عبرانيان
فصل ۱۳
۱ محبّت برادرانه برقرار باشد؛
۲ و از غریب‌نوازی غافل مشوید زیرا که به آن بعضی نادانسته فرشتگان را ضیافت کردند.
۳ اسیران را بخاطر آرید مثل همزندان ایشان، و مظلومان را چون شما نیز در جسم هستید
۴ نکاح به هر وجه محترم باشد و بسترشغیرنجس زیرا که فاسقان و زانیان را خدا داوری خواهد فرمود.
۵ سیرت شما از محبّتِ نقره خالی باشد و به آنچه دارید قناعت کنید زیرا که او گفته است، تو را هرگز رها نکنم و تو را ترک نخواهم نمود.
۶ بنابراین ما با دلیریِ تمام می‌گوییم، خداوند مددکننده من است و ترسان نخواهم بود. انسان به من چه می‌کند؟
۷ مرشدان خود را که کلام خدا را به شما بیان کردند بخاطر دارید و انجام سیرت ایشان را ملاحظه کرده، به ایمان ایشان اقتدا نمایید.
۸ عیسی مسیح دیروز و امروز و تا ابدالآباد همان است.
۹ از تعلیم‌های مختلف و غریب از جا برده مشوید، زیرا بهتر آن است که دل شما به فیض استوار شود و نه به خوراکهایی که آنانی که در آنها سلوک نمودند، فایده نیافتند.
۱۰ مذبحی داریم که خدمتگذاران آن خیمه، اجازت ندارند که از آن بخورند.
۱۱ زیرا که جسدهای آن حیواناتی که رئیس کَهَنَه خون آنها را به قدسالاقداس برای گناه می‌بَرَد، بیرون از لشکرگاه سوخته می‌شود.
۱۲ بنابراین، عیسی نیز تا قوم را به خون خود تقدیس نماید، بیرون دروازه عذاب کشید.
۱۳ لهذا عار او را برگرفته، بیرون از لشکرگاه به سوی او برویم.
۱۴ زانرو که در اینجا شهری باقی نداریم بلکه آینده را طالب هستیم.
۱۵ پس به‌وسیلهٔ او قربانیِ تسبیح را به خدا بگذرانیم، یعنی ثمرهٔ لبهایی را که به اسم او معترف باشند.
۱۶ لکن از نیکوکاری و خیرات غافل مشوید، زیرا خدا به همین قربانی‌ها راضی است.
۱۷ مرشدان خود را اطاعت و انقیاد نمایید زیرا که ایشان پاسبانی جانهای شما را می‌کنند، چونکه حساب خواهند داد تا آن را به خوشی نه به ناله بجا آورند، زیرا که این شما را مفید نیست.
۱۸ برای ما دعا کنید زیرا ما را یقین است که ضمیر خالص داریم و می‌خواهیم در هر امر رفتار نیکو نماییم.
۱۹ و بیشتر التماس دارم که چنین کنید تا زودتر به نزد شما باز آورده شوم.
۲۰ پس خدای سلامتی که شبان اعظم گوسفندان، یعنی خداوند ما عیسی را به خون عهد ابدی از مردگان برخیزانید،
۲۱ شما را در هر عمل نیکو کامل گرداند تا ارادهٔ او را بجا آورید و آنچه منظور نظر او باشد، در شما به عمل آوَرَد بوساطت عیسی مسیح که او را تا ابدالآباد جلال باد. آمین.
۲۲ لکن ای برادران از شما التماس دارم که این کلام نصیحت‌آمیز را متحمّل شوید زیرا مختصری نیز به شما نوشته‌ام.
۲۳ بدانید که برادر ما تیموتاؤس رهایی یافته است و اگر زود آید، به اتّفاق او شما را ملاقات خواهم نمود.
۲۴ همهٔ مرشدان خود و جمیع مقدّسین را سلام برسانید؛ و آنانی که از ایتالیا هستند، به شما سلام می‌رسانند.
۲۵ همگیِ شما را فیض باد. آمین.
ت) ترغیب به فیض‌های گوناگون مسیحی (۱۳:۱-۱۷)
۱۳:۱ قسمت عملی عبرانیان با شش ترغیب راجع به زیبایی‌های مسیحیت است. اولی محبت برادرانه است. در عمل و راستی مسیحیان باید مفهوم خانواده كاملاً دیده شود (اول یوحنا ۳:۱۸).
