Persian Scripture

رساله به رومیان

تفسیر کتاب مقدس برای ایماندارن

ویلیام مک دونالد

The Epistle to Romans
Believer’s Bible Commentary

by
William MacDonald

مقدمه

«کلیسای جامع ایمان مسیحی» -‏ فردریک گودت (Frédéric Godet)

الف) جایگاه منحصر به فرد در میان کتب مقدس

رومیان همیشه در صدر نامه‌‌های پولس قرار داشته و حق نیز همین است. از آنجا که کتاب اعمال رسولان با ورود پولس به روم پایان می‌‌یابد‌، منطقی است که بخش رسالات عهد‌جدید با نامه‌ی آن رسول به کلیسای روم آغاز شود که قبل از ملاقات او با مسیحیانِ آنجا نوشته شده است. با قاطعیت بیشتری می‌‌توان گفت که از منظر الهیات، رومیان مهمترین کتاب عهد‌ جدید است که به الهیات سیستماتیک مسیحی که در کلام خدا یافت می‌‌شود، بسیار نزدیک است.

Vittoriano Museum

از نظر تاریخی، رومیان موثّرترین کتابِ کتاب‌‌مقدّس است. آگوستین با خواندن رومیان ۱۳:‏۱۳-‏۱۴در سال ۳۸۰ میلادی، به مسیحیت گروید. اصلاحات پروتستان وقتی پا به عرصه‌ی ظهور گذاشت که مارتین لوتر سرانجام معنی عدالت خدا را فهمید و اینکه «عادل به ایمان زیست خواهد کرد» (۱۵۱۷م).

جان وسلی، اطمینان از نجات را با خواندن مقدمه تفسیر رومیان به وسیله‌ی مارتین لوتر دریافت کرد که او این کتاب را در کلیسای خانگی موراویان در خیابان آلدر و در لندن سال ۱۳۷۸ میلادی مطالعه کرد. جان کالوین نوشته است:‏ وقتی کسی این رساله را بفهمد، در درون او مجرایی باز می‌شود که بدان وسیله می‌تواند همه ‌ی نوشته‌های مقدّس را بفهمد.

ب) نویسنده

بدعت‌‌گزاران و حتّی منتقدین افراطی، برای یک‌بار هم که شده، این دیدگاه جهانی و اُرتودکس را پذیرفتند که نویسنده‌ی رساله‌ی به رومیان، رسول امّت‌‌ها بوده است. در حقیقت، اوّلین کسی که نام پولس را به عنوان نویسنده‌ی کتاب رومیان به وضوح مطرح کرد، مارسیون بدعت‌‌گزار بود. نویسندگان اصول‌گرا و اُرتودکسی چون کلمنت روم، ایگناتیوس، ژوستین شهید، پولیکارپ، هیپولتیوس و ایرنائوس از این کتاب نقل‌‌قول کرده‌اند و کانون موراتوریان نیز این نامه را به عنوان نامه‌ی پولس طبقه‌‌بندی کرده است.

شواهد داخلی برای اثبات پولس به عنوان نویسنده‌ی کتاب نیز بسیار قوی هستند. الهیات، واژ‌ه‌ها و روح نویسنده، همگی بر پولس دلالت دارند. البتّه، در حقیقت در خود رساله می‌‌گوید که نویسنده‌‌اش پولس است (۱:‏۱) که البتّه برای برطرف کردن شک کافی نیست ولی می‌توان این امر را از متون دیگری مثل ۱۵:‏۱۵-‏۲۰ استخراج کرد. موضوعی که شاید بیش از هر ‌چیز قانع‌‌کننده باشد، هماهنگی‌‌های زیادی است که با کتاب اعمال رسولان دارد که هیچ اثری از تصنعی بودن آن پیدا نمی‌‌شود. برای مثال، اشاراتی که به مجموعه‌ی مقدّسین شده و به غایوس، ارسطس و سفر طولانی به روم، همه اینها به پولس به عنوان نویسنده اشاره می‌‌کنند. کاتب او طرطیوس بود (۱۶:‏۲۲).

ج) تاریخ نگارش

رومیان پس از رسالات اوّل و دوّم قرنتیان نوشته شده است، زیرا هدایائی که در آن رسالات اشاره شده، حالا جمع‌‌آوری شده و آماده‌ی رسیدن به دست مقدّسین فقیر اورشلیم است. اشاره به کنخریا، به عنوان شهر بندری قرنتس (۱۶:‏۱) و برخی جزییات دیگر، اکثر محقّقین را به این فرض واداشته که قرنتس همان شهر کنخریا است. از آنجا که پولس فقط به مدّت ۳ ماه در آنجا بود (در پایان سفر بشارتی سوّم خود) و قبل از اینکه از توطئه‌‌ای که علیه او چیده بودند، جان سالم بدر ببرد، احتمالاً در خلال همین زمان اندک، این رساله نگاشته شده است. این فرضیه، تاریخی در حدود سال ۵۶ میلادی را به دست می‌‌دهد.

د) زمینه و موضوع

چگونه مسیحّیت برای اوّلین‌‌بار به روم رسید؟ در این خصوص نمی‌‌توان با قاطعیت چیزی گفت، ولی شاید یهودیانی که روز پنطیکاست در اورشلیم به مسیحیت گرویده بودند (اعمال۱۰:‏۲)، خبر خوش را به روم بردند که این امر در سال ۳۰ میلادی رخ داده است.

