مکاشفه
فصل ۱۵
۱ و علامتِ دیگرِ عظیم و عجیبی در آسمان دیدم، یعنی هفت فرشته‌ای که هفت بلایی دارند که آخرین هستند، زیرا که به آنها غضبِ الهی به انجام رسیده است.
۲ و دیدم مثال دریایی از شیشه مخلوط به آتش و کسانی را که بر وحش و صورت او و عددِ اسمِ او غلبهمی‌یابند، بر دریای شیشه ایستاده و بربطهای خدا را بدست گرفته،
۳ سرود موسی بندهٔ خدا و سرود برّه را می‌خوانند و می‌گویند، عظیم و عجیب است اعمال تو ای خداوند خدای قادر مطلق! عدل و حقّ است راه‌های تو ای پادشاه امّت‌ها!
۴ کیست که از تو نترسد، خداوندا و کیست که نام تو را تمجید ننماید؟ زیرا که تو تنها قدّوس هستی و جمیع امّت‌ها آمده، در حضور تو پرستش خواهند کرد، زیرا که احکام تو ظاهر گردیده است!
۵ و بعد از این دیدم که قدسِ خیمهٔ شهادت در آسمان گشوده شد،
۶ و هفت فرشته‌ای که هفت بلا داشتند، کتانی پاک و روشن دربر کرده و کمر ایشان به کمربند زرّین بسته،بیرون آمدند.
۷ و یکی از آن چهار حیوان، به آن هفت فرشته، هفت پیاله زرّین داد، پر از غضب خدا که تا ابدالآباد زنده است.
۸ و قدس از جلال خدا و قوّت او پُر دود گردید. و تا هفت بلای آن هفت فرشته به انجام نرسید، هیچ‌کس نتوانست به قدس درآید.
۱۵:۱ علامتی دیگر در آسمان ظاهر می‌شود یعنی هفت فرشته‌ای که هفت بلای آخر را دارند، که هرگاه ر‌‌ها شوند نشانه تکمیل شدن غضب الهی است. از اینجا می‌فهمیم که ما اینک به پایان دوره‌ی عذاب نزدیکیم.
۱۵:۲ یوحنا گروه بزرگی از مردم را در آسمان می‌بیند که بر دریایی از شیشه مخلوط به آتش ایستاده‌اند. آنها از نظر یوحنا کسانی هستند که از پرستش وحش و صورت او ابا دارند. بدون شک آنها شهدا می‌باشند.
۱۵:۳و۴ ولی اینک آنها در آسمان هستند و سرود موسی و سرود برّه را می‌سرایند، سرودی که تماماً نقل قول از عهد عتیق می‌باشد. آنها به حقانیت و عدالت خدا در رابطه با آنچه که با قاتلانشان بر روی زمین می‌کند، اقرار می‌کنند. آنها خدای قادر مطلق را برای اعمال و راههایش ستایش می‌كنند. در این بخش این ستایش‌ها متوجه داوری خداست، اگرچه البته ممکن است متوجه تمام اعمال و راههایش باشد.
سرود موسی، ستایش موسی از رهایی مردم خدا از بردگی در مصر بود.
سرود برّه ستایش از رهایی نهایی از سلطه‌ی شیطان و تمام دشمنان زندگی روحانی است. بنابراین چنانچه آ.تی پیرسون اشاره می‌کند:
«این دو سرود نشانه دوره‌های تاریخی است، که تاریخ مردم فدیه‌ی داده شده‌ی خدا در بین آنها قرار دارد.»
داوری خدا بر روی زمین نشان‌دهنده‌ی تقدس اوست. خدا سبب خواهد شد که جمیع امت‌ها او را پرستش کنند.
۱۵:۵ بعد از این امور یوحنا می‌بیند که قدس خیمه شهادت در آسمان گشوده می‌شود. این مورد ظاهراً اشاره به واقعیت‌های آسمانی است که معبد زمینی نمونه و کپی آن می‌باشد (عبرانیان ۹:۲۳). این آیه مخصوصاً اشاره به قدس‌الاقداس است.
۱۵:۶ در اینجا هفت فرشته ظاهر می‌شوند که ملبس به كتانی پاک و روشن هستند و کمر ایشان به کمربند زرین بسته. این یعنی که آنها مجهز شده‌اند تا داوری عادلانه را که موجب جلال خدا می‌شود، اجرا نمایند.
این فرشته‌ها، بر آنند که هفت بلای آخر را جاری سازند.
۱۵:۷ یکی از آن چهار حیوان به هر یک از فرشته‌ها پیاله‌ای می‌دهد. این پیاله‌ها حاوی داروی آخر دوره‌ی عذاب بزرگ است که بر تمام دشمنان خدا اثر می‌گذارد، نه فقط بخشی از آنها.
۱۵:۸و۹ این واقعیت که هیچ کس تا این هفت بلا به انجام نرسد، نمی‌تواند داخل قدس شود، شاید بدین معنی باشد که هیچ وساطت كهانتی اینک نمی‌تواند خشم خدا را به تاخیر بیافکند.