Persian Scripture

۴‌:‏۱ این ایه با آخرین آیه باب سومبه شکلی منطقی ارتباط دارد. آقایان باید با غلامان خود عدل و انصاف را به جا آورند. آنها نباید از پرداخت حقوق مناسب بدیشان خودداری کنند، بلکه باید برای کاری که انجام داده‌‌اند، بدیشان حقوق خوبی بدهند. این مستقیماً به روسای مسیحی اشاره می‌­کند. خدا از ظلم کردن به فقرا و همچنین از انسانهایی که غیرعادلانه ثروتمند شده‌­اند متنفر است و از ایشان هدیه‌­ای از پولشان قبول نمی‌‌کند. خدا در جواب آنها می‌­گوید:‏ «پولتان را نگاه دارید؛ من از راهی که به وسیله آن پولتان را به دست آورده‌اید خوشم نمی‌­آید» (به بعقوب ۵‌:‏۱-‏۴ نگاه کنید). آقایان نباید بلندپرواز باشند، بلکه در ترس سلوک کنند. ایشان نیز آقایی دارند که در آسمان است و عادل و منصف در همه طریقهایش می‌­باشد.

قبل از پایان این قسمت جالب است که توجه داشته باشیم پولس رسول مکررا مسائل روزمره زندگی را در زیر نور خداوندی مسیح قرار می‌­دهد:‏ ۱) زنان-‏ چنانچه در خداوند می‌­شاید (آیه ۱۸). (۲) فرزندان-‏ چنانچه پسندیده خداوند است (آیه ۲۰) (۳) غلامان-‏ در ترس از خداوند (آیه ۲۲). (۴) غلامان-‏ چنانچه به خداوند (آیه ۲۳).

پ) زندگی دعائی ایماندار و شهادت به وسیله زندگی و کلام (۴‌:‏۲-‏۶).

۴‌:‏۲ پولس هرگز سعی نمی­‌کرد که قوم خدا را به سخت‌­کوشی در زندگی دعایشان ترغیب کند. بدون شک، یکی از افسوسهایی که ما وقتی به آسمان برسیم خواهیم داشت این خواهد بود که ما وقت بیشتری را به دعا اختصاص ندادیم و خصوصاً وقتی بفهمیم که وسعت دعاهای ما که می‌­توانست نه جواب داده شوند چقدر زیاد بودند. در زمینه دعا سئوالات بسیاری هستند که جوابی برایشان وجود ندارد و مسائل زیادی مربوط به آن وجود دارند. ولی بهترین رفتار برای یک مسیحی این است که در پی تحلیل، تشریح و فهم عمیقتر اسرار دعا باشد. بهترین طریق نزدیک شدن به خدا در دعا، ایمان ساده و کنار گذاردن شکهای ذهنی می‌­باشد.

ما نه فقط باید در دعا پیوسته بیدار باشیم، بلکه باید در آن مواظب هم باشیم. این فوراً به ما خواسته عیسی از شاگردانش را یادآوری می‌­کند که در باغ جتسمانی عنوان شد:‏ «بیدار باشید و دعا کنید تا در آزمایش نیفتید.» ایشان مواظب نبودند بنابراین به خواب رفتند. ما نه تها باید بر ضدّ خوابیدن در دعا باشیم، بلکه باید بر ضدّ تفکرات و غیرواقعیات سرگردان در ذهنمان نیز مواظب باشیم. و ما باید مواظب باشیم که زمان دعایمان دزدیده نشود (افسسیان ۶‌:‏۱۸). پس دوباره، دعاهای ما باید با شکرگزاری باشند. ما نه تنها باید نسبت به دعاهای گذشته‌­مان شکرگزار باشیم، بلکه با ایمان باید بتوانیم از خداوند به خاطر جواب دعاهایی که نداده است نیز شکرگزاری کنیم. گای کینگز ( Guy Kings ) به زیبایی این مسئله را چنین خلاصه می­‌کند:‏ «محبت او بهترینها را برای ما می­‌خواهد؛ حکمت او بهترینها را برای ما می‌­داند و قدرت او بهترینها را به ما می‌­دهد.»

