Persian Scripture

۵. تو صیه‌ی پایانی پولس (باب ۱۶)

الف) درباره‌ی اعانه (۱۶‌:‏۱– ۴)

۱۶‌:‏۱ آیه‌‌ای اول باب ۱۶ در مورد زکاتی(هدایا) سخن می‌‌گوید که باید کلیسای قرنتس جمع‌آوری می‌‌کرد و به مقدسین نیازمند در اورشلیم ارسال می‌‌کرد. علت دقیق این فقر مشخص نیست. برخی گفته‌‌اند که آن پیامد قحطی بود که بر اورشلیم عارض شده بود (اعمال ۱۱‌:‏۲۸ – ۳۰). احتما لاً دلیل دیگر آن است که یهودیانی که به مسیح ایمان آورده بودند از سوی خویشان بی‌‌ایمان، دوستان و هموطنان خود طرد و تحریم شده بودند. تردیدی نیست که آنها شغل خود را از دست داده و از هر سو تحت فشارهای اقتصادی بودند تا از اعتراف ایمان به مسیح باز بمانند. پو لس به کلیساهای غلاطیه نیز در مورد این موضوع توصیه کرده بود، و اکنون از قرنتیان میخواهد که به همان شکل که از مقدسین غلاطیه خواسته شد در این مورد عمل نمایند.

۱۶‌:‏۲ گرچه تعالیمی که در آیه۲ مطرح شد مختص به جمع‌آوری اعانه برای هدفی خاص بوده است، اما با این حال اصول آن از ارزش پایدار برخوردار هستند. پیش از هر چیز، جمع‌آوری اعانه باید در روز اول هفته انجام شود. در اینجا کاملاً مشهود است که مسیحیان اولیه دیگر سبت یا روز هفتم را به عنوان یک حکم اجباری به جا نمی‌‌آوردند. خداوند در روز اول هفته برخاسته بود، روز پنطیکاست در روز اول هفته رخ داد، و شاگردان در روز اول هفته گرد هم می‌‌آمدند و نان می‌‌شکستند (اعمال ۲۰‌:‏۷). اکنون آنها باید چیزی نزد خود ذخیره کرده در روز اول هفته برای مقدسین کنار می‌ ‌گذاشتند.

دومین اصل مهم این است که تعالیم مربوط به اعانات برای هر یک از آنها بود. فقیر و غنی، غلام و آزاد، همه باید در بخشیدن دارایی خود شرکت می‌‌جوییدند.

علاوه بر این، این کار باید به طور نظام‌مند انجام می‌‌شد. در روز اول هفته آنها باید چیزی نزد خود ذخیره کرده بگذارد. این عمل نباید اتفاقی، و یابه منظور خاصی انجام می‌‌شد. اعانه باید از پول شخصی کنار گذاشته می‌‌شد و برای استفاده در مناسبتهای خاص حفظ می‌‌شد. اعانات آنها باید متناسب با آنها بود. این امر در عبارت به حسب نعمتی که یافته کاملاً مبرهن است.

تا در وقت آمدن من زحمت جمع کردن نباشد. پولس رسول نمی‌‌خواست که انجام این امر به لحظات آخر بیانجامد. او می‌‌دانست که در چنین مواقعی ممکن است دادن اعانه بدون آمادگی قلبی و مالی صورت پذیرد.

۱۶‌:‏۳ آیات۳ و۴ دیدگاهی بسیار ارزشمند در مورد مراقبتی که باید از اعانات جمع‌آوری شده در کلیسا صورت پذیرد را به ما ارائه می‌‌دهد. شایان توجه است که پیش از هر چیز اعانات نباید به یک شخص سپرده شود. حتی خود پولس نیز تنها شخصی نبود که اعانات را دریافت می‌‌کرد. دوم اینکه، از این آیات درسی می‌‌یابیم که همیشه پولس تعیین نمی‌‌کرد که چه کسی اعانات را حمل کند. بلکه، این تصمیم بر عهده‌‌ای جماعت محلی بود. هنگامی که آنها فرستادگان را انتخاب کنند، پولس آنها را به اورشلیم خواهد فرستاد.

