View of Acropolis

رساله اول به تسالونيكيان

تفسیر کتاب مقدس برای ایماندارن

ویلیام مک دونالد

The First Epistle to the Thessalonians
Believer’s Bible Commentary

by
William MacDonald

مقدمه

«این نامه بیشتر از سایر نامه‏‌های پولس از ويژگي سادگی، لطافت و جذابیت... برخوردار است. در اینجا هیچ منازعه‌‏ای وجود ندارد.»
-‏ گراهام اسکورجی (W. Graham Scroggie)

الف) جایگاه منحصر به فرد در میان کتب مقدس

اولین کتابی که بوسیله یک نویسنده‌ی مشهور نوشته می‏‌شود معمولاً ارزش زیادی به عنوان نشان دهنده‌ی تأکید و عطای مکاتبه دارد. اول تسالونیکیان شاید اولین نامه‌ی الهامی پولس باشد. نتیجه جالب تعالیم مسیحی که پولس رسول قادر بود در این رساله‌ی کوتاه به تسالونیکیان ارائه دهد واضحاً نشان می‌‏دهد که بسیاری از تعالیمی که او در اینجا مورد بحث قرار می‌‏دهد بوسیله‌ی تسالونیکیان شناخته شده بوده‌‏اند. امروزه ربوده شدن و بازگشت ثانوی خداوند، اعتقاد شناخته شده‌‏ای است و مسیحیان پروتستان منتظر آن هستند. همیشه اینطور نبوده است. احیاء جذابیتِ این آموزه خصوصاً از طریق نوشته‌های برادران اولیه در بریتانیای کبیر (۱۸۲۵-‏۱۸۵۰) به گستردگی بر اول تسالونیکیان استوار بودند. بدون این نامه‌ی کوتاه ما در فهم خود از نظریه‌‏هایِ مختلف راجع به بازگشت مسیح جداً محروم می‌‏شدیم.

Agios Georgios Church on Lycabettus Hill
Agios Georgios Church on Lycabettus Hill

ب) نویسنده

اینکه اول تسالونیکیان یک رساله خاص پولس رسول است بوسیله‌ی هیچکس از محققین کتاب‌‏مقدس رد نشده است. تضمین این امر چنانچه فریم ( J. E. Frame) می‏‌گوید کافی است:‏ «این رساله پولس است مگر اینکه کسی آماده باشد ادعا کند که پولس هرگز نزیسته است یا هیچ نامه‏ای از او باقی نمانده است».

شواهد خارجی که بر پولس به عنوان نویسنده تأکید می‌‏کند در نوشته‌های پلی کراپ، اینگناتیوس و جوستین و همچنین کانون مارسیون و موراتوری (اولین فهرست از نوشته‏‌های مقدس مسیحیان) یافت می‏‌شود.

شواهد داخلی، سبک و کلمات خاصِ پولس است و دلسوزی قلبی یک پدرِ روحانی. ضرورت تاریخی این رساله با اعمال رسولان می‏‌خواند. هم در ۱:‏۱ و هم در ۱۸:‏۲ نویسنده، خود را پولس خطاب کرده است.

ج) تاریخ نگارش

اول تسالونیکیان، از قرنتس در هنگامی که پولس هجده ماه در آنجا مانده نوشته شده است و زمان نوشته شدن آن زیاد دورتر از زمانیکه تیموتائوس نزد پولس آمد نمی‌‏باشد (اول تسالونيكيان ۶:‏۳، ۱۷:‏۲). از آنجائیکه غالیون (اعمال رسولان ۱۸) به عنوان فرماندار نامش در اوایل تابستان ۵۱ میلادی آمده است، پولس می‏‌بایست در اوایل ۵۰ بدانجا رسیده و نامه را نوشته باشد. همه‌یمحققین تاریخ نگارش کتاب را در حدود اوایل سال ۵۰ میلادی رقم زده‌‏اند و این احتمالاً، مطمئن‏‌تر است که ما تاریخِ نگارش نامه را صریحاً در ۵۰ یا ۵۱ میلادی یعنی فقط ۲۰ سال پس از صعود خداوندمان بدانیم.

د) زمینه و موضوع

اولین باری که نور انجیل، ظلمتِ تسالونیکیان را در هم شکست در طی سفر دوم بشارتی پولس بود (اعمال رسولان۱:‏۱۷ـ۱۰).

پس از اینکه پولس و سیلاس از زندان فیلپی آزاد شدند، به تسالونیکیه، اَمفپولس و اپلونیه رفتند. تسالونیکی در آن زمان یک شهر هم از لحاظ دولتی و هم ارتباطی سوق‌الجیشی بود. پولس بر طبق نقشه به کنیسه یهود رفت و از عهد‏عتیق نشان داد که مسیح رنج برده و از میان مردگان برخاسته است. سپس او ادامه داده و اظهار داشت که عیسی ناصری، مسیح موعود بوده است. این امر سه هفته به طول انجامید. بعضی از یهودیان قانع شده و با پولس و سیلاس و دیگر ایماندارن ساکن شدند. همچنین بسیاری از یونانیان جدیدالایمان و عده کمی از زنان رهبر در شهر تغییر گرایش یافتند. سپس واکنش شدید شدوع شد. آن دسته از یهودیانی که ایمان نیاورده بودند عده‌‏ای از اوباش را در بازار جمع کرده و به سمت خانه یاسون بسیج کردند یعنی جائیکه پولس و سیلاس در آن مانده بودند. وقتیکه ایشان، واعظین را در آن خانه نیافتند یاسون و بعضی دیگر از ایمانداران را گرفته و به نزد حاکمان شهر (دولتمردان) بردند و از ایشان شکایت کردند که اینها جهان را بر عکس نموده‏‌اند. این یک تعارفِ نامتحد بود! سپس آنها مسیحیان را به توطئه به ضد قیصر برای براندازی او بوسیله برانگیختن پادشاهی دیگر به نام عیسی محکوم کردند. دولتمردان به مشکل برخوردند. آنها از یاسون و دیگر همکاران او خواستند تا مهمانان خود را از شهر بیرون کنند. سپس یاسون و دیگران آزاد شدند.

