The second epistle to the Corinthians
Believer’s Bible Commentary
by
William MacDonald
مقدمه
شفافیت مکاشفه‌ی پولس ]در دوم قرنتیان[ به نظر من در تمام نوشته‌های مقدس بی‌همتا است.
سادلر (Sadler)
الف) جایگاه منحصر به فرد در میان کتب مقدس
در حالی که رساله اول قرنتیان به طرز وسیعی مطالعه و موعظه شده، اما دوم قرنتیان همواره از سوی واعظان به دست فراموشی سپرده شده است. با این حال این رساله بسیار پراهمیت است. تردیدی نیست كه دشواری در امر ترجمه و سبك كنایه‌آمیز آن مزید بر علت شده است. شمار بسیار واژه‌های ایتالیك در ترجمه‌های قدیم و جدید کتاب مقدس بیانگر این امر است كه چقدر باید تلاش شود تا این رساله پر از احساس در زبان انگلیسی مورد استقبال قرار گیرد.
کوه آرارات
متن رساله دشوار است و حداقل می‌توان گفت كه بسیاری از آیات نامفهوم هستند. این موضوع را به طرق گوناگون توجیه می‌كنند:(۱)پولس از طنز زیاد استفاده كرده است، اما گاهی دشوار می‌توان دریافت كه آیا او به كنایه سخن می‌گوید یا خیر (۲)برای درك برخی از قسمت‌ها باید اطلاعات بیشتری از سفرهای پولس، سفرهای همراهان او و رسالاتی كه او نگاشته داشته باشیم (۳) این رساله كاملاً‌ً شخصی است، و سخنان همه از دل برمی‌آیند. و همواره درك چنین سخنانی سهل نیست.
اما این دشواری‌ها ما را مأیوس نمی‌سازد. خوشبختانه این عوامل حقایق اساسی رساله را تحت تأثیر قرار نمی‌دهد بلكه تنها جزئیات را.
سرانجام، دوم قرنتیان رساله‌ای است بسیار دوست‌داشتنی كه از آن نقل قول شده است. پس از مطالعه‌ی آن علت را در خواهید یافت.
ب) نویسنده
به راستی كه كسی انكار نمی‌كند كه پولس این رساله را نگاشته است. اگر چه برخی در خصوص تحریف آن نظریاتی ارائه كرده‌اند. با این حال یك‌دست بودن رساله (به همراه جملات معترضه‌ی خاص پولس) كاملاً مبرهن است.
شواهد خارجی رسالهی دوم قرنتیان بسیار قوی، اما كمی‌متأخرتر از رسالهی اول قرنتیان است. در كمال شگفتی كلمنت روم از آن نقل نكرده است، اما پولیكارپ، ایرنائوس، كلمنت اسكندریه،ترتولیان وسیپریان هم از آن نقل قول كرده‌اند. مارسیون او را در ردیف سوم فهرست رسالات قابل قبول پولس جای داده است. همچنین این رساله در فهرست موراتوری نیز به چشم می‌خورد. از سال ۱۷۵م. به بعد مستندات رساله دوم قرنتیان به وفور یافت می‌شود.
شواهد درونی نویسندگی پولس بسیار قاطع است. به استثنای فلیمون، این رساله از سایر رسالات شخصی‌تر و کمتر تعلیمی‌تر است. اشارات جزئی شخصی، ویژگی‌های فردی پولس و رابطه‌ی تنگاتنگ با اول قرنتیان، غلاطیان، رومیان و اعمال همه بر این دیدگاه سنتی صحه می‌گذارند که پولس نویسنده‌ی این رساله است.
شواهد همه گویای این مهم هستند كه نویسنده و مخاطب این رساله به مانند رسالهی شناخته شده‌ی اول قرنتیان یكی هستند.