۱۳:۲ خوانندگان تشویق شده‌اند تا با غریبه‌ها مهمان‌نواز باشند. این می‌تواند به ایماندارانی اشاره كند كه از جفا گریخته و با سختی و گرسنگی مواجه هستند؛ این آیه می‌تواند به عنوان ترغیبی عمومی برای مهمان‌نوازی به هر ایمانداری كه در احتیاج است درك شود.
همیشه این امكان عجیب و غریب وجود دارد كه ما شاید نادانسته فرشتگان را ضیافت كنیم! البته به تجربه ابراهیم در ملاقاتش با سه مرد كه عملاً فرشته بودند اشاره دارد (پیدایش ۱۸:۱-۱۵). حتی اگر ما هرگز فرشتگان واقعی را در خانه‌های خود نداشته باشیم، مردان و زنانی هستند كه دعای خیر و تأثیر دیندارانه ایشان می‌تواند بر خانواده ما اثر كرده و نتیجه آن در ابدیت دیده خواهد شد.
۱۳:۳ سومین ترغیب راجع به توجه به زندانیان ایماندار است. این مطمئناً یعنی كسانی كه به خاطر شهادتشان به مسیح در زندان اسیر هستند. آنها نیاز به غذا، لباس گرم، وسائل مختلف، كتاب و تشویق دارند. این وسوسه برای دیگر مسیحیان وجود دارد كه اغوا شده و از مشاركت با ایمانداران زندانی سَر باز زنند و از خطر معاشرت با ایشان بترسند. آنها باید به خاطر داشته باشند كه اگر زندانیان عیادت كنند، در واقع مسیح را عیادت می‌كنند.
مظلومان بدون شك یعنی مسیحیان جفا دیده. خوانندگان می‌بایست هرگونه تمایل برای محافظت از خود در مقابل خطری كه این كار برایشان در پی دارد را از خود دور كنند. ما باید مظلومان را به خاطر داشته باشیم، چون كه ما نیز در جسم مثل آنها در شكنجه هستیم.
۱۳:۴ ازدواج باید در همه صورت در احترام صورت بگیرد. ما باید به یاد داشته باشیم كه ازدواج به وسیله خدا و قبل از ورود گناه به جهان صورت گرفت و از این رو ازدواج اراده مقدس او برای بشر است. بدرفتاری، تمسخر، و حتی رهبانیت در نوشته‌های مقدس منع شده‌اند.
آنانی كه ازدواج می‌كنند باید نسبت به پیمان خود وفادار باشند و بستر ازدواجشان غیرنجس باشد. برخلاف نظر مردم عصر جدید حقیقت این است كه هرگونه رابطه جنسی خارج از چهارچوب ازدواج گناه است. زناكاری یك بیماری نیست؛ این یك گناه است. و این گناهی است كه خدا حتماً آن را داوری خواهد كرد. هیچ شكلی از فساد قابل گریز نیست. او فساد اخلاقی را در این زندگی داوری می‌كند؛ از طریق از هم پاشیده شدن خانواده‌ها، رنج‌های جسمی و عصبی و فكری، نقص عضو و شخصیت و بیماری‌های جسمی. اگر این گناه از طریق خون مسیح آمرزیده نشود، چنین شخصی در آتش ابدی داوری خواهد شد.
اسقف اصلاح طلب، لاتیمر ( Latimer ) به طریقی شجاعانه این امر را به پادشاه هنری هشتم یادآوری كرد. او كتاب مقدس را به زیبایی كادوپیچ كرده و به پادشاه داد. بر روی كاغذ كادوی آن نوشته شده بود: «زانیان را خدا داوری خواهد فرمود.»
۱۳:۵ قناعت ششمین خاصیتی است كه در اینجا مورد توجه قرار می‌گیرد. به یاد داشته باشیم كه هواخواهان یهودیت دائماً می‌گویند: «ما هیكل را داریم. ما كهانت داریم. ما قربانی‌ها داریم. ما سنت‌های زیادی داریم. شما چه چیزی دارید؟» در اینجا نویسنده به آرامی به مسیحیان می‌گوید: «سیرت شما از محبت نقره خالی باشد و به آنچه دارید قناعت كنید.» من هم به عنوان نویسنده این تفسیر باید همین را بگویم. آنچه كه مسیحیان دارند مطلقاً از بهترین‌های یهودیت برتر است؛ چرا او باید قانع باشد؟ او مسیح را دارد؛ همین كافی است.
