Persian Scripture

۱. سلام ‌‌ها، شکرگزاری‌‌ها و دعاهای پولس (۱‌:‏۱-‏۱۱)

۱‌:‏۱ از پولس و تیموتائوس در آغاز این رساله به همراه هم نام برده شده است. این بدین معنا نیست که تیموتائوس در نوشتن نامه به پولس کمک کرد. زمانی که پولس برای اولین بار از شهر فیلپی بازدید کرد، تیموتائوس همراه او بود. بنابراین مقدسین آنجا او را می‌‌شناختند. حال که پولس رسول این نامه را آغاز می‌کند تیموتائوس با او است.

اکنون پولس دیگر مرد مسن‌­تری بود (فلیمون ۹)، در حالی که تیموتائوس هنوز جوان بود. بنابراین مسن بودن و جوانی این دو با هم جور شده بود تا در خدمت بهترین‌‌ها باشند. جاووت به خوبی می­‌گوید:‏ «این اتحاد بهار و زمستان بود، اتحاد شور و شوق و تجربه، اتحاد هیجان و حکمت، اتحاد امید حساس و اطمینان کامل و قوی.»

هر دوی ایشان به عنوان غلامان دربند عیسی مسیح توصیف شده­‌اند. هر دو آقای خود را دوست داشتند. جلجتا ایشان را به جهت خدمت نجات دهنده­‌شان تا به ابد پیوند زده بود.

نامه خطاب به همه مقدسین در عیسی مسیح که در فیلپی می‌­باشند با اسقفان و شماسان است. کلمه همه در این رساله بارها تکرار شده است. محبت عمیق و لطیف پولس رسول برای همه قوم خدا می­‌باشد.

مقدسین در مسیح عیسی که در فیلپی می ‌­باشند، وضعیت دوگانه ایمانداران را توصیف می‌­کند. ایشان در روند روحانیت خود به وسیله خدا در مسیح عیسی جدا شده بودند و از لحاظ موقعیت جغرافیایی، ایشان در فیلپی بودند. دو جایگاه در یک زمان!

پولس رسول در ادامه به اسقفان و شماسان اشاره می‌­کند. اسقفان مشایخ یا ناظرینی بودند که در جماعت کلیسا خدمت می‌­کردند، آنانی که سمت شبانی را در گلّه خدا بر عهده می­‌گیرند و گلّه را به وسیله نمونه دیندارانه خود رهبری می‌­کنند. از طرف دیگر، شماسان خادمین کلیسا بودند که به اعمالی از قبیل امور مالی، کارهای خدماتی و غیره می‌‌پرداختند.

فقط این سه گروه در کلیسا وجود داشتند-‏ مقدسین، اسقفان و شماسان. اگر افراد روحانی دیگری در میان ایشان می‌­بود حتما پولس به او اشاره می‌­کرد ولی به جای آن او از اسقفان (جمع) و شماسان (جمع) سخن می‌‌گوید.

در اینجا ما تصویری چشمگیر از سادگی روزهای اولیه کلیسا را شاهد هستیم. به مقدسین اول اشاره شده است و سپس راهنمایان روحانی ایشان و در آخر خادمین موقتی ایشان و همه­ا‌ش همین!

۱‌:‏۲ پولس در سلام‌‌های بخصوص خود، برای مقدسین فیض... و سلامتی آرزو می‌­کند. سلام قبلی او از فیض سخن نمی­گفت، ولی حالا از فیضی می­‌گوید که نصیب شخص گناهکار در حین توبه و ایمان آوردن خود می‌­شود و او را دائماً در وقت ضرورت اعانت می‌­کند (عبرانیان ۴‌:‏۱۶). به همان صورت سلامتی که پولس برای ایشان آرزو می­‌کند، آن سلامتیِ با خدا نیست که ایشان آن را داشتند، بلکه سلامتی خدا که از طریق دعا و شکرگزاری به دست می‌­آید (۴‌:‏۶-‏۷).

