه پولس احساس خواهد کرد که محنتش بجهت ایشان باطل بوده است.
۳:۶ تیموتائوس از تسالونیکیان با خبر خوش به قرنتس بازگشت. آنها نه تنها در تعالیم ایمان مسیحی راست ایستاده بودند، بلکه همچنین در تقوا و محبت نیز سالک بودند. این آزمایش واقعیت است ـ آنها نه تنها اصول ایمانِ راست دینی مسحیت را پذیرفته بودند بلکه ایمانی را نیز که به محبت عمل می‌کند (غلاطيان ۵:۶). نه فقط ایمان شما به خداوند عیسی بلکه محبت شما بجهت همه‌ی مقدسین (افسسيان ۱:۱۵).
آیا این چشمگیر نبود که تیموتائوس ایمان و محبت آنها را بیان کند ولی هیچ اشارهای به امید آنها نکند؟ آیا شیطان اطمینان آنها به بازگشت مسیح را متزلزل ساخته بود؟ ممکن است. چنانچه ویلیام لینکوان گفته است: «شیطان از اصول نفرت داشت برای اینکه او از قدرت آن در زندگی ما میدانست.» اگر امید آنها ناقص بود، پولس مطمئناً در پی رفع کمبود آن به وسیله‌ی این رساله پر امیدش بود.
تیموتائوس همچنین گزارش داد که تسالونیکیان خاطرات خوبی از پولس رسول و دوستانش در ذهن دارند و اینکه آنها نگران پولس، سیلاس و تیموتائوس هستند.
۳:۷ این خبرها به نظر مثل آب خنکی برای تشنگی جان پولس بود (امثال ۲۵:۲۵). پولس با وجود همه‌ی تنگدستی و رنج خود، از ایمان تسالونیکیان تسلی یافته بود.
۳:۸ او توضیح میدهد، «چونکه الان زیست می کنیم، اگر شما در خداوند استوار هستید». این آیه چه تفسیر خوبی از فروتنی این مرد بزرگ خدا ارائه میدهد.
۳:۹ کلمات از بیان شکرگزاری به خدا قلب پولس قاصر هستند. کاسه‌ی خوشی او لبریز شده و هر زمان که تسالونیکیان را در حضور خدایش بیاد میآورد پُرتر میشود.
۳:۱۰ زندگی دعایی پولس در واقع عادت همیشگی او بود و نه یک فعالیت متناوب: شب و روز. این اشتیاق شدید اوست: بی‌شمار دعا می‌کنیم. این یک دعای مخصوص بود: تا شما را روبرو ملاقات کنیم. این یک زندگی دعایی فداکارانه بود: و نقص ایمان شما را به کمال برسانیم.
ج ـ دعای خاص پولس (۳:۱۱-۱۳)
۳:۱۱ این باب با دعای پولس برای بزگشت به نزد ایشان به پایان میرسد و این درخواست خطاب به خود خدا یعنی پدر ما و خداوندمان عیسی مسیح است. پس این موضوع جمیع با یک فعلِ منفرد دنبال شده است. این طرز استفاده نشان دهنده‌ی اولوهیت مسیح و یگانگی تثلیت میباشد.
۳:۱۲ تسالونیکیان عملاً در نشان دادن محبت حقیقی مسیحی خوب بودند ولی همیشه جایی برای توسعه وجود دارد. و بنابراین او برای این مقیاس دعا می‌کند تا عمیقتر شود: و خداوند شما را نمو دهد و در محبت با یکدیگر. محبت آنها باید ایمانداران و همه‌ی انسانها را در بر گرفته و حتی شامل دشمنانشان نیز باشد. الگوی آن باید محبتِ رسولان باشد: چنانکه ما شما را نحبت می نماییم.
۳:۱۳ نتیجه محبت در این زندگی، بی‌عیب بودن در زندگی بعدی است. اگر ما یکدیگر را و همه‌ی نسل بشر را محبت کنیم، در حضور خدا و پدر ما در هنگام ظهور خداوند ما عیسی مسیح، با جمیع مقدسین خود بی‌عیب در قدوسیت خواهیم بود، زیرا که محبت تکمیل شریعت است (رومیان ۱۳:۸، یعقوب ۲:۸).
شخصی این دعا را اینگونه تعبیر کرده است: «خداوند شما را بیشتر و بیشتر قادر سازد تا زندگیهای خود را برای دیگران صرف کنید، تا او شخصیت شما را الحال مسیحی گرداند و از شما در برابر هر ادعایی دفاع کند تا هیچ چیزی نتواند به ضد شما وجود داشته باشد ...»
در باب دوم ما آمدن مسیح را میبینیم که مراحل مختلفی دارد: یک شروع، یک دوره، یک ظهور و یک نقطه اوج دارد. این سومین مرحله است که در آیه ۱۳ به آن اشاره شده است: ظهور خداوند ما عیسی مسیح، با جمیع مقدسین خود. تخت داوری مسیح در آسمان است. پاداشها مهیّا شدهاند. ولی این پاداشها به همه، زمان ظاهر خواهد شد که نجات دهنده به عنوان شاهشاهان و ربالارباب به زمین باز گردد.
مقدسین در اینجا احتمالاً یعنی آن ایماندارانی که در زمانربوده شدن به آسمان بالا برده شدهاند (اول تسالونيكيان ۴:۱۴). بعضی فکر میکنند که این یعنی فرشتگان ولی وینسنت ( Vincent ) میگوید که این اشاره به قوم مقدس و جلال یافته خدا دارد. او اشاره می‌کند که فرشتگان در این رساله هیچ نقشی ندارند ولی به آن ایمانداران جلال یافته، دقیقاً با موضوعی که تسالونیکیان سر آن مشکل داشته مطابق بود. او اضافه می‌کند، «این شامل حضور فرشتگان در بازگشت خداوند است، ولی وقتی پولس از چنین حضوری سخن میگوید عنوان می‌کند، با فرشتگان قوت خود چنانچه در دوم تسالونیکیان ۱:۷ می بینیم.»