۱۶‌:‏۴ اگر رأی بر آن می‌‌شد که پولس نیز به اورشلیم برود، برادران او را تا به آنجا همراهی می‌‌کردند. توجه نمایید که او می‌‌گوید «همراه من خواهند آمد» و نه «من همراه آنها خواهم آمد» شاید این اشاره‌‌ای باشد به اقتدار پولس به عنوان یک رسول. برخی از مفسرین چنین می‌‌گویند که عامل تعیین کننده در رفتن پولس مقدار اعانات بود، اما برای ما باور چنین موضوعی که رسول بز رگی همچون پولس توسط چنین اصلی هدایت شود بسیار دشوار است.

ب) درباره‌‌ی برنامه‌ ‌های شخصی پولس (۱۶‌:‏۵ – ۹)

۱۶‌:‏۵ پولس درآیات ۵ – ۹ در مورد برنامه‌‌های شخصی خود سخن می‌‌گوید. او قصد داشت ازافسس، جایی که این نامه را نوشت، حرکت کرده از مکادونیه عبور کند. پس او قصد داشت به سوی جنوب وقرنتس برود.

۱۶‌:‏۶ – ۸ احنمال داشت پولس زمستان را با مقدسین در قرنتس بسر برد و سپس به راه خود ادامه دهد، تا هرجایی که برود. پس او نمی‌‌توانست در راه مکادونیه آنها را ببیند، اما او قصد داشت اگر خداوند اجازه دهد بعداً کمی در کنار آنها باشد. پولس پیش از ترک مکادونیه قصد داشت تا پنطیکاست در افسس بماند. ازآیه‌‌ای ۸ در می‌‌یابیم که این رساله در افسس نوشته شده است.

۱۶‌:‏۹ پولس می‌‌دانست که درافسس فرصت طلایی برای خدمت به مسیح دارد. از سویی دیگر آگاه بود که معاندین بسیارند. این آیه چه تصویرت غییر‌ناپذیری از خدمت مسیحی به دست می‌‌دهد:‏ از یک سو مزرعه‌ها آماده‌‌ای حصاد بودند؛ از سویی دیگر دشمن بی‌‌وقفه در تلاش بود، مانع ایجاد کرده، جدایی افکند و به هر طریق ممکن مخالفت کند!

پ) سفارشات پایانی و تحیّات (۱۶‌:‏۱۰ – ۲۴)

۱۶‌:‏۱۰ پولس سخنی نیز در مورد تیموتائوس می‌‌افزاید. اگراین خادم جوان و سرسپرده‌‌ای خداوند به قرنتس آمد، آنها باید او را بی‌‌ترس بپذیرند. شاید این آیه بدان معنا باشد که تیموتائوس ذاتاً آدم خجالتی بوده، و آنها نباید کاری کنند که با عث تشدید خجالت او شوند. شاید ازسویی دیگر بدین معنا باشد که او باید بدون ترس از اینکه به عنو ان خادم خداوند پذیرفته نشود به نزد آنها برود. احتمالاً تفسیر دوم صحیح باشد چرا که پولس می‌‌گوید:‏ «زیرا که درکار خداوند مشغول است چنانکه من نیز هستم.»

۱۶‌:‏۱۱ تیموتائوس در خدمت به مسیح وفادار بود و از این رو کسی نباید او را حقیر شمارد. در مقابل باید مشتاقانه تلاش می‌‌شد تا او را به سلامتی مشایعت کنند، تا او در وقت معین نزد پولس برسد. پولس به آینده نظر داشت تا تیموتائوس و دیگر برادران با او بپیوندند.

۱۶‌:‏۱۲ اکنون نگرانی... پولس درباره‌‌ای اپلس برادر، ازاو بسیار در خواست نمود که با برادران قرنتیان را ملاقات کند. اپلس حس کرد که اکنون اراده‌‌ای خدا نیست که به آنجا برود، اما خاطر نشان ساخت که هر گاه فرصت یابد به قرنتس می‌‌رود. آیه ۱۲ برای ما بسیار ارزشمند است چرا که بیانگر روح محبتی است که برخادمین خداوند حاکم است. شخصی این آیه را تصویر زیبایی از «محبت و احترام بی‌‌شائبه» نامیده است. و همچنین بیانگر آزادی هر یک از خادمین خداوند است که بدون اجبار از منبع دیگری خود خداوند آنها را هدایت می‌‌کند. حتی پولس رسول خود این قدرت را نداشت که به اپلس بگوید چه بکند. آیرونساید (Ironsid) در این باره چنین گفته است:‏ نمی‌‌خواهم این باب را از کتاب‌‌مقدس پاره کنم. این باب به من کمک کرده تا طریق خدا را در هدایت خادمینش درخدمت به او درک نمایم.