هر دو برکت از جانب پدر ما خدا و عیسی مسیح خداوند است. پولس رسول حرمتی مشابه حرمت پدر برای پسر قائل می‌­شود (یوحنا ۵‌:‏۲۳). برای پولس عیسی مسیح خدا است و هیچ اشکالی در این وجود ندارد.

۱‌:‏۳ حال پولس به مقوله سپاسگزاری می‌­رسد، ولی این برای پولس چیز جدیدی نبود. دیوارهای زندان فیلپی، سرودهای پولس و سیلاس را در اولین ملاقات خود با ایشان منعکس کرده بود. او احتمالاً وقتی که این کلمات را می‌­نوشت در زندانی واقع در روم بود، ولی او هنوز هم «در شب سرود می­‌خواند.» پولس شکست‌­ناپذیر! تمام یادگاری فیلپیان شکرگزاری را در دل او بیدار کرده بود. آنها نه تنها در ایمان فرزندان او بودند، بلکه ایشان در طرق بسیار کلیسایی نمونه بودند.

۱‌:‏۴ او در همه دعاهایش برای فیلپیان با خویش استغاثه می‌­کرد. برای او دعا کردن به جهت ایشان خوشی صرف بود. از این متن و بخش‌‌های دیگر کتاب‌مقدس متوجه می‌­شویم که پولس مرد دعا است. نیازی نیست که زیاد کنکاش کنیم تا ببینیم خدا چرا از او تا این حد استفاده می‌­کند. وقتی ما گستردگی سفرهای او و تعداد زیاد مسیحیانی را که او می‌­شناخت به یاد می­‌آوریم از صمیمیت و شخصیت چنین فردی متعجب می­‌شویم.

۱‌:‏۵ دلیل واضح شکرگزاری او مشارکت ایشان برای انجیل از روز اول تا به حال بود. مشارکت می‌­تواند شامل کمک‌‌های مالی باشد، ولی همچنین شامل حمایت در دعا و وفاداری از صمیم قلب برای پخش کردن خبر خوش می‌­باشد. وقتی پولس از روز اول نام می­‌برد، هیچ‌کس نمی­تواند تعجب کند اگر بداند که شاید زندانبان هنوز در حین خوانده شدن عمومی نامه برای جماعت فیلپی زنده بوده باشد. اگر چنین باشد، این اشاره پولس به ایمانداران فیلپی درست به مرکز قلب او وارد شده است.

۱‌:‏۶ پولس همان طور که فکر می­‌کند ایمانداران زندگی مسیحی خوبی را شروع کرده­‌اند به این امر اعتماد دارد که خدا آن عمل نیکو را که در ایشان شروع کرده است به کمال خواهد رسانید.

آن کاری که محبت او شروع کرد
بازوی قدرت او تمام خواهد کرد
قول او بلی و آمین است
و هرگز از آن عدول نکرده است.
-‏اگوستوس تاپلیدی

عمل نیکو می­‌تواند اشاره به نجات یا به معنی فعالیت و مشارکت مالی ایشان در گسترش انجیل باشد. روز عیسی مسیح می­‌تواند به روز بازگشت ثانوی مسیح برای بردن قومش به خانه آسمانی اشاره داشته باشد و احتمالاً شامل تخت داوری مسیح نیز می‌­شود، یعنی جائی که خدماتی که به او محول شده به یاد آمده و پاداش داده می‌­شود.
۱‌:‏۷ پولس در شکرگزاری برای فیلپیان احساس عدالت می­‌کند. او در قلبش گنجینه‌­ای از آخرین خاطراتش را ذخیره کرده است که چگونه آنها وفادارانه با وی ایستادند، چه در زندان، چه در خطر یا وقتی که او در جهت دوستی و اثبات انجیل به سفر می‌­رفت. محبت انجیل به خدمت جواب دادن به مخالفین اشاره دارد، در حالی که اثبات انجیل به جای دادن پیغام به طور قاطعانه‌تر در قلب کسانی که ایماندار هستند می‌باشد. دبلیو. واین می‌­گوید:‏ «انجیل دشمنان خود را سرنگون کرده و دوستانش را تجهیز می­‌کند.» نعمت در اینجا به معنای قدرتی است که خدا برای انجام کار خداوند در مواجهه با مخالفتها در خدمت به خادمین خود که همگی برای دریافت آن ناشایست هستند می­‌دهد.