برادران مسیحی در تسالونیکی تصمیم گرفتند مستقیماً به واعظین فرامینی حکیمانه برای ترک شهر بدهند پس آنها، واعظین را در شب به تبیریه فرستادند.

مسئله چشمگیر این است که وقتی پولس و سیلاس از هم جدا شدند، گروه عبادت کنندگان کلیسا را که آموزش دیده بودند ترک کردند چون آنها می‌‏توانستند جفاها را متحمل شوند. آسان است که از اعمال ۲:‏۱۷ چنین نتیجه‏‌گیری کنیم که پولس و همکاران او در تسالونیکیه برای فقط سه سبت توقف نمودند. بهر حال، این دوره‌ی خدمتِ تعلیم آنها در کنیسه بود. پولس و گروهش سه ماه را در آن شهر سپری کردند. نامه‌ی پولس رسول به آنها نشان می‏‌دهد که تسالونیکیان تسلط زیادی به آموزه‏های مسیحیت داشته‌‏اند و به سختی این آموزه‏‌ها را در سه یا چهار هفته می‏‌توانسته‌‏اند تعلیم بگیرند.

پولس از تبیریه به آتن رفت (اعمال رسولان ۱۵:‏۱۷). در آنجا او شنید که ایمانداران در تسالونیکیه مورد جفا واقع شده‏‌اند. او سعی کرد که ایشان را ملاقات کند ولی شیطان مانع شد (اول تسالونيكيان ۱۷:‏۲ـ۱۸) بنابراین او تیموتائوس را به نزد ایشان فرستاد (۱:‏۳ـ۲). تیموتائوس گزارش فرستاد که در کل امیدوار کننده بود (۶:‏۳ـ۸)، و این پولس رسول را برانگیخت تا این نامه را بنویسد. در آن، او از خدمتِ خود بر ضد حملاتِ بدگویان دفاع می‌‏کند. او دعوت می‌‏کند که ایمانداران از فرهنگهایی فانی خود را جدا بسازند. او سو تفاهمی که راجع به کسانی که در مسیح مرده‏‌اند را بر می‌‏دارد؛ او کسانی که به بهانه‌ی آمدن مسیح دست از کار کشیده‏‌اند را توبیخ می‌‏کند؛ و او مقدسین را تشویق می‌‏کند تا به رهبرانِ روحانی خود احترام بگذارند. یکی از مهمترین پیش زمینه‌ی اول تسالونیکیان بازگشت خداوند عیسی است. این اشارات را به هم متصل کرده و اینطور خلاصه می‏‌کند:‏

یک مسیحی که در انتظار بازگشت خداوند عیسی است:‏ (۱) در قلبش هیچ بتی ندارد (۹:‏۱و۱۰)؛ (۲) در خدمتش مشغول است (۹:‏۲و۱۹)؛ (۳) در رابطه با دیگران با محبت است (۱۲:‏۳و۱۳)؛ (۴) در ذهنِ خود پریشانی ندارد (۱۳:‏۴ـ۱۸)؛ (۵) در زندگیش گناهی وجود ندارد (۲۳:‏۵).

طرح کلی اول تسالونيكيان
۱. سلام‌‏ها (۱:‏۱)
۲. رابطه‌ی شخصی پولس با تسالونیکیان (۱:‏۲-‏۳:۱۳)
  الف شکرگزاری پولس برای تسالونیکیان (۱:‏۲-‏۱۰)
  ب بازنگری پولس به خدمت، پیغام و رفتارش در تسالونیکیه (۲:‏۱-‏۱۲)
  پ بازنگری عکس‌‏العمل تسالونیکیان در قبال انجیل (۲:‏۱۳-‏۱۶)
  ت توضیح پولس برای عدم بازگشت به تسالونیکیه (۲:‏۱۷-‏۲۰)
  ث مأموریت تیموتائوس در تسالونیکیه (۳:‏۱-‏۱۰)
  ج دعای خاص پولس (۳:‏۱۱-‏۱۳)
۳. صایح عملی (۴:‏۱-‏۵:‏۲۲)
  الف تقدسی که اراده خدا را به انجام می‏‌رساند (۴:‏۱-‏۸)
  ب محبتی که به فکر دیگران است (۴:‏۹-‏۱۰)
  پ زندگی در نظر خارجیان (۴:‏۱۱-‏۱۲)
  ت امیدی که ایمانداران را راحتی می‌‏بخشد (۴:‏۱۳-‏۱۸)
  ث روز خداوند (۵:‏۱-‏۱۱)
  ج نصایح مختلف به مقدسین (۵:‏۱۲-‏۲۲)
۴. تحیات پایانی به تسالونیکیان (۵:‏۲۳-‏۲۸)