۴‌:‏۳ پولس همچنین تقاضا می‌­کند که کولسیان یادشان باشد که برای او دعا کنند و همچنین برای خادمینی که همراه او در روم هستند. این نکته قابل توجه است که او نمی‌­خواهد برای آزادیش از زندان دعا کنند، بلکه بای این طالب دعاست که خدا دری برای او به جهت موعظه کردن باز کند. پولس رسول می­‌خواست که خدا درها را برایش باز کند. چه درس مهمی برای ما در این قسمت وجود دارد! این برای ما نیز ممکن است که تقاضا کنیم که خدا درهایی برای خدمت مسیحی برایمان باز کند. ولی این خطری است که باید از آن برحذر باشیم. اگر خداوند برای ما درهایی باز کرد، پس نمی­‌توانیم مطمئن باشیم که در مرکز اراده‌ی خدا به سر می‌­بریم و به زودی می‌­بایست سر فرود آورده و خدمت خداوند را که برای آن خوانده شده‌­ایم با رفوتنی انجام دهیم. درخواست مشخص پولس این است که دری به جهت کلام برای او گشوده شود تا بتواند از سّر مسیح که به جهت آن در قید هم افتاده است سخن بگوید. سّر مسیح در این آیه حقیقت کلیساست و مخصوصاً نمود چیزی است که به وسیله عبارت «مسیح برای امتها» تعریف می‌شود. این نمود مخصوص پیام انجیل است که پولس موعظه می‌­نمود. این امر بدین خاطر بود که وی جرأت کرده بود این نظریه را عنوان کند که امتها می‌‌توانند همان طوری که یهودیان می‌­توانند نجات بیابند و رهبران قوم یهود نیز بالاخره بدین خاطر بود که او را دستگیر کرده و به زندان روم فرستادند.

بسیاری هستند که چنین تعلیم می‌­دهند که سّر بزرگ کلیسا به پولس در زندان مکشوف شده بود. بنابراین آنها تأکید زیادی بر «رسولان زندان» نهادند. در حالی که به نظر، ایشان اهمیت انجیل و دیگر کتب عهد جدید را زیرپا می‌‌گذاشتند ولی از این آیه واضح است که موعظه سّر دلیل زندانی شدن است و بنابراین باید قبل از زندانی شدنش به او مکشوف شده باشد.

۴‌:‏۴ او مشتاق است که آن را مبیّن سازد و در مفهومی واضح که به وسیله مردم قابل فهم باشد آن را موعظه کند. شهرت دادن مسیح باید آرزوی همه مسیحیان باشد. هیچ خاصیتی در «عمق» وجود ندارد. ما باید انجیل را به توده انسانها برسانیم و این کار را ساده و واضح انجام دهیم.

۴‌:‏۵ مسیحیان باید پیش اهل خارج به حکمت رفتار کنند. مسیحیان در رفتار هر روزه‌‌شان باید بفهمند که به وسیله بی‌­ایمانان مورد بررسی قرار دارند. برای جهان بیشتر عمل ما جالب است تا گفتارمان. در زبان ادگار گست:‏ «من بیشتر ترجیح می­‌دهم که یک موعظه را ببینم تا آن را بشنوم.» این امر بدین معنا نیست که مسیحیان نباید همچنین با لبهای خود به مسیح اقرار کنند، بلکه نکته در اینجاست که طرز رفتار یک مسیحی باید با گفتارش تصدیق کند. این نباید هرگز راجع به یک مسیحی گفته شود:‏ «زیاد گفتن و کم عمل کردن.»

زمان را دریافتن یعنی «بهره جستن» از فرصتها. ما در هر روز از زندگیمان با فرصتهای زیادی برای شهادت دادن به جهت قدرت نجات دهنده خداوند عیسی مسیح مواجه می‌‌شویم. چنانچه این فرصتها پیش می‌آیند ما باید آماده قاپیدن آنها باشیم. کلمه دریافتن به طور ضمنی یعنی بهایی باید در این بین پرداخته شود. ولی هر چه که بها می‌­خواهد باشد، ما باید آماده باشیم که در نجات دهنده با ارزش خود را با کسانی که او را نمی‌­شناسند سهیم شویم.

