مکاشفه
فصل ۱۲
۱ و علامتی عظیم در آسمان ظاهر شد،زنی که آفتاب را دربر دارد و ماه زیر پایهایش و بر سرش تاجی از دوازده ستاره است،
۲ و آبستن بوده، از دردِ زه و عذاب زاییدن فریادبرمی‌آورد.
۳ و علامتی دیگر در آسمان پدید آمد که اینک، اژدهای بزرگِ آتشگون که او را هفت سر و ده شاخ بود و بر سرهایش هفت افسر؛
۴ و دُمش ثلث ستارگان آسمان را کشیده، آنها را بر زمین ریخت. و اژدها پیش آن زن که می‌زایید بایستاد تا چون بزاید فرزند او را ببلعد.
۵ پس پسر نرینهای را زایید که همهٔ امّت‌های زمین را به عصای آهنین حکمرانی خواهد کرد؛ و فرزندش به نزد خدا و تخت او ربوده شد.
۶ و زن به بیابان فرار کرد که در آنجا مکانی برای وی از خدا مهیّا شده است تا او را مدت هزار و دویست و شصت روز بپرورند.
۷ و در آسمان جنگ شد، میکائیل و فرشتگانش با اژدها جنگ کردند و اژدها و فرشتگانش جنگ کردند،
۸ ولی غلبه نیافتند بلکه جای ایشان دیگر در آسمان یافت نشد.
۹ و اژدهای بزرگ انداخته شد، یعنی آن مار قدیمی که به ابلیس و شیطان مسمّیٰ است که تمام ربع مسکون را می‌فریبد. او بر زمین انداخته شد و فرشتگانش با وی انداخته شدند.
۱۰ و آوازی بلند در آسمان شنیدم که می‌گوید، اکنون نجات و قوّت و سلطنتِ خدای ما و قدرت مسیح او ظاهر شد زیرا که آن مدّعیِ برادران ما که شبانه‌روز در حضور خدای ما بر ایشان دعوی می‌کند، به زیر افکنده شد.
۱۱ و ایشان بوساطت خون برّه و کلام شهادت خود بر او غالب آمدند و جان خود را دوست نداشتند.
۱۲ از این جهت ای آسمانها و ساکنان آنها شاد باشید؛ وای بر زمین و دریا زیرا که ابلیس به نزد شما فرود شده است با خشم عظیم، چون می‌داندکه زمانی قلیل دارد.
۱۳ و چون اژدها دید که بر زمین افکنده شد، بر آن زن که فرزند نرینه را زاییده بود، جفا کرد.
۱۴ و دو بال عقاب بزرگ به زن داده شد تا به بیابان به مکان خود پرواز کند، جایی که او را از نظر آن مار، زمانی و دو زمان و نصف زمان پرورش می‌کنند.
۱۵ و مار از دهان خود در عقب زن، آبی چون رودی ریخت تا سیل او را فرو گیرد.
۱۶ و زمین زن را حمایت کرد و زمین دهان خود را گشاده، آن رود را که اژدها از دهان خود ریخت فرو برد.
۱۷ و اژدها بر زن غضب نموده، رفت تا با باقی‌ماندگانِ ذریّت او که احکام خدا را حفظ می‌کنند و شهادتِ عیسی را نگاه می‌دارند، جنگ کند.
ح. اقلام کلیدی دوره‌ی عذاب (باب‌های ۱۲ تا ۱۵)
۱۲:۱ علامتی عظیم در آسمان ظاهر می‌شود و آن زنی است که آفتاب را در بردارد و ماه زیر پایهایش و بر سرش تاجی از دوازده ستاره است. این زن، اسرائیل است، خورشید و ماه و ستارگان تجسم جلال و عظمت قلمروی هستند که در ملكوت آینده به اسرائیل وعده داده شده بود - درست مانند خوابی که یوسف دیده بود و نقش‌های او در سلطنت بر پدر، مادر و برادرانش (پیدایش ۳۷:۹-۱۱).
۱۲:۲ این زن در عذاب و در انتظار زائیدن یک طفل، فریاد می‌کشد. بیشتر تاریخ اسرائیل در این آیات به تصویر کشیده شده است، بدون اشاره به فاصله زمانی بین وقایع و یا اینکه وقایع الزاماً در نظم تاریخی باشند.
۱۲:۳ علامت دیگر در آسمان پدید می‌آید که آن عبارت از اژدهائی آتشین است كه هفت سروده شاخ دارد و بر هر سرش تاجی قرار دارد. اژدها، شیطان است، ولی از آنجا که توصیف او معادل است با امپراتوری احیاء شده رُم در ۱۳:۱، ممکن است انرژی شیطان باشد که قدرت جهانی را تقویت می‌کند.