پول‌دوستی می‌تواند مانع بزرگی سر راه ایماندار باشد. درست مثل سكه نقره‌ای كه در مقابل چشم و روبروی خورشید قرار می‌گیرد، طمع‌كاری رابطه با خدا را شكسته، مانع پیشرفت روحانی می‌گردد.
عظیم‌ترین ثروتی كه می‌تواند شخص داشته باشد وعده اوست كه می‌گوید: «تو را هرگز ترك نكنم و تو را ترك نخواهم نمود.» در یونانی، تأكید قوی به وسیله استفاده از دو فعل منفی در جمله برای محال بودن مسئله‌ای به كار می‌رود (برخلاف برخی زبان‌های دیگر كه دو كلمه تأكید منفی نشانه مثبت بودن جمله است). در این آیه ساختار جمله خیلی تأكیدی است: در این آیه پنج كلمه تأكید منفی برای نشان دادن محال بودن این امر با هم آمده است!
۶:۱۳ كلمات مزمور ۱۱۸:۶ اعتراف محكم كسی هستند كه مسیح را دارد: «خداوند مددكننده من است و ترسان نخواهم بود. انسان به من چه می‌كند؟» حقیقت این است كه در مسیح ما كاملاً ایمن هستیم و از حفاظت و صلح كامل برخوردار می‌باشیم.
۱۳:۷ به خوانندگان حكم شده است كه رهبران خود ، معلمین مسیحی كه كلام خدا را بدیشان بازگو كرده‌اند را به یاد داشته باشند. انجام سیرت ایشان چه بود؟ آنها به نظام لاویانی بازنگشتد؛ بلكه به اعترافشان تا به آخر وفادار ماندند. شاید بعضی از آنها به جهت مسیح به شهادت رسیدند. باید به ایمان ایشان اقتدا نمود، ایمانی كه به مسیح و آموزه درست مسیحیت متمسّك بوده و خدا را به حركت درآوردن همه چیز در زندگی وامی‌دارد. ما به اشكال مشابه خدمت خوانده نشده‌ایم بلكه به زندگی ایمانی.
۱۳:۸ ارتباط این آیه با آیه قبلی مشخص نیست. شاید آسانترین راه ارائه خلاصه‌ای از تعلیم هدف و ایمان این رهبران باشد. لُپ كلام این آیه این است: عیسی مسیح دیروز و امروز و تا ابدالآباد همان است. هدف زندگی آنها عیسی مسیح كه دیروز و امروز و تا ابدالآباد همان است بود. پایه ایمان ایشان عیسی مسیح بود (مسیح موعود) كه دیروز، امروز و تا ابدالآباد همان است.
۱۳:۹ آیه بعدی هشدار بر ضدّ تعالیم غلط شریعت‌گرایان را ارائه می‌دهد. یهودی‌گرایان تأكید داشتند كه تقدس با چیزهای ظاهری سر و كار دارد، مثل پرستش سنتّی و غذاهای پاك و نجس و غیره. حقیقت این است كه تقدس به واسطه فیض پدید می‌آید و نه شریعت. قانون راجع به غذاهای پاك و ناپاك برای پاكی آئینی طرح‌ریزی شده بود. عشقمان به نجات دهنده ما را برمی‌انگیزاند تا به گناهان خود اعتراف كرده و «بی‌دینی و شهوات دنیوی را ترك كنیم و با خرداندیشی و عدالت و دینداری در این جهان زیست كنیم» (تیطس ۲:۱۲). قوانین پایان‌ناپذیر خوردنی‌ها و نوشیدنی‌ها برای پیروان خود سودی در پی ندارد.
۱۳:۱۰ اجازه دهید پیروزیمان كه در این عبارت تجلی یافته است را فراموش نكنیم: «ما مذبحی داریم.» این جواب مسیحیان با ایمان است به یهودیانی كه آنها را ملامت می‌كردند. مذبح ما مسیح است و از این رو شامل همه بركاتی كه در او یافت می‌شود می‌گردد. آنانی كه در نظام لاویان سهیم هستند در بركات نیكوتر مسیحیت سهمی ندارند. آنها باید از گناهان خود توبه كرده و به عیسی مسیح به عنوان نجات دهنده خود ایمان بیاورند.
