The Second Epistle to Timothy
Believer’s Bible Commentary
by
William MacDonald
مقدمه
«رساله‌ی دوم به تيموتائوس... بيان احساس دروني پولس است، او كه خارج از فلسطين تحت هدايت خدا، جماعت خدا را بر روي زمين بنياد نهاد، و اين رساله با آگاهي از قصور و دور شدن كليسا از اصول اوليه‌اي كه وي آن را بنياد نهاده بود نگاشته شده است.»
- جي. ان داربي (J. N. Darby)
الف) جایگاه منحصر به فرد در میان کتب مقدس
معمولاً آخرين سخنان اشخاص مشهور براي كساني كه آنها را دوست دارند بسيار عزيز و به يادماندني است. با وجود اينكه ۲ تيموتائوس آخرين سخنان پولس محسوب نمی‌شود، اما اين آخرين اثر اوست كه براي مسيحيان شناخته شده است و در درجه‌ی اول براي نماينده‌ی جوان و محبوب او تيموتائوس نگاشته شده است.
Rose
پولس در حالي كه در سياه‌چال مرطوب نشسته بود، و زير نور خفيفي كه از سقف به درون مي‌تابيد، و در حالي كه انتظار اعدام خود را مي‌كشيد. تنها در يك سياه‌چال مرطوب، و زير نور خفيفي كه از سقف به درون می‌تابيد، اين رسول پر از روح، عاقل و خوش‌قلب كه اكنون از اين نبرد دشوار براي خدا خسته و پير شده بود، براي آخرين بار به تيموتائوس می‌نويسد كه آن حقيقت و حياتي كه آموخته است را محكم نگاه دارد.
دوم تيموتائوس نيز به مانند بسياري از رسالات دوم به معلمان دروغين و مرتدان روزهاي آخر مي‌پردازد. هر كس مي‌داند كه اگر اصالت رساله‌ی دوم تيموتائوس مورد حمله قرار گرفته (و نيز حتي دوم پطرس) همه به اين خاطر است كه رهبران مذهبي شك‌انديشي كه فرضيه‌هاي منفي در اين مورد ارايه مي‌دهند خود محكوم هستند كه مذهب را پوششي براي كارهاي خود قرار داده‌اند، همان گناهي كه پولس ما را از آن آگاه مي‌سازد (۳:۱-۹) مهم نيست كه ديگران چه مي‌گويند، ما به دوم تيموتائوس بسيار نياز داريم و اين رساله بسيار اصيل است.
ب) نویسنده
در مورد نويسنده به مقدمه‌ی رسالات شباني و مبحث نويسنده در اول تيموتائوس مراجعه نمائيد.
ج) تاریخ نگارش
دوم تيموتائوس از زندان نوشته شده است (زندان قديمي مامرتايم ( Mamertime ) كه هم اكنون جهانگردان از آن ديدار مي‌كنند). از آنجا كه پولس يك شهروند رومي بود نمي‌شد او را نزد شيرها بيندازند و يا معلولش كنند، اما تنها اين امتياز را داشت كه براي اعدام گردن زده شود. پولس به هنگام سلطنت نرون كه در ۸ ژوئن ۶۸م مرد، به قتل رسيد، پس احتمالاً دوم تيموتائوس بين پائيز ۶۷م الي بهار ۶۸م نگاشته شده است.
د) زمینه و موضوع
محتواي ۲ تيموتائوس به خوبي در ۲:۱۵ بيان شده است:«سعي كن كه خود را مقبول خدا سازي، عاملي كه خجل نشود و كلام خدا را بخوبي انجام دهد» برخلاف اول تيموتائوس كه رفتار گروهي و در ميان جماعت مورد تأكيد قرار مي‌گيرد، در اينجا مفهوم بارز مسئوليت و رفتار فردي محسوب مي‌شود. اين مفهوم را مي‌توان اينچنين بيان كرد:«مسئوليت فردي به هنگام ضعف جماعت».
در اين رساله در كليساهاي معترف ضعف بيشتري شاهد هستيم. بسياري از ايمان و حقيقت بازگشته بودند. اين موضوع چگونه بر شخص ايماندار تأثير مي‌گذارد. آيا او از توسل جستن به حقيقت و يك زندگي مقدس معاف شده است؟ پاسخ ۲ تيموتائوس يك «خير» قاطعانه است! «سعي كن كه خود را مقبول خدا سازي»
وضعيت دانيال جوان در دربار بابل گوياي اين مطلب است (دانیال ۱).
به خاطر شرارت آشكار اسراييليان، او و بسياري ديگر توسط نبوكدنصر به بابل به اسارت برده شدند. آنها از تمام اشكال ظاهري مناسك و مراسم يهود منع شدند — قرباني، كهانت، خدمت، پرستش در هيكل و غيره. در واقع هنگامي كه چند سال بعد اورشليم ويران گرديد و تمام ملت به اسارت برده شدند تمام اين مراسم به حالت تعليق درآمد. آيا دانيال با ديدن اين اوضاع به خود گفت، «من نيز بايد شريعت و انبيا را فراموش كنم و با معيارهاي و ملاك‌هاي بابل سازش كنم؟» تاريخ پاسخ روشن و درخشان او را در زندگي فوق‌العاده‌ی او در شرايط بسيار دشوار ثبت مي‌كند.
از اين رو، پيغام ۲ تيموتائوس با قلب آن‌دسته از ايمانداراني سخن مي‌گويد جماعت كليساي آنها از سادگي و تقدس عهد جديد بسيار دور شده است. او هنوز در برابر «زندگي ديندارانه در مسيح عيسي» مسئول است (۲ تيموتائوس ۱۲:۳).