۱‌:‏۸ خاطره مشارکت و همدلی وفادارانه ایشان باعث شده بود که پولس رسول مشتاق ایشان باشد. او خدا را شاهد می­گیرد که چقدر در احشای عیسی مسیح، مشتاق همه ایشان است. عبارت محبت‌­آمیز پولس خیلی چشمگیرتر می‌­شود وقتی که به یاد می­‌آوریم پولس فردی اصالتاً یهودی است و دارد به نسلی از امتها نامه می‌­نویسد. فیض خدا نفرت کهنه را شکسته و اکنون همه آنها در مسیح یکی بودند.

۱:‏۹ حال شکرگزاری راه را برای دعا باز می‌­کند. آیا پولس برای ایشان ثروت، راحتی یا رهایی از مشکلات را درخواست نمود؟ خیر، او دعا کرد که محبت ایشان در معرفت و کمال فهم بسیار افزون‌‌تر شود. هدف اصلی زندگی مسیحی محبت خدا و دیگر پیروان خدا می‌­باشد. ولی محبت فقط مسئله‌‌ای احساسی نیست. ما در خدمت خداوند باید از استعداد و کمال فهم خود استفاده کنیم، در غیر این صورت، تلاشهای ما عبث خواهند بود. پس پولس نه تنها دعا می­‌کرد که فیلپیان در نمایاندن محبت مسیح ادامه دهند، بلکه همچنین محبت ایشان در معرفت و کمال فهم بسیار افزون‌‌تر شود.

۱‌:‏۱۰ محبتی که این گونه منور شده باشد، ایشان را قادر خواهد ساخت تا چیزهای عالی‌ ‌تر را بهتر بفهمند. در تمامی قلمروهای زندگی، بعضی چیزها خوب هستند و چیزهای دیگر بد. چیزهای خوب غالبا دشمن بهترین‌‌ها هستند. برای خدمت مثمرثمر این فاصله­ها لازم‌­الوجود هستند.

محبتی که منور شده باشد همچنین ایشان را قادر می‌­سازد تا از آنچه اشتباه و شک‌­برانگیز است اجتناب کنند. پولس می‌­خواهد که ایشان بی‌­غش باشد یعنی کاملاً شفاف بوده و در روز مسیح تصویر بی­‌عیبی داشته باشند. بی­* ۱#لغزش بودن به معنی بی‌­گناه بودن نیست. همگی ما مرتکب گناهان می­‌شویم ولی شخص بی­‌لغزش کسی است که به گناه اعتراف کرده و از آن اجتناب می­‌کند و هر زمان که ممکن باشد از اعمال اشتباه خود توبه کرده و طلب بخشش می‌­کند.

روز مسیح چنان که در آیه ۶ آمده است به ربوده شدن و داوری همه اعمال ایمان‌داران پس از آن اشاره دارد.

۱‌:‏۱۱ تقاضای آخر پولس در دعایش این است که مسیحیان از میوه عدالت پر شوند، یعنی میوه‌هایی که عدالت به بار آورده است یا همه محاسنی که مسیحیان به وسیله آنها زندگی عادلانه‌­ای دارند. منشأ این محاسن عیسی مسیح است و هدف آنها تمجید و حمد خداست. این تقاضای پولس دقیقاً مشابه کلماتی است که در اشعیا ۶۱‌:‏۳ وجود دارند:‏ «تا ایشان در رفتارشان عدالت و مغروس خداوند به جهت تمجید وی نامیده شوند. درختان عدالتی که پر از میوه­‌های عدالت است و مغروس خداوند عیسی مسیح که به جهت تمجید و جلال خدا می‌­باشند.»

«به گفته لمان اشتراوس» «کلمه میوه» «شباهت زیادی دارد با ارتباط مسیح و انتظاری که از هر یک از ما دارد. شاخه­‌های تاک برای میوه داشتن به آن تعلق گرفته­‌اند.»