ج) تاریخ نگارش
احتمالا رسالهی دوم قرنتیان كمتر از یك سال پس از رسالهی اول قرنتیان و از مكادونیه نگاشته شده است (برخی از حاشیه‌نویسی‌های مربوط به ترجمه‌های اولیه به فیلپیه اشاره كرده‌اند) عموماً سال ۵۷ میلادی را به عنوان تاریخ نگارش پذیرفته‌اند، لیكن بسیاری هم سال ۵۵ یا ۵۶ میلادی، و هارناك (Harnak) سال ۵۳ را برگزیده است.
د) زمینه و موضوع
یكی از دلایلی كه رسالهی دوم قرنتیان را بسیار دوست داریم این است كه بسیار شخصی است. به نظر در این رساله بهتر می‌توان از هر رسالهی دیگر به اعماق دل پولس نزدیك شد. در این رساله اشتیاق بی‌حد و حصر پولس به كار خداوند را حس می‌كنیم. ما به عظمت بزرگترین دعوت او در زندگیش پی می‌بریم. در كمال شگفتی و در سكوت فهرستی از رنج‌هایی را كه او متحمل شد می‌خوانیم. ما خروش خشم او را در پاسخ به مخالفان ستیزه‌جویش تجربه می‌کنیم. خلاصه آنكه به نظر می‌رسد پولس ما را به اعماق اسرار جان خود می‌برد.
دیدار اول پولس از قرنتس در اعمال باب ۱۸ ثبت شده است. این واقعه در سفر دوم بشارتی او و درست پس از خطابه‌ی به یاد ماندنی او بر تپه‌ی مریخ در آتن رخ داده است. پولس در قرنتس به همراه اكیلا و پرسكلا به خیمه‌دوزی پرداخت و انجیل را در كنیسه بشارت داد. سیلاس و تیموتائوس از مكادونیه به او پیوستند تا در این كار بشارتی كه حداقل ۱۸ ماه به طول انجامید به او كمك رسانند (اعمال۱۱:۱۸).
هنگامی‌كه اكثر قریب به اتفاق یهودیان بشارت او را نپذیرفتند او به غیریهودیان روی آورد. با نجات یافتن جان‌ها-چه یهود چه غیریهود – رهبران یهود پولس را پیش مسند غالیون بردند. اما غالیون دعوا را خارج از حوزه‌ی قضاوت خود برشمرد و آنها را از مسند خود راند.
پولس پس از محاكمه روزهای بسیاری را در قرنتس بسر برد و سپس راهی كنخریه افسس شد و پس از سفری طولانی به قیصریه و انطاكیه بازگشت.
او در سفر سوم بشارتی خود به افسس بازگشت و به مدت دو سال در آنجا اقامت گزید. در طول مدت اقامت او هیئتی از قرنتس از او دیدن كردند وتوصیه‌های او را در بسیاری از موضوعات جویا شدند. او در پاسخ به این سوالات رسالهی اول قرنتیان را نگاشت.
سپس پولس از واكنش قرنتیان نسبت به نامه‌ی او بسیار مضطرب گشت، مخصوصاً در مورد تنبیه عضو گناهكار. از این رو افسس را به قصد تروآس ترك گفت، به این امید كه تیطس را ملاقات نماید. با این حال نتوانست او را ملاقات نماید و از این رو عازم مكادونیه شد. در اینجا بود كه تیطس با اخباری خوب و بد نزد او آمد. مقدسین ایماندار گناهكار را تنبیه كرده بودند و این اقدام باعث احیای او شده بود. این خبر خوش بود. اما مسیحیان آن گونه كه قصد داشتند اعانه‌ای برای كمك به نیازمندان ارشلیم ارسال كنند نكردند. این عمل آنها خوب نبود. سرانجام تیطس گزارش داد كه معلمان دروغین در قرنتس فعال هستند، و اقتدار او را به عنوان خادم مسیح زیر سؤال می‌برند. این همان اخبار بد بود.
پس اینها شرایطی هستند كه باعث شدند رسالهی دوم به قرنتیان از مكادونیه نوشته شود.