پولس تا قبل از نوشتن نامه‌‌اش از قرنتس هرگز به روم نرفته بود تا اینکه بعد از ۲۶ سال بدانجا رفت. ولی او راجع به مسیحیان آنجا کم می‌دانست، چنان که در باب ۱۶ مشاهده می‌‌کنیم. مسیحیان آن روزگار اکثراً در مسافرت بودند، بعضی به خاطر جفاها یا بشارت انجیل یا به خاطر روش معمول شغلشان. این مسیحیان رومی، هم از پیش‌‌زمینه‌ی یهودی بودند و هم از پیش‌‌زمینه‌ی امّت‌‌ها.

پولس بالاخره در حدود سال ۶۰ میلادی به روم رسید، ولی نه به طریقی که انتظار داشت. او به عنوان فردی زندانی به جهت مسیح عیسی بدانجا رفت.

رساله به رومیان، اثری کلاسیک است. این کتاب برای نجات نیافتگان، به تفصیل وضعیت گناه‌‌آلود و از دست رفته‌ی آنان و نقشه‌ی عادلانه‌ی خدا برای نجات ایشان را به روشنی شرح می‌‌دهد. نوایمانان چیزهای زیادی درباره‌ی وضعیت جدیدشان در مسیح و پیروزی از طریق قدرت روح‌‌القدس را می‌‌آموزند. ایمانداران قدیمی، خوشی پایان‌‌ناپذیری را در میان طیف گسترده‌ی حقایق مسیحی از جمله عقیدتی، نبوّتی و کاربردی می‌‌یابند.

یک روش عالی برای فهمیدن رساله به رومیان، توجّه به گفتگوی پولس با عدّه‌‌ای از مخالفین گمنام است. هر چقدر پولس، انجیل را به پیش می‌‌برد، به نظر می‌‌آید که مخالفین، همه‌گونه ضدّیتی علیه آن ایجاد می‌‌کنند. این رسول به تک‌‌تک سؤالات مخالفین خود جواب می‌‌دهد. وقتی پولس این‌‌کار را به اتمام می‌‌رساند، به همه‌ی رفتارهای اصلی که انسان در قبال انجیل فیض خدا و پذیرش آن باید بروز دهد، جواب می‌‌دهد.

بعضی اوقات، از مخالفین به وضوح نام برده شده و گاه فقط به صورت تلویحی نام برده شده‌‌اند. ولی چه نام برده شده و چه تلویحی عنوان شده باشند، آنها همگی حول انجیل چرخ می‌‌زدند، خبر خوش نجات به وسیله‌ی فیض از طریق ایمان به خداوند عیسی مسیح، جدا از اعمال شریعت.

ما رساله به رومیان را در ارتباط با یازده سؤال اساسی بررسی می‌‌کنیم:‏ (۱) موضوع رساله چیست؟ (۱:‏۱، ۹، ۱۵، ۱۶). (۲) انجیل چیست؟ (۱:‏۱-‏۱۷). (۳) چرا انسان‌‌ها به انجیل نیاز دارند؟ (۱:‏۱۸-‏۳:‏۲۰). (۴) بر‌طبق انجیل، چگونه گناهکاران بی‌‌دین بوسیله‌ی خدای قدّوس، عادل شمرده می‌‌شوند؟ (۳:‏۲۱-‏۳۱). (۵) آیا انجیل، نوشته‌‌های عهد‌عتیق را قبول دارد؟ ۴:‏۱-‏۲۵). (۶) مزایای عادل‌‌شمردگی در زندگی ایمانداران چیست؟ (۵:‏۱-‏۲۱). (۷) آیا تعلیم نجات به واسطه فیض از طریق ایمان، مجوز یا حتی مشوق زندگی گناه‌‌آلود نیست؟ (۶:‏۱-‏۲۳). (۸) رابطه‌ی مسیحیان با شریعت چیست؟ (۷:‏۱-‏۲۵). (۹) مسیحیان چگونه قادر خواهند بود زندگی مقدّس داشته باشند؟ (۸:‏۱-‏۳۹). (۱۰) آیا انجیل، به وسیله‌ی وعده‌ی نجات هم به یهودیان و هم به امّت‌‌ها، وعده‌‌های خدا به قوم خاصّ خود یعنی یهودیان را شکسته است؟ (۹:‏۱-‏۱۱:‏۳۶). (۱۱) آنانی که به واسطه‌ی فیض عادل شمرده شده‌‌اند، چگونه باید در زندگی روزانه خود عمل کنند؟ (۱:‏۱۲-‏۱۶:‏۲۷).

دانستن این یازده سؤالات و جواب آنها، به ما آگاهی عملی خوبی نسبت به این رساله‌ی مهم می‌‌دهد. جواب اولین سؤال که «موضوع رساله‌ی به رومیان چیست؟» البتّه که انجیل است و پولس برای پرداختن به این نکته لحظه‌‌ای درنگ نمی‌‌کند! او در شانزده آیه‌ی اول، چهار بار به واژه‌ی انجیل اشاره می‌‌کند (۱:‏ ۱، ۹، ۱۵، ۱۶).

این ما را به سؤال دوّم می‌‌برد:‏ «انجیل چیست؟» خود کلمه، به معنی خبر‌خوش است. ولی در آیات (۱-‏۱۷)، پولس رسول به شش حقیقت درباره‌ی خبر‌خوش اشاره می‌‌کند:‏ (۱) منشأ آن خدا است (آیه۱). (۲) به وسیله‌ی انبیای عهد‌‌عتیق پیشگویی شده بود (آیه۲). (۳) راجع به خدای پسر، خداوند عیسی مسیح است (آیه۳). (۴) قدرت خدا برای نجات است (آیه ۱۶). (۵) برای همه انسان‌‌ها است، امّت‌‌ها و یهودیان (آیه ۱۶). (۶) تنها به واسطه فیض است (آیه ۱۷). با این نکات به عنوان مقدّمه، اجازه دهید نگاهی دقیق‌تر به جزئیات این آیات بیندازیم.