انجیل به روایت لوقا
فصل ۲۱
۱ و نظر کرده، دولتمندانی را دید که هدایای خود را در بیتالمال می‌اندازند.
۲ و بیوه زنی فقیر را دید که دو فلس درآنجا انداخت.
۳ پس گفت، هرآینه به شما می‌گویم این بیوه فقیر از جمیع آنها بیشتر انداخت.
۴ زیرا که همهٔ ایشان از زیادتی خود در هدایای خدا انداختند، لیکن این زن از احتیاج خود تمامی معیشت خویش را انداخت.
۵ و چون بعضی ذکر هیکل می‌کردند که به سنگهای خوب و هدایا آراسته شده است گفت،
۶ ایّامی می‌آید که از این چیزهایی که می‌بینید، سنگی بر سنگی گذارده نشود، مگر اینکه به زیر افکنده خواهد شد.
۷ و از او سؤال نموده، گفتند، ای استاد پس این امور کی واقع می‌شود و علامت نزدیک شدن این وقایع چیست؟
۸ گفت، احتیاط کنید که گمراه نشوید. زیرا که بسا به نام من آمده خواهند گفت که، من هستم و وقت نزدیک است. پس از عقب ایشان مروید.
۹ و چون اخبار جنگها و فساده‌ا را بشنوید، مضطرب مشوید زیرا که وقوع این امور اوّل ضرور است لیکن انتهادر ساعت نیست.
۱۰ پس به ایشان گفت، قومی با قومی و مملکتی با مملکتی مقاومت خواهند کرد.
۱۱ و زلزله‌های عظیم در جایها و قحطیها و وباها پدید و چیزهای هولناک و علامات بزرگ از آسمان ظاهر خواهد شد.
۱۲ و قبل از این همه، بر شما دستاندازی خواهند کرد و جفا نموده، شما را به کنایس و زندانها خواهند سپرد و در حضور سلاطین و حکّام بجهت نام من خواهند برد.
۱۳ و این برای شما به شهادت خواهد انجامید.
۱۴ پس در دلهای خود قرار دهید که برای حجّت آوردن، پیشتر اندیشه نکنید،
۱۵ زیرا که من به شما زبانی و حکمتی خواهم داد که همهٔ دشمنان شما با آن مقاومت و مباحثه نتوانند نمود.
۱۶ و شما را والدین و برادران و خویشان و دوستان تسلیم خواهند کرد و بعضی از شما را به قتل خواهند رسانید.
۱۷ و جمیع مردم بجهت نام من شما را نفرت خواهند کرد.
۱۸ ولکن مویی از سر شما گُم نخواهد شد.
۱۹ جانهای خود را به صبر دریابید.
۲۰ و چون بینید که اورشلیم به لشکرها محاصره شده است، آنگاه بدانید که خرابی آن رسیده است.
۲۱ آنگاه هر که در یهودیّه باشد، به کوهستان فرار کند و هر که در شهر باشد، بیرون رود و هر که در صحرا بُوَد، داخل شهر نشود.
۲۲ زیرا که همان است ایام انتقام، تا آنچه مکتوب است تمام شود.
۲۳ لیکن وای بر آبستنان و شیردهندگان در آن ایّام، زیرا تنگی سخت بر روی زمین و غضب بر این قوم حادث خواهد شد.
۲۴ و به دم شمشیر خواهند افتاد و در میان جمیع امّت‌ها به اسیری خواهند رفت و اورشلیم پایمال امّت‌ها خواهد شد تا زمانهای امّت‌ها به انجام رسد.
۲۵ و در آفتاب و ماه و ستارگان علامات خواهد بود و بر زمین تنگی و حیرت از برای امّت‌ها روی خواهد نمود به‌سبب شوریدن دریا و امواجش.
۲۶ و دلهای مردم ضعف خواهد کرد ازخوف و انتظار آن وقایعی که برربع مسکون ظاهر می‌شود، زیرا قوّات آسمان متزلزل خواهد شد.
۲۷ و آنگاه پسر انسان را خواهند دید که بر ابری سوار شده با قوّت و جلال عظیم می‌آید.
۲۸ و چون ابتدای این چیزها بشود، راست شده، سرهای خود را بلند کنید از آن جهت که خلاصی شما نزدیک است.