۱۶‌:‏۱۳،۱۴ اكنون پولس چند توصیه مختصر و مفید به مقدسین ارائه می‌‌كند. آنها باید پیوسته بیدار باشند، در ایمان استوار باشند، و شجاع باشند و زورآور شوند. پولس باردیگر خطر معلمین دروغین را مد نظر قرار می‌‌دهد. مقدسین باید همواره مراقب باشند. آنها نباید حتی سانتیمتری از اراضی حیاتی را از دست دهند آنها باید با جسارتی حقیقی رفتار كنند، سرانجام اینكه آنها باید در خداوند زورآور باشند. در جمیع اعمال آنها باید محبت نمایان شود. این به معنای زندگی سرسپرده به خدا و دیگران است. یعنی اینكه خود را بسپارند.

۱۶‌:‏۱۵ سپس توصیه‌‌هایی در مورد خانواده استیفان ذكر می‌‌شود. این مسیحیان عزیز نوبر اخائیه بودند. به عبارتی دیگر اولین كسانی كه در اخائیه ایمان آورده بودند. گویا آنها از همان بدو ایمان آوردن خود را به خدمت مقدسین سپرده بودند. قبلاً در ۱‌:‏۱۶ نیز به خانواده استیفان اشاره شده بود. پولس می‌‌گوید كه او آن خانواده را تعمید داده است. بسیاری تاكید كرده‌‌اند كه در خانواده استیفان نوزاد هم بوده است، و از این رو در مورد تعمید نوزادان به این آیه استناد می‌‌كنند. با این حال، از این آیه مبرهن است كه در خانواده استیفان نوزادی نبوده است، چرا كه مشخصاً ذكر شده است كه آنها خویشتن را به خدمت مقدسین سپرده‌‌اند.

۱۶‌:‏۱۶ پولس مسیحیان را ترغیب می‌‌نماید تا چنین اشخاصی را اطاعت كنند و هركس را كه در كار كمك می‌‌كند و زحمت می‌ ‌كشد. از تعالیم كل عهد جدید در می‌ابیم كه كسانی كه خود را به خدمت مسیح می‌‌سپارند باید مورد احترام و محبت قوم خدا واقع شوند. اگر همه اینها را سرلوحه خود قرار می‌‌دادند، از بسیاری از شقاقها و حسادت‌‌ها ممانعت به عمل می‌‌آمد.

۱۶‌:‏۱۷ آمدن استیفان و فژتوناتس و اخانیكوس دل پولس را شاد می‌‌كرد. آنها آنچه از جانب قرنتیان ناتمام بود را تمام می‌‌كردند. احتمالا مقصود این است كه آنا پولس رسول را محبت می‌‌كردند اما قرنتیان در این امر مسامحه می‌‌كردند. و یا به احتمال قریب به یقین مقصود این این است كه آنچه قرنتیان به دلیل بعد مسافت از انجامش قاصر بودند را این مردان انجام می‌‌دادند.

۱۶‌:‏۱۸ آنها از قرنتس اخباری برای پولس به همراه آورده بودند، و در مقابل اخباری را از پولس برای جماعت محلی می‌‌بردند. باری دیگر پولس توصیه می‌‌كند كه جماعت محلی احترام توام با محبت نسبت به این چنین اشخاصی داشته باشند.

۱۶‌:‏۱۹ مقصود از كلیسا‌های آسیا جماعت‌‌های استان آسیا (آسیا صغیر امروزی) است. كه مركز آن افسس بود. گویا اكیلا و پرسكالا در این هنگام در افسس زندگی می‌‌كردند. زمانی آنها در قرنتس زندگی می‌‌كردند، و از این رو برای مقدسین آنجا آشنا بودند. اكیلا یك خیمه دوز بود، و با پولس در این حرفه كار كرده بود. عبارت كلیسایی كه در خانه ایشان است تصویری از سادگی حیات گروهی در آن زمان را به دست می‌‌دهد. مسیحیان در خانه‌‌هایشان گرد هم می‌‌آمدند تا پرستش و دعا كرده و با هم مشاركت داشته باشند. سپس در خارج از خانه انجیل را در محل كار، بازار، زندان محلی و هركجا كه قرعه به نامشان می‌‌افتاد بشارت می‌‌دادند.

