دوم قرنتيان
فصل ۱۳
۱ این مرتبه سوم نزد شما می‌آیم. بهگواهی دو سه شاهد، هر سخن ثابتخواهد شد.
۲ پیش گفتم و پیش می‌گویم که گویا دفعه دوّم حاضر بوده‌ام، هرچند الآن غایب هستم، آنانی را که قبل از این گناه کردند و همهٔ دیگران را که اگر بازآیم، مسامحه نخواهم نمود.
۳ چونکه دلیل مسیح را که در من سخن می‌گوید می‌جویید که او نزد شما ضعیف نیست بلکه در شما تواناست.
۴ زیرا هرگاه از ضعف مصلوب گشت، لیکن از قوّت خدا زیست می‌کند. چونکه ما نیز در وی ضعیف هستیم، لیکن با او از قوّت خدا که به سوی شما است، زیست خواهیم کرد.
۵ خود را امتحان کنید که در ایمان هستید یا نه. خود را باز یافت کنید. آیا خود را نمی‌شناسید که عیسی مسیح در شما است اگر مردود نیستید؟
۶ امّا امیدوارم که خواهید دانست که ما مردود نیستیم.
۷ و از خدا مسألت می‌کنم که شما هیچ بدی نکنید، نه تا ظاهر شود که ما مقبول هستیم،بلکه تا شما نیکویی کرده باشید، هرچند ما گویا مردود باشیم.
۸ زیرا که هیچ نمی‌توانیم به خلاف راستی عمل نماییم بلکه برای راستی.
۹ و شادمانیم وقتی که ما ناتوانیم و شما توانایید. و نیز برای این دعا می‌کنیم که شما کامل شوید.
۱۰ از اینجهت این را در غیاب می‌نویسم تا هنگامی که حاضر شوم، سختی نکنم بحسب آن قدرتی که خداوند بجهت بنا نه برای خرابی به من داده است.
۱۱ خلاصه ای برادران شاد باشید؛ کامل شوید؛ تسلّی پذیرید؛ یک رای و با سلامتی بوده باشید و خدای محبّت و سلامتی با شما خواهد بود.
۱۲ یکدیگر را به بوسه مقدّسانه تحیّت نمایید.
۱۳ جمیع مقدّسان به شما سلام می‌رسانند.
۱۴ فیض عیسی خداوند و محبّت خدا و شرکت روح‌القدس با جمیع شما باد. آمین.
۱۳:۱ پولس عازم قرنتس بود. هنگامی‌كه به آنجا رسید، مساله‌ی وجود گناه، در میان ایمانداران مورد بررسی قرار خواهد گرفت. چنین بررسی بر طبق اصل الهی كه در تثنیه ۱۹:۱۵ بیان شده انجام می‌شد:«به گواهی دو سه شاهد هر سخن ثابت خواهد شد.» پولس نمی‌گوید كه محكمه‌ای به پا خواهد كرد. این امر توسط كلیسای محلی انجام خواهد شد، و او همچون یك مشاور در این امر عمل خواهد نمود.
خ) قرنتیان خود صحه گذار رسالت پولس هستند (۱۳:۲-۶)
۱۳:۲ پولس در سفر دوم خود كه ثبت شده است به آنها هشدار داده بود كه با متخلفان به شدت برخورد خواهد كرد. الان گر چه غایب است، از پیش به آنها می‌گوید هنگامی‌كه باز آید با كسانی كه گناه می‌كنند مسامحه نخواهد كرد.
۱۳:۳ انبیای كذبه قرنتیان را فریب داده بودند كه در رسالت پولس تردید نمایند. در حقیقت، آنها او را به چالش در‌آورده بودند كه دلایلی ارایه نماید كه ثابت كنند او سخنگوی اصیل خدا است. معیار آنها برای اینكه مسیح از طریق او سخن می‌گوید چه بود؟ پولس پاسخ خود را با نقل درخواست گستاخانه‌ی انها مطرح می‌كند: «چونكه دلایل مسیح را كه در من سخن می‌گوید می‌جویید...»
سپس او در پرانتز به آنها یاد‌آوری می‌كند كه مسیح به طریقی توانا او را برای آنها آشكار ساخته است. هنگامی‌كه آنان به پیغام انجیل ایمان آوردند هیچ چیز ضعیفی در انقلاب عظیمی‌كه در زندگی آنان رخ داد به چشم نمی‌خورد.
۱۳:۴ ذكر واژه‌ی «ضعف» و «قوت» برای پولس یادآور تناقض میان قوت و ضعفی كه در زندگی نجات‌دهنده و زندگی خادمین او دیده می‌شود، است. خداوند ما، از ضعف مصلوب گشت، لیكن از قوت خدا زیست می‌كند. همچنین پیروان او در خود ضعیف هستند، اما با اینحال خداوند قدرت خود را از طریق آنها متجلی می‌سازد. هنگامی‌كه پولس می‌گوید، با او از قوت خدا كه به سوی شما است، زیست خواهیم كرد، مقصود وی قیامت نیست. بلكه مقصود او این است كه هنگامی‌كه آنها را ملاقات می‌كند، قوت عظیم خدا را در برخورد با كسانی كه گناه كرده‌اند نشان خواهد داد. آنها می‌گفتند كه او ضعیف و در خور سرزنش است، اما او به آنها نشان خواهد داد كه در اعمال تنبیه چقدر قوی است.