۲. زنجیرهای پولس و شادی او از پیشرفت انجیل (۱‌:‏۱۲-‏۳۰)

۱‌:‏۱۲ دعا تمام شد. سپس او برکاتش را بیان می‌­کند که اینها منافعی بودند که در نتیجه زندانی شدن او به دست آمده بودند. جاووت این قسمت را «خوش اقبالی در بداقبالی می‌­نامد.»

پولس رسول می­‌خواست که برادرانش بدانند که آنچه بر او واقع گشت یعنی محاکمه و زندانی شدنش در نتیجه به ترقی انجیل انجامید و مانع آن نشد. این مثال فوق‌­العاده دیگری است از اینکه خدا چگونه نقشه‌های پلید شیطان و انسانها را چرخانده و برای خیریت کار خود از آنها استفاده می­‌کند. «انسان شرارت خود را دارد ولی خدا راه خودش را.»

۱‌:‏۱۳ اول از همه، زنجیرهای پولس شاهدی بود بر اینکه او در مسیح است. این یعنی که به گستردگی مشهور شده بود که پولس به خاطر شهادت دادن به نام مسیح و نه به عنوان یک جنایتکار یا شرور زندانی گشته است.

دلیل اصلی زنجیرهای او از طریق تمام فوج خاص آشکار شده بود و در همه جا. فوج خاص می‌­تواند به این معانی باشد:‏ ۱) تمامی فوج سرباز این رومی که مقرّ سکونت امپراتور را محافظت می­‌کردند یا ۲) کلیّه فوج. به هر حال پولس دارد می­‌گوید که اسارت او به عنوان شهادتی برای خدمت به قدرتهای رومی نمونه شده است. تی. دراری می‌­نویسد‌:‏

همان زنجیرهایی که رومیان بر دست و پای زندانیان می‌­بستند، برای پولس چون شاهدی بود تا شنوندگانش که سربازان بودند از آنها داستان صبر و رنجهای او را برای مسیح در میان بقیه زندانیان بشنوند و احتمال داشت خود نرون هم روز بعد شنونده آنها باشد.

۱‌:‏۱۴ دومین نتیجه مطلوب او از زندانی بودنش این بود که دیگر مسیحیان با دیدن آن برای اینکه به خداوند عیسی بدون ترس شهادت دهند تشویق می‌­شدند. جفا غالبا بر دگرگونی تاثیر دارد و ایمانداران کم­‌رو و خجالتی را به شاهدینی شجاع تبدیل می‌­کند.

۱‌:‏۱۵ انگیزه قلبی بعضی حسد و نزاع بود. ایشان مسیح را از روی حسد و نزاع موعظه می‌­کردند. دیگران انگیزه­‌ای اصیل داشتند و مسیح را از روی خشنودی اراده و با تلاش صادقانه برای کمک به پولس رسول موعظه می‌­کردند.

۱‌:‏۱۶ واعظین حسود با انجام آن کار اسات پولس را تلخ‌­تر می‌­کردند. پیغام ایشان خوب بود ولی انگیزه آنها بد بود. خیلی غم‌­انگیز است که فکر کنیم خدمت مسیحی می­‌تواند بر پایه انرژی جسمانی باشد و با انگیزه حسد، نزاع و غرور همراه باشد. این امر به ما تعلیم می‌­دهد که لزوما باید انگیزه­‌های خود را ببینیم که در خدمت خداوند چگونه هستند. ما نباید برای خودنمائی، خداوند را خدمت کنیم و نه برای تبلیغ یک فرقه مذهبی یا رقابت با دیگر مسیحیان.

در اینجا نمونه خوبی از لزوم انگیزه محبت در بینش، عمل و دانش ما وجود دارد.