۲۹ و برای ایشان مَثَلی گفت که، درخت انجیر و سایر درختان را ملاحظه نمایید،
۳۰ که چون می‌بینید شکوفه می‌کند، خود می‌دانید که تابستان نزدیک است.
۳۱ و همچنین شما نیز چون بینید که این امور واقع می‌شود، بدانید که ملکوت خدا نزدیک شده است.
۳۲ هرآینه به شما می‌گویم که تا جمیع این امور واقع نشود، این فرقه نخواهد گذشت.
۳۳ آسمان و زمین زایل می‌شود لیکن سخنان من زایل نخواهد شد.
۳۴ پس خود را حفظ کنید مبادا دلهای شما از پرخوری و مستی و اندیشه‌های دنیوی، سنگین گردد و آن روز ناگهان بر شما آید.
۳۵ زیرا که مثل دامی بر جمیع سَکَنه تمام روی زمین خواهد آمد.
۳۶ پس در هر وقت دعا کرده، بیدار باشید تا شایستهٔ آن شوید که از جمیع این چیزهایی که به وقوع خواهد پیوست نجات یابید و در حضور پسر انسان بایستید.
۳۷ و روزها را در هیکل تعلیم می‌داد و شبها بیرون رفته، در کوه معروف به زیتون به سر می‌برد.
۳۸ و هر بامداد قوم نزد ویدر هیکل می‌شتافتند تا کلام او را بشنوند.
ذ) هدیه ی بیوه‌زن (۲۱:۱-۴)
عیسی با دیدن بیوه‌زنی فقیر كه دو فلس در بیتالمال می‌انداخت، تضاد بین دولتمندان و آن بیوه‌زن را مشاهده نمود. آنها مقداری هدیه دادند، اما آن بیوه‌زن تمامی را هدیه نمود. در نظر خدا او از جمیع آنها بیشتر هدیه داد. آنها از زیادتی خود هدیه‌انداختند. اما آن بیوه‌زن از احتیاج خود هدیه كرد. هدیه‌ی آن در نظر خودشان ناچیز بود، اما او تمامی معیشت خویش را انداخت. ”خدا طلائی كه از سر بی‌نیازی هدیه می‌شود را به گودال بی‌انتها خواهد انداخت، اما مسی كه به خون آغشته است را برافراشته و مهر طلای ابدیت را بر آن می‌زند“
ر) آینده ی جهان (۲۱:۵-۱۱)
آیات ۵-۳۳ تشكیل‌دهنده‌ی خطابه‌ی نبوتی بی‌نظیری است. گرچه این عبارت شباهتی به خطابه‌ی عیسی در كوه زیتون در متی باب‌های ۲۴ و ۲۵ دارند. اما این عبارات عیناً همان خطابه نیست. باری دیگر باید به یاد آوریم كه تفاوت‌یهای میان اناجیل مفهومی بس ژرف در پی دارند.
در این خطابه درمی‌یابیم كه خداوند مكرراً از ویرانی اورشلیم در سال ۷۰ میلادی و وقایعی كه منجر به ظهور ثانویه‌ی او می‌شوند سخن می‌گوید. گویا این خطابه به دو دوره اشاره می‌كند -پیشگویی‌های او به زودی و در سلطنت تیطس به تحقق خواهد پیوست، اما تحقق كامل و نهائی آن در پایان دوران مصیبت عظیم واقع خواهد شد.
می‌توان این خطابه را چنین تقسیم بندی نمود:
۱- عیسی خرابی اورشلیم را پیشگوئی می‌كند (آیات ۵-۶)
۲- شاگردان زمان وقوع این امور را می‌پرسند (آیه‌ی ۷)
۳- عیسی تصویری كلی از وقایع پیش از ظهور ثانویه‌ی خود به دست می‌دهد (آیات ۸-۱۱)
۴- سپس سقوط اورشلیم و دوره‌ی پس از آن را به تصویر می‌كشد (آیات ۱۲-۲۴).
۵-سرانجام، او از نشانه‌های پیش از ظهور ثانویه‌ی خود سخن گفت، و به پیروان خود توصیه نمود تا به انتظار بازگشت او زندگی كنند (آیات ۲۵-۲۶).