۴‌:‏۶ گفتگوی ما همیشه باید با فیض باشد و اصلاًح شده به نمک، تا بدانیم هر کسی را چگونه باید جواب بدهیم. اگر مکالمه ما همیشه با فیض باشد، می‌­بایست فروتنانه، مسیح وارانه و مودبانه باشد. گفتگوی یک مسیحی باید آزاد از هرگونه تلخی، ناپاکی، پوچی و سخن­چینی باشد. عبارت اصلاح شده به نمک می‌­تواند مفاهیم زیادی داشته باشد. بعضی مفسرین فکر می‌‌کنند که اگر چه زبان ما باید با فیض باشد همچنین می‌بایست صادقانه و بدون ریا نیز باشد. بعضی دیگر فکر می‌­کنند که نمک به عنوان یک چاشنی است و پولس دارد می‌­گوید که گفتگوی ما نباید کند، بی‌­مزه و خسته­‌کننده باشد، بلکه همیشه باید ارزنده و سودبخش باشد. لایت فوت ( Lightfoot ) می‌­گوید که نویسندگان بی‌‌ایمان از «نمک» به عنوان شکلی از «بذله‌‌گویی» در نوشته‌‌هایشان استفاده کرده­‌اند. پولس بذله‌­گویی را به حکمت تبدیل کرده است. شاید بهترین راه توضیح این عبارت چنین است:‏ یاد گرفتن زبان خداوند عیسی. او به زنی که در حین عمل زنا دستگیر شده بود گفت:‏ «من نیز تو را محکوم نمی­‌کنم. برو، و دیگر گناه مکن.» عبارت آخری همان نمکی بود که او اضافه کرد. سپس خداوند عیسی به زنی که بر سر چاه یعقوب بود گفت:‏ «به من جرئه‌­ای آب بنوشان... برو، شوهر خود را بخوان.» اولی از فیض صحبت می‌­کند، در حالی که دومی ما را بیشتر به یاد نمک می‌­اندازد.

تا بدانید که هر کسی را چگونه جواب دهید. شاید پولس رسول در اینجا دارد به طور خاص به پیروان فلسفه عرفانی که به کولسیه آمده بودند تا آموزه‌های مسیحی را رد کنند فکر می‌­کرد. مسیحیان می‌بایست برای پاسخگوئی بدیشان که تعالیم غلط را با کلمات حکمت و ایماندارانه عنوان می‌­کردند آماده می‌بودند.

ت) نگاهی اجمالی به بعضی از همکاران پولس (۴‌:‏۷-‏۱۴).

۴‌:‏۷ تیخیکس ‌احتمالاً کسی بود که پولس رسول نامه را به دست او داده بود تا به کولسیه ببرد. مک لارن ( Mac Laren ) این امر را به تصویر می­‌کشد که چگونه به تیخیکس گفته شد که نامه را به کولسیه ببرد:‏ «این نوشته‌های پاپیروس تا به ابد برای هم دنیا شناخته شده خواهند بود.»

پولس در اینجا مقدسین را مطمئن می­‌سازد که وقتی تیخیکس برسد بدیشان کارهای جدید پولس را خبر می‌‌دهد. مجدداً باید بگوئیم خواندن عناوینی که پولس به برادر خود بخشیده است زیباست. او وی را برادر عزیز و خادم امین و همخدمت وی در خداوند می‌ ­خواند. این اسامی چقدر زیباتر و دلنشین‌­تر از اسامی هستند که امروزه ما در کلیسا به یکدیگر اطلاق می‌‌کنیم!

۴‌:‏۸ سفر تیخیکس به کولسیه به منظور خدمت کردن در دو هدف بود. اولا، او اخباری دست اول از پولس به همکاران او در روم می­داد و همچنین دلهای کولسیان را تسلی می‌­داد. در اینجا، تسلی ‌احتمالاً مفهوم بیشتری از «تقویت» یا «تشویق» دارد (ر.ک ۲‌:‏۲). خدمت او برای ایشان اثری اصیل بر کمک کردن بدیشان برای ایستادن به ضدّ تعالیم غلطی داشت که رواج یافته بود.

۴‌:‏۹ نام انیسمیس برای ما نمایانگر داستان زیبا و دوست داشتنی است که پولس در نامه‌‌اش به فلیمون آن را مطرح کرد. انیسمیس غلامی فراری بود که می‌‌خواست از مردن به وسیله فرار به روم نجات پیدا کند. به هر حال او با پولس در ارتباط قرار گرفت که پولس نیز او را با مسیح مواجه کرد. حالا انیسمیس داشت به نزد آقای خود، فلیمون به کولسیه باز می­‌گشت. او نامه پولس به فلیمون را حمل می­‌نمود، در حالی که تیخیکس نامه او به کلیسای کولسیه را در دست داشت. هیجانی را که در حین ورود این دو نفر ایماندار به جمع ایمانداران کولسیه بدیشان دست می‌داد را تصور کنید! بدون شک آنها تا نصفه شب بیدار مانده و درباره روم سوال می‌‌کردند و اینکه چه شرایطی در مورد و برای پولس در خدمت او به نجات دهنده وجود دارد.

۴‌:‏۱۰ راجع به ارسترخوس جز اینکه او قبلاً در رابطه با خدمت خداوند دستگیر شده است، چنانچه در اعمال ۱۹‌:‏۲۹ ثبت گردیده چیز دیگری نمی‌دانیم. حالا او در روم با پولس هم‌زندان است.