۱۳:۱۱ در نظام قربانی، حیوانات خاصی ذبح شده و خون ایشان به قدسالاقداس برده می‌شد و این امر به وسیله رئیس كهَنه صورت می‌پذیرفت. اجساد حیوانات به مكانی دور از خیمه برده شده و می‌سوخت، بیرون از لشكرگاه یعنی خارج از حصاری كه به دور صحن هیكل كشیده شده بود.
۱۳:۱۲ حیواناتی كه در خارج از لشكرگاه سوخته می‌شدند یك نمونه محسوب می‌شدند؛ خداوند عیسی نمونه نبود. او خارج از دیوارهای شهر اورشلیم مصلوب شد. او خارج از لشكرگاه یهودیت مصلوب شد تا قوم خویش را به خون خود تقدیس كند.
۱۳:۱۳ كاربرد این رساله برای خوانندگان اولیه آن این بود: آنها باید یهودیت را به طور واضح متوقف می‌ساختند. آنها یك بار برای همیشه باید روی خود را از قربانی‌های هیكل برگردانده و كار تمام شده مسیح را به عنوان قربانی خود می‌پذیرفتند.
كاربرد این راله برای ما نیز مشابه است. لشكرگاه امروز كلّ نظام مذهبی است كه به ما تعلیم می‌دهد نجات به واسطه اعمال، شخصیت و سنت یا تقدیر ما كسب می‌شود. این خصوصیات بعضی كلیساهای جدید است كه كهانتی بشری وسائلی خاص برای پرستش و دام‌های سنتّی دارند. كلیسای بدون مسیح، مسیحیت فاسد است. خداوند عیسی خارج است و ما باید عار او را برگرفته.... به سوی او برویم.
۱۳:۱۴ اورشلیم برای كسانی كه در هیكل خدمت می‌كردند عزیز بود. اورشلیم مركز جغرافیایی لشكرگاه آنها بود. مسیحیان چنین شهری بر زمی زمین ندارند؛ دل مسیحیان به شهر آسمانی، اورشلیم جدید دوخته شده است كه در آنجا برّه خدا همه جلال شهر است.
۱۳:۱۵ در عهد جدید همه ایمانداران كاهنان هستند. آنها كاهنان مقدس می‌باشند كه به قدس خدا برای پرستش وارد می‌شوند (اول پطرس ۲:۵) و كاهنان ملوكانه‌ای كه به جهان رفته و شهادت می‌دهند (اول پطرس ۲:۹). حداقل سه قربانی وجود دارد كه یك ایماندار كاهن می‌گذراند. اول، قربانی شخص خودش است (رومیان ۱۲:۱). سپس، در اینجا در آیه ۱۵ قربانی دوم آمده است: قربانی تسبیح. این قربانی از طریق خداوند عیسی به خدا گذرانیده شد. همه پرستش‌ها و دعاها از طریق او در حضور خدای پدر مورد پذیرش واقع می‌شوند؛ رئیس كهنه عظیم ما همه ناخالصی‌ها و نقصان ما را برداشت و پرهیزكاری خود را بر آن افزوده است.
به همه دعاها و پرستش‌های ما
مسیح عطر خوش خود را اضافه می‌كند؛
و محبت از عطردان او تراوش می‌كند
از عطرهایی كه او استفاده می‌كند.
— ماری بی. پیترز ( Mary B. Peters )
قربانی تسبیح، ثمره لبهایی است كه به اسم او معترف می‌باشند. تنها پرستشی كه خدا می‌پذیرد، آنی است كه از میان لب‌های یك نجات یافته بیرون بیاید.
۱۳:۱۶ قربانی سوم قربانی دارائی ما است. ما باید از ثروت خود برای نیكوكاری و سهیم شدن آن برای رفع نیازهای دیگران استفاده كنیم. خدای زنده به این قربانی‌ها راضی است. این كار برخلاف اندوختن برای خویشتن می‌باشد.