۲۱:۵-۶ در حالی كه بعضی از مردم جلوه و شكوه و هیكل هیرودیس را تحسین می‌نمودند. عیسی به آنها هشدار داد كه نباید چیزهای ظاهری توجه آنها را به خود جلب نماید. روزهائی خواهد رسید كه سنگی بر سنگی باقی نخواهد ماند.
۲۱:۷ بی‌درنگ شاگردان در این امور كنجكاو شده، خواستند بدانند كه كی این امور واقع شده و علامت نزدیك شدن آن چیست؟ تردیدی نیست كه سؤال آنها درباره‌ی نابودی اورشلیم بود.
۲۱:۸-۱۱ به نظر می‌رسد كه پاسخ نجات‌دهنده مربوط به زمان آخر است، هنگامی كه پیش از برقراری ملكوت بار دیگر هیكل ویران می‌گردد. در آن زمان مسیح‌های دروغین، شایعات دروغین، جنگها و شورش‌ها پدید خواهد آمد. نه‌تنها میان ملل جنگ درخواهد گرفت، بلكه بلایای مهیب طبیعی نیز رخ خواهد نمود، زلزله‌ها، قحطیها و وباها و وحشت و علامت بزرگ از آسمان.
ز) دوره ی پیش از انتها (۲۱:۱۲-۱۹)
۲۱:۱۲-۱۵ عیسی در عبارات پیشین وقایع قبل از زمان آخر را توصیف نمود. مشخصه‌ی آیه‌ی ۱۲ عبارت ”قبل از این همه...“ است. از این رو ما معتقدیم آیات ۱۲-۱۴ در برگیرنده‌ی زمان میان خطابه‌ی مسیح و دوران مصیبت عظیم است. شاگردانش دستگیر شده و بر آنها جفا رسانده و تسلیم سلاطین و حكام شده و به زندان افكنده خواهند شد. به نظر این امر برای آنها شكست و فاجعه محسوب می‌شد، اما در حقیقت خداوند بر این امور تسلط داشت تا آنها را شهادتی برای جلال خود سازد. آنها نباید پیشتر تدارك دفاع از خود می‌دیدند. در همان لحظه‌ی بحرانی خدا به آنها حكمتی خاص عطا می‌نمود، تا آنچه می‌گویند تعجب دشمنان را برانگیزد.
۲۱:۱۶-۱۸ در میان خانواده‌ها نفاق و خیانت رخ خواهد داد، خویشان بی‌ایمان مسیحیان را تسلیم خواهند نمود، و حتی بعضی به خاطر وفاداری به مسیح به قتل خواهند رسید، ظاهراً میان آیه‌ی ۱۶ ”بعضی از شما را به قتل خواهند رسانید“، و آیه‌ی ۱۸ ”لكن موئی از سر شما گم نخواهد شد“ تضادی وجود دارد. مفهوم این عبارات چنین است كه گرچه برخی به خاطر مسیح شهید می‌شوند، اما حفاظت روحانی آنها كامل خواهد بود. آنها خواهند مرد اما روحشان هلاك نخواهد گردید.
۲۱:۱۹ آیه‌ی ۱۹ نمایانگر كسانی است كه با شكیبایی تمام برای مسیح می‌ایستند، و بدین معنا نیست كه انكار او واقعیت ایمان شخص را نشان دهد. كسانی كه واقعاً نجات یافته‌اند به هر بهائی كه شده وفادار خواهند ماند. ترجمه‌ی این آیه را چنین نیز می‌توان بیان نمود: ”به صبر خود حیات را تحصیل نمایید.“
س) سرنوشت اورشلیم ( ۲۰ : ۲۱ - ۲۴ )
اكنون خداوند به وضوح به خرابی اورشلیم در سال ۷۰ می‌پردازد. نشانه‌ی این واقعه آن خواهد بود كه لشكرهای رومی اورشلیم را محاصره خواهند نمود. برای مسیحیان اولیه -سال ۷۰ میلادی- تنها یك نشانه‌ی وقوع خرابی اورشلیم و انهدام هیكل سنگ نمای زیبا را خبر می‌داد: ”چون بینید كه اورشلیم به لشكرها محاصره شده‌است، آنگاه بدانید كه خرابی آن رسیده است.“ این یك نشانه‌ی قطعی از نابودی اورشلیم بود، و آنها با دیدن این نشانه باید می‌گریختند. شاید شخص از روی بی‌ایمانی چنین استدلال نماید كه با وجود لشكری كه شهر را محاصره كرده است، فرار غیرممكن خواهد بود، اما كلام خدا هیچگاه ساقط نمی‌گردد. چرا كه فرمانده‌ی رومی لشكریان خود را برای مدت كوتاهی به عقب راند. از این رو یهودیان با ایمان فرصت فرار داشتند. این همان كاری است كه آنها انجام دادند و به مكانی به نام پلا پناه بردند و در آنجا جانشان در امان ماند.