از مرقس در اینجا به عنوان عموزاده برنابا یاد شده است. این مرد جوان با پولس و برنابا کار بشارت را شروع کرد. پولس به خاطر سر باز زدن او از ادامه سفر اول بشارتی تصمیم گرفت که او را در خانه بگذارد ولی برنابا اصرار داشت که او نیز با ایشان باشد. این امر باعث شد که بین این دو همکار قدیمی مشاجره­‌ای پدید آید. به هر حال، این خوب است که بدانیم شکست مرقس پایان راه برای او نبود و او حالا احیا شده و برای پولس به یک برادر عزیز و مطمئن تبدیل شده بود.

اگر مرقس می‌­بایست از کولسیه دیدن کند، به مقدسین نیز گفته شده است که او را بپذیرند. عبارت درباره او حکم یافته‌ ­اید به سادگی بدین معنا نیست که لزوماً آنها قبلاً حکمی راجع به مرقس یافته­‌اند. این می‌­تواند به حکمی که پولس حالا به ایشان می­‌داد اشاره داشته باشد. هر گاه نزد شما آید او را بپذیرید. زمان فعل دریافت کرد به سادگی بدین معنا است که زمانی که کولسیان نامه خودرا خواندند این فرامین را دریافت خواهند کرد. اشاره به مرقس، نویسنده انجیل دوم به ما یادآور می­‌شود که همه ما هر روزه به نوعی اناجیل نوشته شده هستیم:‏

هر کدام از ما یک انجیل، یک باب را روزانه می­‌نویسیم،
به وسیله اعمال، نگاهها و علائق و چیزهایی که بگوئیم،
اعمال ما به ما خیانت می‌کنند – کلام وفادار و راست –
می­‌گوید:‏ انجیل برای تو چه کاربردی دارد؟

۴‌:‏۱۱ از همکار دیگر پولس تحت عنوان یسوع که ملقب به یُسیطُس بود نام برده شده است. یسوع یک نام رایج بود و هنوز هم در کشورهای مشخصی رایج است. این اسم معادل یونانی اسم عبری «جاشوآ» می­‌باشد. هیچ شکی نیست که این مرد به این دلیل یُسطُس نامیده می ‌­شد چون دوستان مسیحی او احساس می‌­کردند کسی نمی‌­تواند همنان پسر خدا باشد.

هر سه مرد نامبرده شده یهودیان گرویده به ایمان مسیحی بودند. ایشان تنها سه نفری بودند که از اهل ختنه برای ملکوت خدا همخدمت پولس شده و باعث تسّلی او گردیده بودند.

۴‌:‏۱۲ چنانچه پولس نامه خود را به پایان می­‌رساند، اپفراس به او یادآوری می‌­کند که مطمئن باشد همه تحیّات شخصی خود را به مقدسین عزیز کولسیه برساند. اپفراس اهل کولسیه بومی بود که دائماً در دعاهای خود ایمانداران را یاد می‌­کرد و از خداوند می‌‌خواست که آنها در تمامی اراده خدا کامل و متقین شوند.

۴‌:‏۱۳ پولس به این حقیقت که اپفراس در دعا فقط به جهت کولسیان مشقت نمی­‌کشد، بلکه متحمل بار دیگر مسیحیان نیز که در لائودکیه و هیراپولیس هستند می­شود اشاره می‌­کند. این مرد یک علاقه شخصی به قوم خدا داشت، چون آنها را می‌­شناخت. بدون شک او یک فهرست دعائی طولانی داشت و زیاد عجیب نبود که هر روز در دعایش همه آنها را به یاد می‌­آورد. «او سخت برای شما در هر زمان در دعا است که شما محکم بایستید، در ایمان بالغ شده و خود را کاملاً وقف انجام اراده خدا کنید.»

۴‌:‏۱۴ حالا پولس سلامهایی از جانب لوقای طبیب و دیماس می‌­فرستد. در اینجا ما یک تعلیم متضاد داریم. لوقا با پولس دائماً در حال سفر بود و احتمالاً هم از لحاظ جسمانی و هم از لحاظ روحانی به او در زمان بیماری، جفا و زندانی شدنش خدمت می‌­نمود.

از طرفی دیگر، دیماس، برای مدتی با پولس بود ولی لزوماً پولس رسول در آخر راجع به او گفت:‏ «زیرا که دیماس برای محبت این جهان حاضر مرا ترک کرده به تسالونیکی رفته است» (دوم تیموتائوس ۴­:‏۱۰).