نسل كاهنان مسح شده خدا
هرگز نخواهد گذشت؛
آنها در مقابل چهره پرشكوه او ایستاده‌اند
و روز و شب او را خدمت می‌كنند.
اگر چه بی‌ایمانان جنجال به راه اندازند
و توفانی قدرتمند،
كاهنان خدا باید تا ابد بمانند و خواهند ماند مانند،
كاهنان مخفی خدا.
جانهای برگزیده او كه از زمین باقی مانده‌اند
در آتش مقدس استفاده خواهند شد
دل‌های ایشان به دل‌های خدایشان صعود می‌كند.
در آتشی از آرزوی عمیق؛
بخور پرستش‌های ایشان هیكل مقدس او را پُر می‌كند؛
سرودهایشان آسمان‌ها را مملو می‌سازد،
سرود تازه‌ای از فیض.
— گرهارد ترستیگن ( Gerhard Tersteegen )
۱۳:۱۷ در آیات ۷ و ۸ به خوانندگان نامه فرمان داده شده است تا رهبران گذشته خود را به یاد داشته باشند. حالا به آنها تعلیم داده می‌شود كه از رهبران خود اطاعت كنند. این احتمالاً به رهبران كلیسای محلی اشاره می‌كند. این انسان‌ها به عنوان نمایندگان خدا در میان جماعت كار می‌كنند. به ایشان اقتدار داده شده و ایمانداران باید از ایشان اطاعت نمایند. آنها مثل شبانان مزدور پاسبانی جانهای گلّه خدا را می‌نمایند. آنها در روز بازپسین باید به خدا جواب پس بدهند. آنها یا با شادی جواب خواهند داد یا با غم و این به پیشرفت روحانی ایشان بستگی دارد. اگر آنها مجبور باشند با غم این كار را انجام دهند، یعنی پاداش خدمت به مقدسین از ایشان كم شده است. پس همه باید از احترام به روند اقتداری كه خدا ترتیب داده است استفاده كنند.
۴. دعای پایانی (۱۳:۱۸-۲۵)
۱۳:۱۸ به محض اینكه نویسنده به پایان نامه خود می‌رسد، تقاضای شخصی خود برای دعا را مطرح می‌سازد. بقیه آیه این نظریه را پیشنهاد می‌كند كه او تحت حمله نقادّین قرار دارد. ما می‌توانیم حدس بزنیم كه نقادّین چه كسانی هستند؛ آنانی كه مردم را به بازگشت به پرستش عهد كهنه ترغیب می‌كنند. او اعتراض می‌كند. او برخلاف همه شایعاتی كه بر ضدّش وجود دارد، ضمیر خالصی دارد و می‌خواهد كه پاك بماند.
۱۳:۱۹ و او این درخواست دعا را اضافه می‌كند تا زودتر به نزد ایشان بازآورده شود. شاید این به آزاد شدن از زندان اشاره كند. ما بیش از این نمی‌توانیم به این نكته فكر كنیم.
۱۳:۲۰ سپس او یكی از زیباترین دعاهای ثبت شده در كتاب مقدس را اضافه می‌كند؛ این دعا مشابه اعداد ۶:۲۴-۲۶؛ دوم قرنتیان ۱۳:۱۴؛ و یهودا ۲۴ و ۲۵ از زیبایی خاصی برخوردار است. این دعا خطاب به خدای سلامتی است. چنانچه قبلاً نشان داده شد، مقدسین عهد عتیق هرگز سلامتی وجدانی كاملی نداشتند. ولی تحت عهد تازه، ما با خدا سلامتی داریم (رومیان ۵:۱) و سلامتی خدا (فیلیپیان ۴:۷). این آیه ادامه داده و توضیح می‌دهد كه سلامتی ثمره كار مسیح است. خدا، خداوند ما عیسی مسیح را از مردگان قیام داد تا به عنوان نشانه پذیرش كار او بر روی صلیب، مسئله گناه را یك بار برای ابد حل كند.
مسیح، شبان نیكو زندگی خود را در راه گوسفندان نهاد (یوحنا ۱۰:۱۱). او به عنوان شبانی اعظم، از مردگان قیام كرد و كار رهایی‌بخش را تمام نمود (عبرانیان ۱۳:۲۰). او به عنوان رئیس شبانان، به جهت خدمتگزاران خود بازگشت خواهد نمود (اول پطرس ۵:۴). ما او را به عنوان شبان نیكو در مزمور ۲۲ می‌بینیم و به عنوان شبان اعظم در مزمور ۲۳ و به عنوان رئیس شبانان در مزمور ۲۴.