رساله دوم به تيموتائوس
تفسیر کتاب مقدس برای ایماندارن
ویلیام مک دونالد
The Second Epistle to Timothy
Believer’s Bible Commentary
by
William MacDonald
مقدمه
«رساله‌ی دوم به تيموتائوس... بيان احساس دروني پولس است، او كه خارج از فلسطين تحت هدايت خدا، جماعت خدا را بر روي زمين بنياد نهاد، و اين رساله با آگاهي از قصور و دور شدن كليسا از اصول اوليه‌اي كه وي آن را بنياد نهاده بود نگاشته شده است.»
- جي. ان داربي (J. N. Darby)
الف) جایگاه منحصر به فرد در میان کتب مقدس
معمولاً آخرين سخنان اشخاص مشهور براي كساني كه آنها را دوست دارند بسيار عزيز و به يادماندني است. با وجود اينكه ۲ تيموتائوس آخرين سخنان پولس محسوب نمی‌شود، اما اين آخرين اثر اوست كه براي مسيحيان شناخته شده است و در درجه‌ی اول براي نماينده‌ی جوان و محبوب او تيموتائوس نگاشته شده است.
پولس در حالي كه در سياه‌چال مرطوب نشسته بود، و زير نور خفيفي كه از سقف به درون مي‌تابيد، و در حالي كه انتظار اعدام خود را مي‌كشيد. تنها در يك سياه‌چال مرطوب، و زير نور خفيفي كه از سقف به درون می‌تابيد، اين رسول پر از روح، عاقل و خوش‌قلب كه اكنون از اين نبرد دشوار براي خدا خسته و پير شده بود، براي آخرين بار به تيموتائوس می‌نويسد كه آن حقيقت و حياتي كه آموخته است را محكم نگاه دارد.
دوم تيموتائوس نيز به مانند بسياري از رسالات دوم به معلمان دروغين و مرتدان روزهاي آخر مي‌پردازد. هر كس مي‌داند كه اگر اصالت رساله‌ی دوم تيموتائوس مورد حمله قرار گرفته (و نيز حتي دوم پطرس) همه به اين خاطر است كه رهبران مذهبي شك‌انديشي كه فرضيه‌هاي منفي در اين مورد ارايه مي‌دهند خود محكوم هستند كه مذهب را پوششي براي كارهاي خود قرار داده‌اند، همان گناهي كه پولس ما را از آن آگاه مي‌سازد (۳:۱-۹) مهم نيست كه ديگران چه مي‌گويند، ما به دوم تيموتائوس بسيار نياز داريم و اين رساله بسيار اصيل است.
ب) نویسنده
در مورد نويسنده به مقدمه‌ی رسالات شباني و مبحث نويسنده در اول تيموتائوس مراجعه نمائيد.
ج) تاریخ نگارش
دوم تيموتائوس از زندان نوشته شده است (زندان قديمي مامرتايم ( Mamertime ) كه هم اكنون جهانگردان از آن ديدار مي‌كنند). از آنجا كه پولس يك شهروند رومي بود نمي‌شد او را نزد شيرها بيندازند و يا معلولش كنند، اما تنها اين امتياز را داشت كه براي اعدام گردن زده شود. پولس به هنگام سلطنت نرون كه در ۸ ژوئن ۶۸م مرد، به قتل رسيد، پس احتمالاً دوم تيموتائوس بين پائيز ۶۷م الي بهار ۶۸م نگاشته شده است.
د) زمینه و موضوع
محتواي ۲ تيموتائوس به خوبي در ۲:۱۵ بيان شده است:«سعي كن كه خود را مقبول خدا سازي، عاملي كه خجل نشود و كلام خدا را بخوبي انجام دهد» برخلاف اول تيموتائوس كه رفتار گروهي و در ميان جماعت مورد تأكيد قرار مي‌گيرد، در اينجا مفهوم بارز مسئوليت و رفتار فردي محسوب مي‌شود. اين مفهوم را مي‌توان اينچنين بيان كرد:«مسئوليت فردي به هنگام ضعف جماعت».
در اين رساله در كليساهاي معترف ضعف بيشتري شاهد هستيم. بسياري از ايمان و حقيقت بازگشته بودند. اين موضوع چگونه بر شخص ايماندار تأثير مي‌گذارد. آيا او از توسل جستن به حقيقت و يك زندگي مقدس معاف شده است؟ پاسخ ۲ تيموتائوس يك «خير» قاطعانه است! «سعي كن كه خود را مقبول خدا سازي»
وضعيت دانيال جوان در دربار بابل گوياي اين مطلب است (دانیال ۱).
به خاطر شرارت آشكار اسراييليان، او و بسياري ديگر توسط نبوكدنصر به بابل به اسارت برده شدند. آنها از تمام اشكال ظاهري مناسك و مراسم يهود منع شدند — قرباني، كهانت، خدمت، پرستش در هيكل و غيره. در واقع هنگامي كه چند سال بعد اورشليم ويران گرديد و تمام ملت به اسارت برده شدند تمام اين مراسم به حالت تعليق درآمد. آيا دانيال با ديدن اين اوضاع به خود گفت، «من نيز بايد شريعت و انبيا را فراموش كنم و با معيارهاي و ملاك‌هاي بابل سازش كنم؟» تاريخ پاسخ روشن و درخشان او را در زندگي فوق‌العاده‌ی او در شرايط بسيار دشوار ثبت مي‌كند.
از اين رو، پيغام ۲ تيموتائوس با قلب آن‌دسته از ايمانداراني سخن مي‌گويد جماعت كليساي آنها از سادگي و تقدس عهد جديد بسيار دور شده است. او هنوز در برابر «زندگي ديندارانه در مسيح عيسي» مسئول است (۲ تيموتائوس ۱۲:۳).