ث) تحیات و فرامین (۴‌:‏۱۵-‏۱۸).

۴­:‏۱۵ حالا، سلامها برای برادرانی که در لائودکیه و تیمقاس هستند و کلیسایی که در خانه ایشان است فرستاده می‌­شود. ما دوباره راجع به کلیسای لائودکیه در مکاشفه ۳‌:‏۱۴-‏۲۲ می‌‌خوانیم. کلیسا در آنجا نسبت به مسائل خدا ولرم شده بود. کلیسای لائودکیه ماده‌­گرا و از خودراضی شده بود. آنها فکر می­‌کردند که خیلی خوب هستند و مردم پوچ بودن آنها را نمی‌‌فهمیدند. نوشته­‌های دستنویس در این که آیا نیمقا درست است یا نیمقاس با هم اختلاف دارند. نیمقا (نام مرد) است و نیمقاس (نام زن) می‌‌باشد. ولی کافی است که بدانیم که در خانه او در کولسی، کلیسایی وجود داشته است. در آن روزگار مسیحیان، استادانه خود را تقویت می‌‌کردند. به هر حال، بسیاری از ما موافق هستیم که قدرت خدا در کلیسای محلی خیلی مهمتر از ساختمان یا صندلی‌ها می‌باشد. قدرت به آنچه که الآن به نظر می‌­آید وابسته نیست؛ ساختمان شیک کلیسا اکثر مواقع مانعی برای خدمت می‌­باشد.

۴­:‏۱۶ هنگامی که این نامه در کولسیه خوانده شود می‌­بایست برای کلیسای لائودکیه نیز فرستاده شود تا در آنجا نیز خوانده شود. بدون شک این کار انجام گرفته ولی از آنچه که ما در مکاشفه ۳ می‌‌خوانیم به نظر می‌آید که آنها اعتنای چندانی به پیغام نامه نکردند.

پولس همچنین دستور می­‌دهد که نامه لائودکیان نیز در کولیسه خوانده شود. این یکی از طرق فهمیدن این است که نامه به چه چیزی اشاره داشته است. بعضی معتقدند که ناهم پولس به افسسیان در اینجا مدنظر است. بعضی از دست نوشته‌‌های قدیمی کلمات «در افسس» را در خود ندارند؛ در افسسیان ۱‌:‏۱ این باعث شده که مفسرین به این سو کشیده شوند که نامه افسسیان، نامه‌­ای چرخشی بوده است که در کلیسای مختلفی خوانده شده است، برای مثال افسس، لائودکیه و سپس کولسی. این نظریه همچنین به وسیله این حقیقت تقویت می‌شود که به اشخاص کمی در افسسیان نسبت به کولسیان اشاره شده است.

۴­:‏۱۷ به ارخپس گفته شده که باخبر باشد تا آن فرصتی را که در خداوند یافته است به کمال برساند. در اینجا ما مجدداً اطلاعی از خدمتی که بدان اشاره شده است نداریم. بسیاری معتقدند که ارخپس پسر فلیمون بوده و در کلیسای کولسیه خدمت می‌کرده است. ایه وقتی بیشتر با مفهوم می‌­شود که ما فرض را بر این بگیریم که اسم ما ارخپس است و اینکه روح خدا به ما می‌گوید:‏ « با خبر باش تا آن خدمتی را که در خداوند یافته‌ای، به کمال برسانی.» هر کدام از ما در حال خدمت به خداوند هستیم و روزی باید برای آنچه که انجام داده­ایم به او حساب پس دهیم.

۴­:‏۱۸ در این قسمت، پولس رسول به دست خود قلم را برداشته و آخرین تحیّت خود را با این نام خاص امضا می­‌کند:‏ پولس. بی‌­شک زنجیرهای او که بر دستهایش آویخته بودند ثابت می‌‌کردند که او در حین نوشتن نامه زندانی بوده است. ولی او به کولسیان این را می‌­گوید که ایشان باید زنجیرهای او را به خاطر داشته باشند. «صدای قلم و زنجیرها با هم آخرین نشانه است از اینکه زنجیرهای واعظ نمی‌­توانند کلام خدا را اسیر سازند.» سپس او نامه خود را با این کلمات به اتمام می‌­رساند:‏ فیض با شما باد. آمین. رابرتسون می‌­نویسد:‏ «هیچ کلمه غنی­‌تری از کلمه فیض وجود ندارد، چونکه این کلمه تمام مفهوم محبت خدا را چنانچه در پسرش عیسی به ما عطا کرده است بیان می­‌کند. آمین.»