در رسالهی اول پیش از هر چیز پولس را یك معلم می‌بینیم، اما در رسالهی دوم او نقش یك شبان را ایفا می‌كند. اگر به دقت گوش فرا دهید، تپش قلب او را می‌شنویم كه قوم خدا را دوست دارد و خود را فدای سعادت آنها می‌كند.
پس اكنون بیائید این ماجرای بی‌نظیر را آغاز نماییم و در حالی كه این افكار حیات بخش و واژه‌های آتشین را مطالعه می‌كنیم برای تنویر روح قدوس خدا دعا کنیم.
طرح کلی دوم قرنتیان
۱.
تفسیر پولس از خدمت (بابهای ۱-۷)
الف
–
تحیات (۱:۱-۲)
ب
–
خدمت تسلی به هنگام رنج‌ها (۱:۳-۱۱)
پ
–
تغییر برنامه سفر پولس(۱: ۱- ۲: ۱۷)
ت
–
صلاحیت پولس برای خدمت (۳:۱-۵)
ث
–
عهد عتیق در مقابل عهد جدید (۳:۶-۱۸)
ج
–
تعهد به بشارت به یك انجیل شفاف (۴:۱-۶)
چ
–
ظرفی زمینی با سرنوشتی آسمانی(۴:۷-۱۸)
ح
–
زندگی در پرتو تخت داوری مسیح(۵:۱-۱۰)
خ
–
ضمیر خوب پولس در خدمت (۵:۱۱-۶:۲)
د
–
رفتار پولس در خدمت (۶:۳-۱۰)
ذ
–
خواهش پولس برای محبت و صداقت(۶:۱۱-۱۳)
ر
–
خواهش پولس برای جدایی از آنچه كلام گفته است(۶:۱۴-۷:۱)
ز
–
شادی پولس به خاطر اخبار خوش از قرنتس(۷:۲-۱۶)
۲.
خواهش پولس برای كامل كردن جمع‌آوری اعانه برای مقدسین در ارشلیم (بابهای ۸، ۹)
الف
–
الگوهایی خوب از بخشش سخاوتمندانه(۸:۱-۹)
ب
–
توصیه برای به انجام رساندن جمع‌آوری اعانات(۸:۱۰،۱۱)
پ
–
سه اصل خوب برای بخشش سخاوتمندانه(۸:۱۲-۱۵)
ت
–
سه برادر صالح برای آماده ساختن اعانات(۸:۱۶-۲۴)
ث
–
درخواست پولس از قرنتیان برای تائید افتخار نمودن پولس به آنها (۹:۱-۵)
ج
–
پاداش نیكوی بخشیدن سخاوتمندانه(۹:۶-۱۵)
۳.
حقانیت پولس در رسالت(بابهای۱۰-۱۳)
الف
–
پاسخ پولس به مدعیان خود ) ۱۰:۱-۱۲(
ب
–
قاعده‌ی كار پولس:در هم شكستن مزرعه‌ی جدید برای مسیح(۱۰:۱۳-۱۶)
پ
–
هدف عالی پولس:ستایش خداوند(۱۰:۱۷، ۱۸)
ت
–
تاكید پولس بر رسالت خود(۱۱:۱-۱۵)
ث
–
رنج‌های پولس به خاطر مسیح صحه‌گذار رسالت اوست (۱۱:۱۶-۳۳)
رسالهی دوم به قرنتیان
تفسیر کتاب مقدس برای ایماندارن
ویلیام مک دونالد
The second epistle to the Corinthians
Believer’s Bible Commentary
by
William MacDonald
مقدمه
شفافیت مکاشفه‌ی پولس ]در دوم قرنتیان[ به نظر من در تمام نوشته‌های مقدس بی‌همتا است.