او بر طبق عهد تازه، عهد ابدی خوانده شده است برخلاف عهد اول كه طبیعتی فانی داشت. از طریق محدوده عهد ابدی بود كه مسیح موعود، برای انسان گناهكار مرد و از میان مردگانی كه تا آن زمان مرده بودند قیام كرد. انسان گناهكار كاهن اعظم زنده‌ای نیاز دارد تا به او ایمان و حیات عطا كند و نه یك كاهن مرده كه در گناهان خویش مرده است. پس، از طریق عهد جدید بود كه كاهن اعظم ما قربانی خویشتن را گذرانید. و از میان مردگان قیام كرد.
او بر طبق عهد ابدی از میان مردگان بازگردانده شد. وست ( Wuest ) بدین صورت می گوید:
۱۳:۲۱ دعایی كه در ایه ۲۰ شروع شد این بود كه مقدسین در هر عمل نیكو برای انجام اراده خدا كامل گردند. در اینجا ممزوج شدن جالبی از آسمان و بشر وجود دارد. خدا در ما هر عمل نیكو را پدید می‌آورد. خدا آنچه را كه منظور نظرش باشد در ما به عمل می‌آورد. سپس ما اراده او را به انجام می‌رسانیم. به بیانی دیگر، او در ما آرزوی انجام اراده‌اش را قرار می‌دهد و به ما قدرت انجام آن را نیز عطا می‌كند و به ما پاداش نیز می‌بخشد.
این دعا با آگاهی دادن از اینكه عیسی مسیح تا ابدالآباد شایسته پرستش و جلال است خاتمه می‌یابد.
او شایسته تجلیل و پرستش است،
پرستش با تمام عشق؛
در آسمان تو را بی‌وقفه تسبیح می‌خوانند
تو، تنها تو عیسی خداوند شایسته هستی.
— اف. ت. اویگرام ( F.T. Wigram )
۱۳:۲۲ نویسنده حالا خوانندگان خود را تشویق می‌كند تا به نصیحت‌های این نامه توجه داشته باشند و بدانند كه ترك مذهب سنتّی و آئینی برای رسیدن به مسیح با هدف قبلی، عمل درستی است.
او از رساله خود به عنوان مختصر سخن می‌گوید كه راجع به نظام لاویانی بوده و اینكه چگونه می‌توان تحقّق آن را در مسیح یافت.
۱۳:۲۳ بیان این مطلب كه تیموتائوس رهایی یافته است در اینجا ثابت می‌كند كه پولس این نامه را نوشته است. این حس نیز وجود دارد كه نویسنده با تیموتائوس همسفر بوده و این نشانه دیگری است برای این احتمال كه پولس نویسنده نامه است. ولی ما نمی‌توانیم مطمئن باشیم پس بهترین كار این است كه مسئله را رها كنیم.
۱۳:۲۴ تحیات و سلام‌ها به همه رهبران مسیحی و همه مقدسین فرستاده می‌شوند. ما نباید از نشانه‌های ادب و مهربانی مسیحی كه در این رساله است چشم برداریم؛ بلكه باید آنها را در زندگی خود به كار ببندیم.
بعضی از ایمانداران ایتالیایی كه نانویسنده بودند می‌خواستند سلام برسانند. این نامه نشان می‌دهد كه نامه یا از ایتالیا یا به ایتالیا فرستاده می‌شده است.
۱۳:۲۵ این كاملاً با یك رساله عهد جدیدی سازگار است كه با نوشته‌ای حاكی از مفهوم فیض خاتمه بیابد: همگی شما را فیض باد. عهد تازه، عهدی غیرشرطی از فیض مجانی است كه لطف بی‌كران خدا را برای گناهكارانی كه لایقش نبودند از طریق كار كفاره‌ای خداوند عیسی مسیح بیان می‌كند. آمین.
