Persian Scripture

جزئیات بیشتر در مورد ویژگی‌‌های این افراد در ۱تیموتائوس ۳:‏۸-‏۱۳ آمده است.

۶:‏۴ رسولان خود را به عبادت و خدمت کلام خدا خواهند سپرد. ترتیبی که در اینجا به کار رفته بسیار حائز اهمیت است:‏ ابتدا عبادت و سپس خدمت کلام. برای آنها مهم بود که پیش از اینکه برای انسان‌­ها از خدا سخن گویند، با خدا از انسان گویند.

۶:‏۵-‏۶ از روی اسامی این هفت نفری که انتخاب شدند چنین برمی‌­آید که همه پیش از ایمان یهودیان یونانی زبان بودند. مسلماً اعطای چنین مقامی به همان گروهی که شکایت کرده بودند محبت بزرگی در حق آنها محسوب می‌‌شد. از این پس دیگر اتهام جانبداری و تعصب در مورد آنان وارد نخواهد بود. هنگامی که محبت خدا دل­‌های انسان­‌ها را پر می‌‌سازد، دیگر جایی برای غرور و تنگ‌­نظری نخواهد بود.

تنها دو نفر از شماسان برای ما شناخته شده هستند، استیفان که اولین شهید کلیسا شد؛ و فیلیپیس، مبشری که چندی بعد پیام انجیل را به سامره برد، خواجه‌­سرای حبشی را برای مسیح صید نمود و در قیصریه از پولس پذیرایی کرد.

رسولان پس از دعا کردن، با دست گذاشتن بر آن هفت نفر رضایت خود را از انتخاب کلیسا ابراز نمودند.

۶:‏۷ اگر آیه‌ی ۷ را در پرتو آیه قبلی مطالعه نماییم، به نظر می‌‌رسد تدبیر رسولان برای انتخاب شماسان برای رسیدگی به امور مالی باعث پیشرفت انجیل شد.با ترقی نمودن کلام خدا، شاگردان بسیاری به جماعت ایمان‌داران در اورشلیم پیوستند و گروهی عظیم از کهنه پیرو خداوند عیسی شدند.

۶:‏۸ اکنون روایت بر یکی از شماسان به نام استیفان متمرکز می‌شود که خدا او را با قوت به کار برد تا در راه بشارت کلام معجزات به ظهور برساند. او اولین کسی است که خارج از گروه رسولان در کتاب اعمال معجزات انجام داد. آیا این ترقی در او حاصل وفاداری او در خدمت شماسی بود؟ یا اینکه فقط خدمتی دیگر بود که به طور همزمان انجام می‌‌داد؟ پی بردن به این مسأله از طریق متن کتاب غیرممکن است.

۶:‏۹ مخالفت با خدمت پر از قوت استیفان از کنیسه آغاز شد. کنیسه­‌ها مکان‌هائی بودند که یهودیان برای بجا آوردن حکم سبت در روزهای شنبه در آنجا گرد هم می‌­آمدند و بر طبق افرادی که به آنجا می‌­آمدند نام‌گذاری شده بودند. احتمالاً لیبرتینیان یهودیانی بودند که از بردگی رومی‌‌ها آزاد شده بودند. قیروان شهری بود در آفریقا که احتمالاً برخی از یهودیان آنجا ساکن اورشلیم بودند. یهودیان اسکندریه از طریق بنادر مصر به آنجا آمده بودند. قلیقیا ایالت جنوب شرقی آسیای صغیر بود و آسیا یکی از ایالات آسیای صغیر بود که از سه سرزمین تشکیل شده بود. پر واضح است که یهودیان این شهرها در اورشلیم یا اطراف آن برای خود کنیسه‌­ای داشتند.

۶:‏۱۰-‏۱۴ این یهودیان متعصب در هنگام بحث با استیفان نمی‌‌توانستند با او مقابله نمایند. سخنان و قوتی که در وی بود مقاومت‌­ناپذیر بود. آنها دیگر چاره­‌ای نداشتند و برای ساکت کردن او چند نفر را بر این داشتند تا به دروغ شهادت دهند که استیفان به موسی و خدا سخن کفرآمیز می‌ ‌گفت. دیری نپائید که او در برابر سانهدرین قرار گرفت و او را متهم نمودند که بر علیه هیکل و شریعت خدا سخن می‌‌گوید. آنها به اشتباه از عیسی نقل کردند که او می‌‌خواست هیکل را تباه سازد و تمام نظامی را که موسی به اسرائیل سپرد تغییر دهد.

۶:‏۱۵ سانهدرین به اتهامات وارده گوش فرا داد، اما در حالی که به استیفان می‌‌نگریستند در چهره‌ی او نه یک دیو، بلکه صورت فرشته را دیدند. آنها جلال مسیح را که در چهره نورانی شاگرد فداکار خود منعکس شده بود مشاهده نمودند.

در باب ۷ دفاعیه‌ی استادانه‌ی استیفان را پیش رو داریم. به نظر می‌‌رسد دفاعیه‌ی او با مروری بر تاریخ یهود آغاز می‌شود. در ادامه او بر دو شخصیت، یوسف و موسی متمرکز می‌شود، همان کسانی که توسط خدا برگزیده شدند اما اسرائیل آنها را نپذیرفتند ولی در نهایت تا به مقام نجات دهنده برافراشته شدند. گرچه استیفان تجربه‌ی آنان را مستقیماً به تجربه مسیح تشبیه نمی‌کند، اما در تحلیل او تردیدی وجود نداشت. سپس استیفان به رهبران اسرائیلی حمله می‌کند و آنها را متهم می‌‌نماید که با روح‌القدس مقاومت کرده، آن عادل را کشتند و نتوانستند شریعت خدا را حفظ کنند.

استیفان حتماً می‌‌دانست که زندگیش در خطر است. اگر او می‌‌خواست جان خود را حفظ کند باید خطابه‌­ای سازشکارانه ایراد می‌کرد، اما او ترجیح داد بمیرد تا اینکه امید مقدس خود را از دست دهد. آفرین بر شجاعت او!