سادلر (Sadler)
الف) جایگاه منحصر به فرد در میان کتب مقدس
در حالی که رساله اول قرنتیان به طرز وسیعی مطالعه و موعظه شده، اما دوم قرنتیان همواره از سوی واعظان به دست فراموشی سپرده شده است. با این حال این رساله بسیار پراهمیت است. تردیدی نیست كه دشواری در امر ترجمه و سبك كنایه‌آمیز آن مزید بر علت شده است. شمار بسیار واژه‌های ایتالیك در ترجمه‌های قدیم و جدید کتاب مقدس بیانگر این امر است كه چقدر باید تلاش شود تا این رساله پر از احساس در زبان انگلیسی مورد استقبال قرار گیرد.
متن رساله دشوار است و حداقل می‌توان گفت كه بسیاری از آیات نامفهوم هستند. این موضوع را به طرق گوناگون توجیه می‌كنند:(۱)پولس از طنز زیاد استفاده كرده است، اما گاهی دشوار می‌توان دریافت كه آیا او به كنایه سخن می‌گوید یا خیر (۲)برای درك برخی از قسمت‌ها باید اطلاعات بیشتری از سفرهای پولس، سفرهای همراهان او و رسالاتی كه او نگاشته داشته باشیم (۳) این رساله كاملاً‌ً شخصی است، و سخنان همه از دل برمی‌آیند. و همواره درك چنین سخنانی سهل نیست.
اما این دشواری‌ها ما را مأیوس نمی‌سازد. خوشبختانه این عوامل حقایق اساسی رساله را تحت تأثیر قرار نمی‌دهد بلكه تنها جزئیات را.
سرانجام، دوم قرنتیان رساله‌ای است بسیار دوست‌داشتنی كه از آن نقل قول شده است. پس از مطالعه‌ی آن علت را در خواهید یافت.
ب) نویسنده
به راستی كه كسی انكار نمی‌كند كه پولس این رساله را نگاشته است. اگر چه برخی در خصوص تحریف آن نظریاتی ارائه كرده‌اند. با این حال یك‌دست بودن رساله (به همراه جملات معترضه‌ی خاص پولس) كاملاً مبرهن است.
شواهد خارجی رسالهی دوم قرنتیان بسیار قوی، اما كمی‌متأخرتر از رسالهی اول قرنتیان است. در كمال شگفتی كلمنت روم از آن نقل نكرده است، اما پولیكارپ، ایرنائوس، كلمنت اسكندریه،ترتولیان وسیپریان هم از آن نقل قول كرده‌اند. مارسیون او را در ردیف سوم فهرست رسالات قابل قبول پولس جای داده است. همچنین این رساله در فهرست موراتوری نیز به چشم می‌خورد. از سال ۱۷۵م. به بعد مستندات رساله دوم قرنتیان به وفور یافت می‌شود.
شواهد درونی نویسندگی پولس بسیار قاطع است. به استثنای فلیمون، این رساله از سایر رسالات شخصی‌تر و کمتر تعلیمی‌تر است. اشارات جزئی شخصی، ویژگی‌های فردی پولس و رابطه‌ی تنگاتنگ با اول قرنتیان، غلاطیان، رومیان و اعمال همه بر این دیدگاه سنتی صحه می‌گذارند که پولس نویسنده‌ی این رساله است.
شواهد همه گویای این مهم هستند كه نویسنده و مخاطب این رساله به مانند رسالهی شناخته شده‌ی اول قرنتیان یكی هستند.
ج) تاریخ نگارش
احتمالا رسالهی دوم قرنتیان كمتر از یك سال پس از رسالهی اول قرنتیان و از مكادونیه نگاشته شده است (برخی از حاشیه‌نویسی‌های مربوط به ترجمه‌های اولیه به فیلپیه اشاره كرده‌اند) عموماً سال ۵۷ میلادی را به عنوان تاریخ نگارش پذیرفته‌اند، لیكن بسیاری هم سال ۵۵ یا ۵۶ میلادی، و هارناك (Harnak) سال ۵۳ را برگزیده است.