۱‌:‏۱۷ دیگران انجیل را خارج از غرور و با محبتی اصیل موعظه می­‌کردند و می‌ ­دانستند که پولس عزم راسخ برای دفاع از انجیل دارد. هیچ چیز خودخواهانه، فرقه‌­ای یا شریرانه در خدمت ایشان نبود. ایشان خیلی خوب می­‌دانستند که پولس به خاطر شجاعت خود در ایستادنش برای انجیل زندانی شده است. بنابراین آنها اراده نمودند تا در زمان زندانی بودن وی کار او را به پیش برند.

۱‌:‏۱۸ پولس از غمگین شدن به خاطر انگیزه­‌های بعضی اجتناب می­‌نمود. مسیح به وسیله هر دو گروه موعظه شده و برای او این دلیل بزرگی برای شادی کردن بود.

بسیار چشمگیر است که در چنین شرایط سختی پولس احساس پشیمانی و ناراحتی برای خود نداشت و یا درصدد جذب ترحم دیگران نبود. بلکه او با شادی خداوند پر شده و خوانندگان خود را نیز به شادی ترغیب می‌کند.

۱‌:‏۱۹ چشم­‌انداز این آیه تشویق‌­آمیز است. پولس رسول می‌­داند که همه وقایع به نجات او خواهد انجامید. نجات در اینجا به معنی نجات جان پولس نیست، بلکه رهایی و آزادی او از زندان. مفاهیمی که خدا برای آزادی او به کار می‌­برد به دعای فیلپیان و تایید روح عیسی مسیح می‌­باشند. در اینجا به اهمیت دعای ایمانداران که پولس آن را احساس می­‌کند توجه شده است. به نظر می‌­آید که او دعای ایمانداران را به اندازه کافی برای مقابله با قدرت رومیان قوی می­‌داند. این امر حقیقت دارد. مسیحیان از طریق دعا می‌­توانند سرنوشت قومها و تاریخ را عوض کنند.

تأیید روح عیسی مسیح یعنی قدرت روح‌­القدس که به نفع او کار می‌­کند، قدرتی که روح به او می‌­داد. در واقع این امر اشاره دارد به «منشأ آزادی که روح است و ایماندار را قادر می‌­سازد در هر شرایطی که باشد محکم بایستد.»

۱‌:‏۲۰ در حینی که او به دعای مسیحیان و کمک روح‌­القدس فکر می‌­کرد انتظار و امید خود را که شهادت دادن به نام مسیح بدون خجالت، بلکه در کمال دلیری بود را عنوان کرد.

و برای او هیچ مهم نبود که یهودی­‌گرایان با او چه می­‌کنند -‏چه آزاد شود و چه بمیرد-‏ انگیزه او جلال دادن مسیح در بدنش بود. جلال دادن به معنی بالاتر بودن مسیح نیست. او کامل و رفیع است. و هیچ چیز نمی‌­تواند او را بزرگتر یا رفیع­‌تر بسازد. ولی جلال دادن یعنی ترغیب کردن دیگران به پرستش او یا محترم شمرده شدنش توسط دیگران. گای کینگ نشان می‌­دهد که چگونه مسیح می­‌تواند در بدنهای ما در زیستنمان جلال یابد‌:‏

... جلال یافتن به وسیله لبهایی که با شادی به او شهادت می‌­دهند. جلال یافتن به وسیله شرکت کردن در خدمت به او و جلال یافتن پاها در قرم برداشتن فقط در اثر قدمهای وی و برای مقاصد او. جلال یافتن به وسیله زانوها در خم شدن همراه با خوشی برای دعا کردن به جهت ملکوت او و جلال یافتن به وسیله شانه­‌ها در حمل بارهای دیگران با خوشی.

مسیح همچنین می‌­تواند در بدنهای ما به واسطه خدمت نیز جلال بیابد -‏بدنهای ما در خدمت به او تباه می­‌ گردند. بدنهای ما به وسیله نیزه خراشیده و پوست ما را می‌­کَنَند. بدنهای ما به وسیله سنگ تک‌تکه شده یا سوخته می‌­شود و همه اینها برای جلال اوست.