۱۶‌:‏۲۰ همه برادران در جماعت محلی همصدا با پولس تحیّات محبت‌آمیز خود را به ایماندارن قرنتس می‌‌فرستند. پولس به خوانندگان خود توصیه می‌‌كند یكدیگر را به بوسه مقدسانه سلام رسانند. در آن روزگار، بوسه نشان رایج تحیت بود، حتی در میان مردان مقصود از بوسه مقدسانه تحیت بدون ریا و ناپاكی است. در جامعه امروزی ما كه انحرافات جنسی بسیار محرز هستند، به كار بردن تحیت به طرز گسترده، ممكن است موجب وسوسه‌‌های خطرناك شود و قصور فاحش اخلاقی بیانجامد. به همین دلیل در فرهنگ‌‌های انگلیسی زبان بهتر است بجای بوسیدن بایكدیگر دست دهیم. البته نباید به خاطر ملاحظات فرهنگی از اطاعت از كلام خدا سر باز زنیم. اما در موارد این چنین كه ممكن است اطاعت مطلق باعث گناه كردن شود و یا حتی فرهنگ محلی موجبات ورود شریر را فراهم آورد، شاید جایگزین كردن دست دادن به جای بوسیدن توصیه خوبی محسوب شود.

۱۶‌:‏۲۱ پولس عموما این نامه‌ها را برای یكی از همكاران خود دیكته می‌‌كرد. با ابن حال او در پایان قلم خود را به دست می‌‌گرفت و چند كلام هم به خط خود می‌‌نگاشت، و سپس تحیّات خاص خود را بر آن می‌‌افزود. این همان چیزی است كه او در اینجا انجام می‌‌دهد.

۱۶‌:‏۲۲ واژه یونانی آناتیما به معنای لعنت شده است. كسانی كه عیسی مسیح خداوند را دوست ندارند محكوم هستند، اما سرنوشت آنها به هنگام آمدن خداوند عیسی مسیح آشكار خواهد شد. فرد مسیحی دوست در نجات دهنده است. او خداوند عیسی را بیش از هر كس و هر چیزی در دنیا دوست دارد. قصور در محبت كردن به پسر خدا عصیان بر علیه خود خدا است. رایل (Ryle) اظهار می‌‌دارد:‏

پولس قدیس هیچ راه گریزی برای كسانی كه مسیح را دوست ندارند باقی نمی‌‌گذارد او هیچ بهانه و عذری برای آنها نگذاشته است. ممكن است انسانی علم اندكی داشته باشد اما نجات یابد. ممكن است جسارت نداشته باشد و ترس از انسان بر او غلبه كند، همچون پطرس. ممكن است به طرز وحشتناكی سقوط كند، همچون داوود، اما دوباره برخیزد. اما اگر كسی مسیح را دوست نداشته باشد او در طریق حیات قرار ندارد. لعنت هوز بر اوست. او در همان مسیر پهنی است كه به تباهی ختم می‌‌شود.

ای خداوند بیا ! ماراناتا ترجمه شده، این عبارت آرامی و مورد استفاده مسیحیان اولیه بود. اگر ماراناتا فاصله‌‌دار بود "ماران آتا" معنایش می‌‌شد «خداوند ما آمده است» "ماران تا" بود، معنایش می‌‌شود خداوند ما بیا!

۱۶‌:‏۲۳ فیض مفهوم مورد علاقه پولس بود. او دوست داشت نامه‌‌هایش را با این واژه زیبا آغاز كند و خاتمه دهد. این واژه یكی از دلایلی است كه نشان می‌‌دهد نویسنده رساله واقعاً خود پولس بوده است.

۱۶‌:‏۲۴ در طول تمام رساله به ضربان قلب این رسول سرسپرده گوش فراداده‌‌ایم. هنگامی كه او بنا می‌‌كرد، تسلی می‌‌داد، ترغیب می‌‌كرد، و فرزندان خود را در ایمان پند می‌‌داد. در محبت او نسبت به آنها هیچ شكی نیست. هنگامی كه قرنتیان این عبارات پایانی را می‌‌خواندند، شاید از اینكه اجازه داده بودند معلمین دروغین به درون آنها راه یابند، رسالت پولس را زیر سوال قرار داده بودند، و از محبت اولیه نسبت به او بازگشته بودند احساس شرمساری می‌‌كردند.