د) زمینه و موضوع
یكی از دلایلی كه رسالهی دوم قرنتیان را بسیار دوست داریم این است كه بسیار شخصی است. به نظر در این رساله بهتر می‌توان از هر رسالهی دیگر به اعماق دل پولس نزدیك شد. در این رساله اشتیاق بی‌حد و حصر پولس به كار خداوند را حس می‌كنیم. ما به عظمت بزرگترین دعوت او در زندگیش پی می‌بریم. در كمال شگفتی و در سكوت فهرستی از رنج‌هایی را كه او متحمل شد می‌خوانیم. ما خروش خشم او را در پاسخ به مخالفان ستیزه‌جویش تجربه می‌کنیم. خلاصه آنكه به نظر می‌رسد پولس ما را به اعماق اسرار جان خود می‌برد.
دیدار اول پولس از قرنتس در اعمال باب ۱۸ ثبت شده است. این واقعه در سفر دوم بشارتی او و درست پس از خطابه‌ی به یاد ماندنی او بر تپه‌ی مریخ در آتن رخ داده است. پولس در قرنتس به همراه اكیلا و پرسكلا به خیمه‌دوزی پرداخت و انجیل را در كنیسه بشارت داد. سیلاس و تیموتائوس از مكادونیه به او پیوستند تا در این كار بشارتی كه حداقل ۱۸ ماه به طول انجامید به او كمك رسانند (اعمال۱۱:۱۸).
هنگامی‌كه اكثر قریب به اتفاق یهودیان بشارت او را نپذیرفتند او به غیریهودیان روی آورد. با نجات یافتن جان‌ها-چه یهود چه غیریهود – رهبران یهود پولس را پیش مسند غالیون بردند. اما غالیون دعوا را خارج از حوزه‌ی قضاوت خود برشمرد و آنها را از مسند خود راند.
پولس پس از محاكمه روزهای بسیاری را در قرنتس بسر برد و سپس راهی كنخریه افسس شد و پس از سفری طولانی به قیصریه و انطاكیه بازگشت.
او در سفر سوم بشارتی خود به افسس بازگشت و به مدت دو سال در آنجا اقامت گزید. در طول مدت اقامت او هیئتی از قرنتس از او دیدن كردند وتوصیه‌های او را در بسیاری از موضوعات جویا شدند. او در پاسخ به این سوالات رسالهی اول قرنتیان را نگاشت.
سپس پولس از واكنش قرنتیان نسبت به نامه‌ی او بسیار مضطرب گشت، مخصوصاً در مورد تنبیه عضو گناهكار. از این رو افسس را به قصد تروآس ترك گفت، به این امید كه تیطس را ملاقات نماید. با این حال نتوانست او را ملاقات نماید و از این رو عازم مكادونیه شد. در اینجا بود كه تیطس با اخباری خوب و بد نزد او آمد. مقدسین ایماندار گناهكار را تنبیه كرده بودند و این اقدام باعث احیای او شده بود. این خبر خوش بود. اما مسیحیان آن گونه كه قصد داشتند اعانه‌ای برای كمك به نیازمندان ارشلیم ارسال كنند نكردند. این عمل آنها خوب نبود. سرانجام تیطس گزارش داد كه معلمان دروغین در قرنتس فعال هستند، و اقتدار او را به عنوان خادم مسیح زیر سؤال می‌برند. این همان اخبار بد بود.
پس اینها شرایطی هستند كه باعث شدند رسالهی دوم به قرنتیان از مكادونیه نوشته شود.
در رسالهی اول پیش از هر چیز پولس را یك معلم می‌بینیم، اما در رسالهی دوم او نقش یك شبان را ایفا می‌كند. اگر به دقت گوش فرا دهید، تپش قلب او را می‌شنویم كه قوم خدا را دوست دارد و خود را فدای سعادت آنها می‌كند.
پس اكنون بیائید این ماجرای بی‌نظیر را آغاز نماییم و در حالی كه این افكار حیات بخش و واژه‌های آتشین را مطالعه می‌كنیم برای تنویر روح قدوس خدا دعا کنیم.