۱‌:‏۲۱ در اینجا فلسفه پولس را در یک پوسته می‌­بینیم. او برای پول، شهرت یا لذت زندگی نمی‌­کرد. دلیل زندگی او محبت بود و پرستش و خدمت خداوند عیسی. او می‌­خواست که زندگیش مثل زندگی مسیح باشد. او می‌­خواست که نجات‌دهنده از طریق او حیات خود را آشکار سازد.

و مردن نفع. مردن یعنی با مسیح بودن و برای همیشه به شباهت وی درآمدن. مردن یعنی خدمت به او بدون قلبی گناهکار و با پایهایی که هرگز از مسیر او منحرف نمی­‌شوند. ما معمولا مرگ را به عنوان نفع خود محسوب نمی‌­کنیم. ناراحت‌­کننده است ولی باید بگوئیم که امروزه «زیستن در دنیا نفع است و مردن پایان منافع.» ولی جاووت می‌‌گوید:‏ «برای پولس رسول مرگ مسیری تاریک نبود که همه ثروتهای ما از دست می‌روند. برای او مرگ به معنای انتقالش به شکوه و جلال بود. مسیری مطمئن که او را به سوی نور هدایت می­‌کرد.»

۱‌:‏۲۲ ولی اگر زیستن او در جسم برای مدتی دیگر در اراده خداست پس همان ثمرِ کارِ او می‌­باشد. او به وسیله زیستن قادر خواهد بود که به قوم خداوند کمک بیشتری کند. ولی این تصمیم سختی برای او بود که آیا به سوی خداوند و نجات دهنده‌ای که دوستش دارد برود یا بر روی زمین مانده و به خداوند خدمت کند و حمله­های بسیاری را متحمل بشود. او نمی‌­دانست که کدام را انتخاب کند.

۱‌:‏۲۳ در میان این دو سخت گرفتار هستم، یعنی برای او خیلی سخت بود که بین امکاناتی که برایش وجود داشت تصمیم بگیرد و یکی را انتخاب کند که آیا به خانه آسمانی برود یا بر زمین به عنوان رسول مسیح عیسی باقی بماند.

او مشتاقانه خواهش داشت که رحلت کند و با مسیح باشد زیرا که این را بهتر می‌­دانست. اگر او فقط به علائق خود فکر می‌­کرد بدون شک انتخابش همین بود.

توجه داشته باشید که پولس به هیچگونه نظریه‌­ای مبتنی بر خوابیدن جان اعتقاد ندارد. او معتقد است که ایمانداران مسیحی در زمان مرگ می‌­روند تا با مسیح باشند و ایشان در حضور خداوند با شادی و لذت فراوان حاضر خواهند بود. چقدر برای و مسخره است که بگوید، همانطور که عده‌ای امروزه انجام می‌دهند:‏ «زندگی کردن در مسیح، خوابیدن در مسیح بهتر است.» خواب در عهد جدید برای مرگ مسیحیان به کار رفته است (اول قرنتیان ۴‌:‏۱۴). و نه هرگز برای جان ایشان. خوابیدن جان یک افسانه است.

همچنین توجه داشته باشید که مرگ با آمدن نجات‌دهنده اشتباه گرفته نشود. در زمان مرگ ما می‌رویم تا با او باشیم. در زمان ربوده شدن او نزد ما می‌­آید.

۱‌:‏۲۴ به نفع فیلپیان بود که پولس مدتی بیشتر بر زمین بماند. او به فکر راحتی یا آسایش خودش نیست، بلکه در فکر این است که چه چیزی بیشتر به نفع قوم خداست و انگیزه اصلی او محبت به خداوند مسیح است.

۱‌:‏۲۵ و چون این اعتماد را دارم که هنوز بر روی زمین به او نیاز هست تا مقدسین را کمک کرده و تشویق نماید. پولس می‌­دانست که او در این زمان نخواهد مرد. او چگونه این را می‌­دانست؟ ما معتقدیم که او چنان به خداوند نزدیک بود که روح‌­القدس قادر بود این دانش را به او بدهد. «سرّ خداوند با ترسندگان اوست» (مزمور ۲۵‌:‏۱۴). آنانی که عمیقاٌ در خدا سلوک دارند و در تفکر راجع به او به سر می‌­برند اسراری را که به وسیله مشغولیت و سر و صدای این جهان خاموش شده­اند می­شنوند. شما برای شنیدن باید نزدیک باشید. پولس نزدیک بود.