۱۲:۴، ۵ اژدها با ضربه‌ی دمش، ثلث ستارگان آسمان را می‌کشد و آنها را به زمین می‌ریزد، یک ارجاع احتمالی به جنگ در آسمان که که در نیمه دوره‌ی عذاب صورت می‌گیرد و منجر به بیرون افکنده شدن فرشتگان ساقط شده از بهشت به زمین می‌گردد (ر.ک. آیات ۸و۹). اینک اژدها آماده شده تا به محض اینکه نوزاد زن متولد شود، او را ببلعد - و این تحقق اقدام هرود کبیر امپراتور رُم در رابطه با نابود کردن پادشاه متولد نشده‌ی یهودیان است.
پسر نرینه به روشنی عیسی است که از پیش مقرر شده است تا همه‌ی امت‌های زمین را به عصای آهنین حکمرانی کند. در اینجا تاریخ تولد تا صعود مسیح به آسمان به تصویر کشیده شده است.
۱۲:۶ عصر کنونی کلیسا در بین آیات ۵ و ۶ به تصویر کشیده شده است. در نیمه دوره‌ی عذاب بخشی از قوم اسرائیل به عنوان پناهنده به مکان‌های ناشناخته در بیابان (برخی می‌پندارند که آنجا Petra یا اُردن قدیم است) می‌گریزند و مدت ۵/۳ سال در آنجا پنهان می‌شوند.
۱۲:۷ سپس جنگ در آسمان در بین میکائیل و فرشتگانش از یک سو و اژدها و فرشتگانش از سوی دیگر، شروع می‌شود. این جنگ در نیمه دوره‌ی عذاب صورت می‌گیرد. میکائیل ملک‌المقرب به طرفداری اسرائیل جنگ خواهد کرد (دانیال ۱۲:۱).
۱۲:۸ و ۹ در این جنگ اژدها چنان مغلوب می‌شود که جایگاه خود را در آسمان از دست می‌دهد. اژدها و حامیانش بر زمین انداخته می‌شوند. ولی به هر حال هنوز کار تمام نشده است (ر.ک ۱:۲۰-۳و۱۰). به توصیف یوحنا از او توجه کنید: «آن مار قدیمی که به ابلیس و شیطان مسمی است» و کسی که «تمام ربع مسکون را می‌فریبد.»
۱۲:۱۰ خلع یداز اژدها با آوازی بلند در آسمان، مبنی بر اینکه پیروزی خدا و روز پیروزی مردمش فرا رسیده است، اعلام می‌گردد. این مرحله پیشگوئی ملکوت هزارساله است. در این دوره اتفاقی پرشکوه واقع می‌شود و آن به زیر افکنده شدن، مدعی برادران ما است.
۱۲:۱۱ اعلام وقایع، ادامه می‌یابد ایمانداران جفا کشیده یهودی توسط خون برّه و کلام شهادت، بر شیطان غالب می‌آیند. پیروزی آنها بر مبنای مرگ مسیح و شهادت خودشان به ارزش آن مرگ قرار دارد. آنها در وفاداری به مسیح شهادت خود را با خون خود مهر می‌کنند.
۱۲:۱۲و۱۳ دیگر آسمانها با رفتن اژدها می‌توانند شادی کنند، ولی رفتن اژدها از آسمان خبر ناگواری برای زمین و دریا است. ابلیس می‌داند که وقت او کم است و مصمم است که خشم خود را تا آنجا که مقدور است بر زمین جاری نماید. خشم اژدها مخصوصاً متوجه اسرائیل، قومی که مسیح موعود از آن برخاسته است، می‌باشد.
۱۲:۱۴ به یهودیان ایماندار باقی مانده دو بال عقاب بزرگ داده می‌شود تا بتوانند به سرعت به بیابان بگریزند (برخی حدس زده‌اند که این بال‌ها حاکی از یک نیروی هوائی بزرگ است). بدین ترتیب بقیه یهودیان برای مدت ۵/۳ سال از حملات شیطان مصون می‌مانند: «زمانی و دو زمان و نصف».
۱۲:۱۵و۱۶ مار برای جلوگیری از فرار اسرائیل، سیلی ایجاد می‌کند تا مردم را در خود فرو برد، ولی یک زلزله به وقوع می‌پیوندد و آبها را می‌بلعد و نقشه شیطان را خنثی می‌کند.
۱۲:۱۷ شیطان شكست خورده و خشمناک از این حقارت، می‌کوشد خشم خود را روی یهودیانی که در زمین باقی مانده‌اند - یهودیانی که درستی ایمان خود را با حفظ احکام خدا و شهادت عیسی، نشان داده‌اند، خالی کند.