هر تلاشی برای بازگشتن به شهر منجر به نابودی خواهد شد. این شهر باید به خاطر رد كردن پسر خدا مجازات می‌شد. زنان آبستن و زنان شیرده در وضعیت نامطلوب‌تری بسر خواهند برد، آنها از غضب خدا بر روی زمین اسرائیل و قوم یهود در امان نخواهد ماند. بسیاری كشته خواهند شد و بازماندگان به دیگر سرزمین‌ها به اسارت برده خواهند شد.
قسمت دوم آیه‌ی ۲۴ تشكیل‌دهنده‌ی نبوت چشمگیری درباره‌ی شهر باستانی اورشلیم است، اینكه این شهر از آن زمان تحت تسلط امت‌ها قرار خواهد گرفت، تا هنگامی كه زمانهای امت‌ها به انجام رسد. البته بدان معنا نیست كه یهودیان حتی برای مدت كوتاهی هم نخواهند توانست زمام امور را به دست گیرند، بلكه این شهر دائماً تحت هجوم و مداخله‌ی امت‌ها قرار خواهد گرفت، تا اینكه زمانهای امت‌ها به انجام رسد.
عهد‌جدید میان دولتمندی امت‌ها (جهان)، پری امت‌ها، و زمانهای امت‌ها تمایز قایل شده‌است.
۱- دولتمندی امت‌ها (جهان)، (رومیان ۱۱:۱۲) اشاره‌ای است به جایگاه ویژه‌ای كه اكنون امت‌ها دارند و اسرائیل موقتاً از سوی خدا طرد شده‌اند.
۲- پری امت‌ها (روم ۱۱:۲۵) اشاره‌ای است به زمان ربوده‌شدن ایمانداران، هنگامی كه عروس غیریهودی مسیح كامل شده و با از سر گرفته شدن ارتباط خدا با اسرائیل از روی زمین ربوده خواهند شد.
۳- زمانهای امت‌ها (لوقا ۲۱:۲۴) در واقع از اسارت بابل در سال ۵۲۱ قبل از میلاد آغاز شده و تا زمانی كه امت‌ها دیگر بر شهر اورشلیم تسلط و دخالتی نخواهند داشت ادامه خواهد یافت.
قرن‌ها پیش از خطابه‌ی نجات‌دهنده، اورشلیم تحت تسلط قدرت‌های غیریهودی بود. امپراتور جولیان مرتد (۳۳۱-۳۶۳ ق. م) خواست تا با باطل‌ساختن این نبوت خداوند آن را بی‌اعتبار سازد. از این رو یهودیان را ترغیب به ساختن هیكل نمود. آنها مشتاقانه به كار پرداختند، و زباله‌ها را با پارچه‌های ارغوانی حمل می‌كردند. اما هنگامی كه مشغول كار بودند، زمین‌لرزه‌ی عظیمی به همراه زبانه‌های آتش كه از دل زمین بیرون می‌آمد آنها را متوقف ساخت. آنها باید پروژه‌ی ساخت هیكل را فراموش می‌كردند.
ش) ظهور ثانوی ( ۲۱ : ۲۵ - ۲۸ )
این آیات توصیفی است از ناآرامی‌های طبیعت و فجایع بر روی زمین. كه همه پیش از ظهور ثانوی مسیح رخ خواهند داد. ناآرامی‌هایی بر روی خورشید... ماه و ستارگان پدید خواهد آمد كه به راحتی قابل‌رؤیت خواهد بود. اجسام آسمانی از مدار خود خارج خواهند شد. این امر شاید منجر به این شود كه زمین نیز از مدار خود خارج شود. سیل و وتوفان بر روی زمین جاری خواهد شد. وحشت همه را فراخواهد گرفت زیرا اجسام آسمانی در نزدیكی زمین به هم برخورد خواهند كرد. اما برای مؤمنان امید خواهد بود:
آنگاه پسر انسان را خواهند دید كه بر ابری سوار شده با قوت و جلال عظیم می‌آید. و چون ابتدای این چیزها بشود، راست شده سرهای خود را بلند كنید از آن جهت كه خلاصی شما نزدیك است.