۱۳:۵ این آیه بدین شكل با قسمت اول آیه‌ی ۳ ارتباط می‌یابد:«از آنجایی كه به دنبال دلیلی هستید كه ثابت كند كه مسیح در من سخن می‌گوید... خود را امتحان كنید كه در ایمان هسیتد یا نه.» آنها خود دلیلی بر رسالت او بودند. توسط او بود كه آنها نجات‌دهنده را شناختند. اگر آنها می‌خواستند صلاحیت‌های او ببینند، با ید به خودشان می‌نگریستند.
آیه‌ی ۵ غالباً به اشتباه برای این تعلیم بكار رفته كه ما باید برای اطمینان از نجات به خود بنگریم، اما این امر به یأس و تردید خواهد انجامید. اطمینان از نجات در درجه‌ی اول از طریق كلام خدا به وجود می‌آید. همچنانكه زمان سپری می‌شود، ما شواهدی دیگر از حیات نو در خود می‌یابیم -عشقی نو نسبت به تقدس، نفرتی جدید نسبت به گناه، محبت به برادران، عدالت عملی، اطاعت، و جدایی از دنیا.
اما مقصود پولس این نیست كه خود نگری دلیلی بر نجات آنها است. بلكه از آنها می‌خواهد در نجات خود دلیلی بر رسالت او بیابند.
تنها دو احتمال وجود داشت:یا عیسی مسیح در آنها بود، یا اینكه مردود یا كاذب بودند. واژه‌ای كه در اینجا «مردود» ترجمه شده است برای توصیف فلزاتی به كار می‌برند كه به هنگام آزمایش تقلبی از آب در می‌آمدند. همچنین قرنتیان یا ایمانداران حقیقی بودند، یا در این آزمایش مردود شده بودند.
۱۳:۶ اگر به این نتیجه می‌رسیدند كه واقعاً نجات یافته‌اند، پس باید درمی‌یافتند كه پولس رسول خود اصیل بود و نه مردود. محال بود كه تحول و دگرگونی عمیقی كه در زندگی قرنتیان رخ داده بود از سوی یك معلم كذبه بوده باشد.
د) آرزوی پولس سعادت قرنتیان است (۱۳:۷-۱۰)
۱۳:۷ اكنون پولس موضوع تنبیه اعضای گنهكار كلیسای قرنتس را از سر می‌گیرد. او می‌گوید كه از خدا مسألت می‌كند یا تحمل گناه در جمع خود بدی نكرده باشند، اما آنها باید بدون وقفه در جهت انضباط و احیای اعضای گنهكار كار كنند. او این را نمی‌گوید تا خود را مقبول جلوه دهد، یا اینكه جلوه‌ی روشن‌تری از خود به جای گذارد. او نمی‌خواهد كه آنها چنین دلیلی بر اقتدار او اشاره كند. موضوع اصلاً این نیست. او می‌خواهد كه آنها این كار را انجام دهند زیرا كه روال درست و صادقانه همین است. و او ترجیح می‌دهد كه آنها این كار ار انجام دهند، حتی اگر چه او خود مردود به نظر برسد.
باری دیگر در اینجا گواهی از فداكاری پولس را می‌بینیم. او در دعاها همواره سعادت دیگران را می‌طلبد و نه شهرت و اعتبار خود را. اگر پولس با چوب به قرنتس می‌رفت اقتدار خود را ثابت می‌كرد، و موفق می‌شد در مورد انضباط و تنبیه افراد خاطی دیگران را به اطاعت وا دارد. او می‌توانست بگوید كه این دلیلی بر اقتدار قانونی اوست. اما او ترجیح می‌داد كه قرنتیان خود در غیاب او اقدام لازم را به عمل آورند، حتی اگر این كار موجب می‌شد در نزد شریعتگرایان وجهه‌ی مطلوبی نداشته باشد.
۱۳:۸ ضمیر ما در این آیه احتمالاً اشاره دارد به رسولان. پولس می‌گوید هر آنچه آنان می‌كنند باید با مد نظر قرار دادن تحقق راستی خدا انجام شود، و نه با انگیزه‌های خودخواهانه. حتی در باب مسایل انضباطی نباید انتقام‌جویی‌های شخصی دخالت داده شود. همه چیز باید با مد نظر قرار دادن جلال نام خدا و سعادت دیگر مسیحیان انجام شود.
