Persian Scripture

رساله اول به قرنتیان

تفسیر کتاب مقدس برای ایماندارن

ویلیام مک دونالد

The First Epistle to the Corinthians
Believer’s Bible Commentary

by
William MacDonald

مقدمه

«قسمتی از تاریخ کلیسا که نظیرآن یافت نمی‌‌شود.» -‏ ویزاکر (Weizacker)

الف) جایگاه منحصر به فرد در میان کتب مقدس

رساله اول قرنتیان «کتاب مشکلات» است، چرا که پولس در آن به مشکلاتی می‌‌پردازد («اما درباره‌ی…») که جماعت ایمانداران شهر پر از شرارت قرنتس با آن مواجه بودند. بدینسان کلیساهایی که امروزه از چنین مشکلاتی رنج می‌‌برند نیز نیازمند این کتاب هستند. تفرقه، قهرمان ساختن از رهبران، بی‌‌بندوباری، مشاجرات شرعی، مشکلات زناشویی، رسوم مشکوک و مقررات عطایای روحانی همه در اینجا مورد بحث قرار گرفته‌‌اند.

تخت جمشید

با این حال اشتباه است که بپنداریم تمام مشکلات در اینجا مطرح شده‌‌اند! این همان رساله‌‌ای است که حاوی اول قرنتیان ۱۳ است. زیباترین مقاله در مورد محبت، نه تنها در کتاب‌‌مقدس بلکه در کل ادبیات عالم. تعلیم جالب توجه در مورد قیامت، چه قیامت عیسی و چه قیامت ما (باب ۱۵)، مقررات مربوط به شام خداوند (باب۱۱)، تعلیم درباره جمع‌‌آوری اعانه (باب۱۶)، همه در اینجا مطرح شده‌‌اند.

اگر اول قرنتیان را نداشتیم در بسیاری از زمینه‌‌ها فقیر بودیم. این رساله گنجینه‌‌ای از تعالیم عملی مسیحیت به شمار می‌‌آید.

ب) نویسنده

تمام محققان بر این باور اتفاق نظر دارند كه رساله اول قرنتیان حاصل قلم پولس است. برخی از نویسندگان (عمدتاً لبیرال) معتقدند كه پاره‌‌ای از این رساله مورد تحریف قرار گرفته، اما اینها همه فرضیات شخصی است و فاقد هر گونه شواهد و مدارك مستند می‌‌باشد. اول قرنتیان ۵‌:‏۹ به وضوح به ما می‌‌گوید كه پیش از این رساله، پولس رساله‌‌ای دیگر نیز نگاشته كه قرنتیان آن را نادیده انگاشته بودند.

شواهد خارجی رساله اول قرنتیان مربوط به همان دوران اولیه است. كلمنت روم (۹۵ م) به طور مشخص این رساله را «رساله رسول مبارك، پولس» می‌‌نامد. دیگر نویسندگان كلیسای اولیه كه از این رساله نقل كرده‌‌اند عبارتند از پولیكارپ، ژوستین شهید، آتناگوراس، كلمنت اسكندریه و ترتولیان. نام این رساله در فهرست موراتوری و نیز در فهرست مارسیون بدعت‌‌گزار پس از غلاطیان تحت عنوان «رسولی» (Apostolicon) آمده است.

شواهد داخلی نیز بسیار قوی هستند. علاوه بر اشاره نویسنده به خود به نام پولس در ۱:‏۱ و ۱۶‌:‏۲، مباحث مطرح شده در ۱‌:‏۱۲-‏۱۷ ؛ ۳‌:‏۲۲،۶،۴ نیز نویسندگی پولس را تأیید می‌‌كنند. تطابق‌‌هایی كه این رساله با اعمال و دیگر رسالات پولس دارد و توجه بسیار به رسالت اصیل، جعلی بودن آن را كم رنگ ساخته و به صحت و اصالت آن اعتبار بسیار بخشیده است.

ج) تاریخ نگارش

پولس به ما می‌‌گوید که او از افسس این رساله را می‌‌نویسد (۱۶‌:‏۸؛ ر.ک آیه ۱۹). از آنجا که او سه سال در آنجا خدمت کرده بود، به احتمال قوی رساله‌ی اول قرنتیان در اواخر نیمه دوم آن خدمت عمومی او یا به عبارتی حدود سال ۵۵ یا ۵۶ میلادی نگاشته شده است. برخی از محققان تاریخ نگارش آن را حتی زودتر نیز می‌‌دانند.

د) زمینه و موضوع

قرنتس باستانی در شمال یونان و غرب آتن واقع شده بود (واست). این شهر در روزگار پولس بر سر شاهراه‌‌های تجاری قرار داشت. قرنتس تبدیل به یک مرکز بازرگانی بین‌‌المللی شده بود و حجم رفت و آمد در آن بسیار بالا بود. دیری نپائید که این شهر به خاطر مذهب فاسد مردمانش تبدیل به مرکزی برای ناشایسته‌‌ترین اشکال بی‌‌بندوباری اخلاقی شد، به طوری كه نام قرنتس مظهر انسانهای فاسدالاخلاق و بی‌‌بندوبار بود. این شهر آن قدر بدنام بود كه حتی از نام آن، فعلی ساخته بودند كه به معنای «زندگی حقارت‌‌بار» (Korikthia Zomia) بود.

پولس رسول برای اولین بار در سفر دوم بشارتی خود از قرنتس دیدن کرد (اعمال ۱۸). او ابتدا به همراه پرسکله و اکیلا، همکاران خیمه‌‌دوز خود در میان یهودیان خدمت کرد. هنگامی که غالب یهودیان پیغام او را پذیرفتند، او به سوی غیر یهودیان قرنتس رفت. با پیغام او بسیاری نجات یافتند و کلیسایی در آنجا تاسیس شد.

حدود سه سال بعد هنگامی که پولس در افسس بشارت می‌‌داد از سوی ایمانداران قرنتس نامه‌‌ای دریافت نمود که در آن مشکلات جدی جماعت ایماندار آنجا و نیز سئوالات گوناگونی در باب مسائل عملی مسیحیت مطرح شده بود. پاسخ به این نامه باعث شد رساله‌ی اول قرنتیان به نگارش درآید.

رساله به رومیان، اثری کلاسیک است. این کتاب برای نجات نیافتگان، به تفصیل وضعیت گناه‌‌آلود و از دست رفته‌ی آنان و نقشه‌ی عادلانه‌ی خدا برای نجات ایشان را به روشنی شرح می‌‌دهد. نوایمانان چیزهای زیادی درباره‌ی وضعیت جدیدشان در مسیح و پیروزی از طریق قدرت روح‌‌القدس را می‌‌آموزند. ایمانداران قدیمی، خوشی پایان‌‌ناپذیری را در میان طیف گسترده‌ی حقایق مسیحی از جمله عقیدتی، نبوّتی و کاربردی می‌‌یابند.

محتوای این رساله این است که چگونه می‌‌توان یک کلیسای دنیوی و جسمانی را به طور صحیح هدایت کرد تا با ملایمت دیدگاه‌‌ها، خطایا و اعمالی را که پولس رسول بر ضد آنها هشدار می‌‌دهد رعایت نماید. همانگونه كه موفات (Moffatt) به شكل موجز بیان می‌‌كند:‏ «کلیسا در دنیا بود، همانگونه که باید باشد، اما دنیا نیز در کلیسا بود، آنگونه که نباید باشد.»

از آنجا كه چنین شرایطی هنوز هم در میان جماعت‌‌ها وجود دارد، كاربرد این رساله همچنان پایدار است.