ص) درخت انجیر و سایر درختان ( ۲۱ : ۲۹ - ۳۳ )
۲۱:۲۹-۳۱ نشانه‌ی دیگری كه نزدیك شدن بازگشت او را نشان می‌دهد، شكوفه دادن درخت انجیر و سایر درختان است. درخت انجیر تصویر گویایی از ملت اسرائیل است، این درخت در آخرالزمان بر حیات تازه گواهی خواهد داد. پس این موضوع كه ملت اسرائیل پس از قرن‌ها پراكندگی و آوارگی در سال ۱۹۴۸ باری دیگر استقلال خود را بازیافته و اكنون به عنوان عضوی از جامعه‌ی ملل پذیرفته شده‌است، خالی از اهمیت نیست.
سایر درختان می‌تواند نمادی از رشد چشمگیر ملی‌گرایی و پدیدآیی دولت‌های جدید در میان دولت‌های پیشرفته‌ی دنیا باشد. این وقایع علایمی از برقراری ملكوت پرجلال مسیح است.
۲۱:۳۲ عیسی گفت كه تا جمیع این امور واقع نشود این فرقه نخواهد گذشت. اما مقصود او از ”این فرقه“ چه بود؟
۱. برخی چنین می‌پندارند كه او از نسل زمان خود سخن می‌گوید، و همه‌ی این وقایع با خرابی اورشلیم به تحقق پیوسته است. اما نمی‌تواند چنین باشد زیرا مسیح هنوز با قدرت و جلال عظیم در ابر بازنگشته است.
۲. دیگران بر این باورند كه ”این فرقه“ اشاره‌ای است به مردمی است كه در زمان وقوع این نشانه‌ها زندگی می‌كنند، و كسانی كه با ایمان به دیدن این وقایع زندگی می‌كنند بازگشت مسیح را نیز خواهند دید. تمام وقایعی كه پیش‌بینی شده همه در یك نسل به وقوع خواهد پیوست. این یك تفسیر ممكن است.
۳. دیگر تفسیر ممكن این است كه ”این فرقه“ اشاره‌ای باشد به یهودیانی كه مسیح را اذیت و آزار نمودند. در واقع مسیح می‌گفت كه نژاد یهود گرچه پراكنده می‌شوند لیكن نابود نشده و به حیات خود ادامه خواهند داد، و به عبارتی دیدگاه او نسبت به قوم یهود پس از گذشت قرن‌ها تغییر نخواهد كرد. شاید تفسیر دوم و نیز تفسیر سوم صحیح باشند.
۲۱:۳۳ جو و ستارگان آسمان زایل خواهند شد، و نیز زمین به شكل فعلی آن. اما پیش گویی‌های خداوند عیسی همه به تحقق خواهند پیوست.
ض) ترغیب به انتظار و دعا ( ۲۱ : ۳۴ - ۳۸ )
۲۱:۳۴-۳۵ در این اثنا، شاگردان او نباید خود را سرگرم خوردن، آشامیدن و اندیشه‌های دنیوی كنند، چرا كه بازگشت او ناگهانی خواهد بود. آمدن او برای جمیع كسانی كه گمان می‌برند زمین جایگاه همیشگی آنان است چنین خواهد بود.
۲۱:۳۶ شاگردان حقیقی باید در هر وقت بیدار بوده و دعا نمایند. از این رو آنها با این كار خود را از دنیای خدانشناس كه محكوم به چشیدن خشم خدا جدا ساخته و خود را در زمره‌ی كسانی كه در حضور پسر انسان خواهند ایستاد برمی‌شمارند.
۲۱:۳۷-۳۸ خداوند هر روزه در محوطه‌ی هیكل تعلیم می‌داد، اما شبها را در كوه زیتون بسر می‌برد، او در دنیائی كه خود ساخته بود خانه‌ای نداشت. هر بامداد قوم نزد وی می‌شناختند تا از كلام او بشنوند.