ملاحظاتی در باب پیام عبرانیان برای امروز
آیا رساله عبرانیان برای ما در قرن بیستم پیامی دارد؟
اگرچه امروزه یهودی‌گرائی حكمفرما نیست، چنانچه در روزهای اولیه كلیسا بود، ولی روح شریعت‌گرائی در مسیحیت وجود دارد. در كتابچه معروف، پخش دوست كلام راستی، دكتر اسكافیلد ( Dr. C. I. Scofield ) می‌نویسد:
شاید به جرأت بتوان گفت كه یهودیت كلیسا مانع رشد آن شده و آن را از مأموریتش منحرف ساخته، و به روحانیت آن صدمه زده است. به جای توجه به دعوت خداوند كه جدا شدن از جهان و پیروی وی در مسیر مسح شده وی بود، كلیسا از نوشته‌های یهودیان برای عادل جلوه دادن خویش استفاده می‌كند و برادری یكسان را به «روحانی» و «غیر روحانی» تبدیل می‌كند.
این نامه ما را دعوت می‌كند تا خویشتن را از همه نظام مذهبی كه از مسیح نیست جدا سازیم. او باید به عنوان خداوند و نجات دهنده در كاری كه یك بار و برای همیشه انجام داد پرستش شود.
عبرانیان به ما تعلیم می‌دهد كه نمونه‌ها و سایه‌های عهد عتیق در خداوند ما تحقق می‌یابند. او كاهن اعظم ماست. او قربانی ماست. او مذبح ماست. او در قدس آسمانی خدمت می‌كند و كهانت وی هرگز به اتمام نمی‌رسد.
عبرانیان تعلیم می‌دهد كه ایمانداران كاهنان هستند و اینكه همیشه به حضور خدا به واسطه ایمان راه دارند. آنها قربانی‌های خویشتن، تسبیح و دارائی‌های خود را به او تقدیم می‌كنند.
دیوید بارون ( David Baron )می نویسد:
تلاش برای پذیرش طرح كهانت لاویانی در كلیسای مسیحی تلاشی است كه تشریفات دوستان انجام می‌دهند و چیزی جز تلاش با دست‌های غیرمقدس نمی‌باشد كه از سوی خدای مبارك كه با ما مصالحه كرده است به سوی آئین‌های پوچ برمی‌گردد؛ و مانند این گفته است: «دور بمانید، به خدا نزدیك نشوید» كه به كسانی گفته می‌شود كه به واسطه خون مسیح نزدیك شده‌اند.
كتاب عبرانیان به ما تعلیم می‌دهد كه ما عهدی برتر، متوسطی برتر، امیدی برتر، وعده‌ای برتر، كهانتی برتر و میراثی برتر داریم؛ بهتر از هر چیزی كه یهودیت می‌تواند ارائه دهد. این كتاب ما را مطمئن می‌سازد كه نجات و فدیه و عهد و میراثی ابدی داریم.
كتاب عبرانیان هشداری جدّی راجع به ارتداد به ما می‌دهد. اگر شخصی ادعا كند كه مسیحی است و عضو یك كلیسای مسیحی و سپس از مسیح روی گرداند و به دشمنان خداوند بپیوندد، غیرممكن است كه چنین شخصی را برای توبه تازه بسازند.
رساله عبرانیان مسیحیان حقیقی را تشویق می‌كند تا به واسطه ایمان گام بردارند و نه به واسطه دیدن، چون كه این زندگی ایمانی خدا را خشنود می‌سازد. این كتاب همچنین ما را تشویق می‌كند كه وفادارانه تحت جفاها، سختی‌ها، و رنج‌ها بمانیم تا پاداش موعود را دریافت نمائیم.
عبرانیان به ما تعلیم می‌دهد چون كه بركات و مزایای مسیحیت، مسئولیت خاصی را می‌طلبند. فوق‌العاده بودن مسیح ایمانداران را قادر می‌سازد تا در جهان از همه بیشتر نعمت بیابند. اگر چنین مزایایی مورد غفلت واقع شوند رنج را در برابر مسند مسیح به ارمغان خواهند داشت. در زندگی كسانی كه تحت شریعت نیستند بركات و مزایای بیشتری در مسیحیت انتظار می‌رود و در روزهای آینده بركاتی بیشتر.
«لهذا عار او را برگفته، بیرون از لشكرگاه به سوی او برویم» (عبرانیان ۱۳:۱۳).