۱۳:۹ در اینجا پولس باری دیگر فداكاری كامل خود را نسبت به قرنتیان ابراز می‌كند اگر ضعف، فروتنی و ملامت او باعث می‌شد كه آنها در مسایل الهی تقویت شوند، پس او شادمان بود. او در حین اینكه شادی می‌كرد، دعا می‌كرد كه آنها كامل شوند. پولس با توجه به موضوع برخورد با گنهكارانی كه در میان آنها بودند، دعا نمود تا آنها كامل شوند. آرزوی عمیق او این بود كه اراده‌ی خدا به طور كامل در زندگی آنها انجام شود. همان گونه كه هادج می‌گوید:«پولس دعا می‌كند كه آنها كاملاً از وضعیت مغشوش، اختلاف نظرها و شرارتی كه بدان گرفتار شده بودند رهایی یافته احیا شوند.»
۱۳:۱۰ پولس رسول با مد نظر قرار دادن كاملیت آنها این نامه را نوشت. او ترجیح می‌داد در حالی كه از نزد آنها غایب است بنویسد تا این پیامدها به اجرا درآیند، تا اینكه حاضر بوده آنگونه كه خداوند به او اقتدار داده بود سختی كند. اما حتی اگر حاضر باشد و به خشونت با آنها برخورد كند، باز هم برای بنای آنها بوده نه برای خرابی.
ذ) وداع زیبای پولس (۱۳:۱۱-۱۴)
۱۳:۱۱ اكنون پولس این رساله‌ی به ظاهر طوفانی را ناگهان به پایان می‌رساند. او پس از گفتن شاد باش (تحیت یونانی كه به معنای «شاد باشید " است)، چهار خواهش را مطرح می‌كند. ابتدا، آنها باید كامل باشند. فعلی كه در اینجا بكار رفته است همان واژه‌ای است كه در متی ۴:۲۱ برای تعمیر تور ماهیگیری به كار رفته و می‌تواند حاوی مفهوم «اصلاح كردن طریقهایت» باشد.
«تسلی پذیرید» را می‌توان چنین ترجمه كرد:«تشویق شوید»، «ترغیب شوید» پولس رسول هشداری جدی به آنها داده بود. در اینجا او به آنها می‌گوید كه این هشدارها را با روحیه‌ی خوب پذیرفته و به آنها عمل كنند.
یكی رأی باشید. مسلماً تنها راهی كه قرنتیان می‌توانستند یك رأی شوند این بود كه فكر مسیح را داشته باشند. باید آنگونه كه او می‌اندیشید، بیاندیشند، و تمام افكار و منطق خود را به او بسپارند.
با سلامتی زیست كنید. از ۱۲:۲۰ كاملاً مبرهن است كه میان آنها مناقشات و مشاجراتی بوده است. هر جا كه شریعتگرایی وارد می‌شود چنین مشاجراتی پدید می‌آید. از این رو پولس به آنها گفت ابتدا متخلفان را تنبیه نموده و سپس در سلامتی با سایر مسیحیان مصالحه كنند.
اگر آنها چنین كنند، خدای محبت و سلامتی با آنها خواهد بود. مسلماً، به یك معنا خداوند همواره با قوم خود است. اما این بدان مفهوم است، اگر تنها در این امور اطاعت نمایند خداوند خود را به شكلی خاص به آنها نزدیك خواهد كرد.
۱۳:۱۲ بوسه‌ی مقدسانه از خصوصیات و تحیات در مسیحیان روزگار پولس بود. این عمل «بوسه‌ی مقدسانه» نامیده شده است، یعنی اینكه نمادی از محبت ساختگی و ظاهری نیست، بلكه خالصانه و صادقانه. هنوز هم مسیحیان بسیاری از كشورها چنین می‌كنند. با اینحال در برخی از كشورها بوسیدن مردان به منزله‌ی نشانی بر همجنس‌بازی است. در چنین مواردی دست دادن بهتر است. هادج می‌گوید:
«این یك حكم همیشگی نیست، از روح این حكم پیداست كه مسیحیان باید محبت متقابل خود را به همان شكلی كه جامعه و روزگاری كه در آن زندگی می‌كنند می‌پسندد، ابراز كنند.»
۱۳:۱۳ تحیات از طرف جمیع مقدسان برای قرنتیان یادآور و سعت مشاركتی آنها بدان داخل شده‌اند بود، و همچنین به آنها می‌گوید كه دیگر كلیساها منتظر دیدن پیشرفت آنها و اطاعت از خداوند هستند.
۱۳:۱۴ در اینجا یكی از زیباترین دعاهای عهد جدید را كه سه شخصیت تثلیث را رد بر می‌گیرد پیش رو داریم.
لنسكی (Lenski) چنین نتیجه می‌گیرد:
در حالی كه دستان خود را به سوی قرنتیان دراز كرده با این دعای عمیق عهد جدید صدایش به خاموشی می‌گراید. اما دعای او همیشه بر دل‌های ما است.