پولس به وسیله ماندن در جسم قادر بود به جهت ترقی و خوشی ایمان ایشان از طریق اعتماد بر خداوند عمل کند.

۱‌:‏۲۶ پولس از طریق داشتن زندگی طولانی‌­تری که به او داده می­‌شد می­‌توانست بر زمین خدمت خود را ادامه دهد و فیلپیان دلیل دیگر برای شادی در خداوند داشتند، چون می‌­توانستند پولس را دوباره ملاقات کنند. آیا شما نمی­توانید تصور کنید که ایشان در فیلپی دستهای خود را دور گردن او انداخته و او را می‌بوسند و خدا را با شادی عظیم شکر می‌­کنند؟ شاید ایشان بگویند، «خوب، پولس ما واقعاً برای تو دعا می‌­کردیم ولی صادقانه بگوئیم هرگز انتظار نداشتیم که تو را دوباره ببینیم. ولی ما چگونه خداوند را باید شکر کنیم که تو را به ما بازگرداند!»

۱‌:‏۲۷ حالا پولس یک کلام هشدار­آمیز اضافه می‌­کند:‏ «باری به طور شایسته انجیل مسیح رفتار کنید.» مسیحیان باید همشکل مسیح باشند. شهروندان آسمانی باید بر طبق جایگاه خود رفتار کنند. ما باید بر طبق جایگاهی که در آن قرار داریم عمل نمائیم.

پولس رسول به علاوه سازگاری درخواست دیگری در جهت ثبات ایشان داشت. او واضحاً آرزو می­‌کند که شخصا نزد ایشان برود یا در زمانی کهغائب است از اخبار ایشان مطلع شود و بداند که ایشان همگی به یک روح برقرار هستند و به یک نفس در اتحاد برای ایمان انجیل مجاهده می­‌کنند که این ایمان همان ایمان مسیحی است. مسیحیان نباید با هم بجنگند بلکه باید با دشمن مسیحیت مقابله کنند و برای اینکار باید به ضدّ دشمن با هم متحد شوند.

۱‌:‏۲۸ ایشان نباید در هیچ امری از دشمنان انجیل ترسان باشند. نترس بودن در مواجهه با جفا معنی دوپهلوئی دارد. اولاً، هلاکت سرنوشت کسانی است که بر ضدّ خدا می­‌جنگند. دوماً، این برای آنانی که در برابر غضب دشمنان شجاعانه می‌­ایستند نشانه نجات است. از قرار معلوم در اینجا نجات در مفهوم آینده آن مورد استفاده قرار گرفته است و به رهایی ابدی مقدسین از محاکمه اشاره دارد و رهایی بدن مقدسین به همراه روح و جان ایشان.

۱‌:‏۲۹ فیلپیان باید به خاطر داشته باشند که زحمت کشیدن برای مسیح همانند ایمان داشتن به او یک برکت می‌­باشد.

دکتر گریفیت جان می‌­نویسد:‏ که یک بار هنگامی که متخاصمان بی‌­دین دور او را گرفته و کتکش می­‌زدند، او دستش را بر صورتش گذاشت و وقتی دستش را برداشت دید که در خونش می­‌غلطد. او از وجد و خوشی پر شد و احساس شادی عظیمی نمود و خوشحال بود که شایسته به حساب آمده بود تا به جهت اسم او زحمت ببیند. صلیب منزلت و جلال می‌­بخشد.

۱‌:‏۳۰ معنی این آیه و ارتباطش با آیه قبلی زمانی بهتر فهمیده می‌­شود که آنها را با هم بخوانیم «از زمانی که شما درگیر آن شدید»

زیرا که به شما عطا شده به خاطر مسیح نه فقط ایمان آوردن به او بلکه زحمت کشیدن هم برای او. و شما را همان مجاهده است که در من دیدید و الآن هم می­شنوید که در من است.