فصل پانزدهم
اهمیت دعا در کار بشارت
ما در فصل پیش دیدیم که کار بشارت در حقیقت نه کار انسان بلکه کار روح القدس است زیرا او مبشرین را تقویت و هدایت می کند. پس ما مردم فقط به وسیله دعا می توانیم دارای قوت روح شویم و در کار بشارت کامیاب گردیم، زیرا به وسیله دعا ما با خدا تماس پیدا می کنیم و روح خدا داخل قلب های ما می شود و ما می توانیم کار خدا را بر روی زمین انجام دهیم. پس برای شخص مبشر دعا اهمیت زیادی دارد.
اول_ تاثیر دعا در کار بشارت
اگر موقعی که مشغول کار بشارت هستیم صمیمانه دعا کنیم نتایج زیر به دست خواهد آمد:
- وقتی که دعا می کنیم محبت ما نسبت به گمراهان زیادتر می شود. غالباً ما نسبت به بی ایمانانی که در اطراف ما هستند محبت زیادی نداریم و حتی ممکن است از آنها خوشمان نیاید. پس چگون می توانیم با محبت با ایشان صحبت کنیم و سعی نمائیم آنان را نجات دهیم؟ بهترین راه این است که برای ایشان دعا کنیم زیرا هرچه بیشتر برای ایشان دعا کنیم ایشان را بیشتر دوست خواهیم داشت.
- وقتی که دعا می کنیم احتیاجات بی ایمانان را بیشتر احساس می کنیم. بعضی اوقات علت اینکه مایل نیستیم به مردم بشارت دهیم این است که نمی فهمیم آنها چقدر به مسیح احتیاج دارند، لیکن وقتی که برای ایشان دعا می کنیم و به این وسیله روحاً به ایشان نزدیک می شویم و می فهمیم چقدر خسته و غمگین و ناراحت و نا امید و ضعیف و گناهکارند، دل ما به حال آنها می سوزد و آرزومند می شویم که مژده منجی را با آنها دهیم.
- وقتی که دعا می کنیم جرات پیدا می کنیم. بعضی اوقات ترس ما را نصیحت کردن راجع به مسیح مانع می شود، لیکن وقتی که دعا می کنیم خدا ما را شجاع می کند و می توانیم بدون خجالت بشارت دهیم. پولس از دوستان خود خواهش کرد که دعا کنند که او بتواند کلام خدا را با دلیری بیان کند (افسسیان ۶: ۱۸-۲۰).
- وقتی که دعا می کنیم روح القدس ما را هدایت می کند که کجا باید رفت و با کی صحبت کرد. موقعی که شاگردان در انطاکیه مشغول دعا بودند که روح القدس پولس و برنابا را هدایت کرد که برای دادن بشارت به امتها به قبرس و جاهای دیگر بروند (اعمال باب ۱۳). و نیز وقتی که پطرس دعا می کرد خدا او را برای رفتن به خانه کرنیلیوس آماده کرد. به وسیله دعا در های بسته باز می شود.
- وقتی که دعا می کنیم با اشخاص روحاً نزدیک شده می توانیم به آسانی با آنان صحبت کنیم. دکتر لاباخ حکایت می کند که چطور در موقعی که برای مسافرین اتوبوسی که او سوار آن بود دعا می کرد زنی که جلوی او نشسته بود و به او هیچ آشنایی نداشت ناگهان برگشته به او گفت، «احتیاج بزرگ دنیا ایمان بیشتری است» و دکتر لاباخ فرصت پیدا کرد که راجع به امور روحانی با او صحبت بکند.
- دعا بهترین اسلحه برای شکست دادن شیطان می باشد. شخصی که طالب نجات او هستیم اسیر شیطان است و شیطان غالباً جداً کوشش می کند که از آزاد شدن او جلوگیری کند. ما چه می توانیم بکنیم؟ می توانیم برای آن شخص دعا کنیم. وقتی که آن ۹ شاگرد سوال کردند که چرا نتوانستند روح پلید را از پسر بیرون کنند، مسیح به آنها جواب داد، « این جنس به هیچ وجه بیرون نمی رود جز به دعا »(مرقس ۹: ۲۹).
- وقتی که دعا می کنیم روح القدس می تواند کار خود را در قلب گناهکار انجام دهد. موقعی که با کسی صحبت می کنیم باید دائماً در حین صحبت دعا کنیم تا روح بتواند حرف های ما را برای نرم کردن قلب او و نجات دادن به او به کار برد. و اگر از آن شخص دور باشیم باز هم باید برای او دعا کنیم که خدا به وسیله ای او را هدایت کند تا توبه کرده ایمان آورد. ما در تاریخ کلیسا خوانده ایم که چگونه در قرن چهارم در افریقای شمالی مونیکا (Monica) برای نجات پسر دنیوی خود آگوستین (Augustine) که در ایتالیا بود دعا می کرد و چگونه آن پسر به وسیله دوستی با یک اسقف مقدس و خواندن کتاب مقدس نجات یافت. زمانی در یکی از دانشگاه ها یک نفر پرفسور مسیحی بود که خیلی مایل بود شاگردانش نجات یابند، ولی بعضی اوقات به جای اینکه به اطاق یکی از شاگردان برای صحبت کردن با او برود به اتاق خود رفته و زانو زده نیم ساعت برای آن شاگرد دعا می کرد. اگر ما گاهی همین کار را بکنیم خیلی مفید خواهد بود. اگر روح القدس قلب های مردم را عوض نکند احتمال دارد علت عمده اش این است که مسیحیان مشغول دعا نیستند.
دوم_ شرایط برای دعای موثر
غالباً وقتی که برای نجات مردم دعا می کنیم دعا های ما مستجاب نمی شود، پس لازم است که یاد بگیریم که چطور دعا کنیم که خدا دعا های ما را مستجاب کند. وقتی که برای دیگران دعا می کنیم نکات زیر را باید مراعات نمائیم.
- باید کاملا تسلیم اراده خدا شویم (اول یوحنا ۵: ۱۴). وقتی که دعا می کنیم نباید سعی کنیم خدا را مجبور نمائیم که اراده ما را انجام دهد، بلکه باید خود را حاضر کنیم که اراده مقدس او را فبول کرده آن را انجام دهیم. گاهی آرزویی در دل ما پیدا می شود که یک کسی را مسیحی کنیم و برای نجات او دعا می کنیم، ولی دعای ما مستجاب نمی شود. علتش این است که ما مایل بودیم که این شخص مسیحی شود نه برای اینکه اراده خدا بود بلکه از اینکه مسیحی شدن او برای ما مفید بود یا باعث خوشی ما می شد. بعضی اوقات از خدا می خواهیم که کسی را فوراً نجات دهد ولی خدا فوراً نجات نمی دهد، زیرا اراده او این است که آن شخص را بعد نجات دهد. لازم است که در همه دعاهای خود بگوئیم « نه به اراده من بلکه به اراده تو».
- باید روح القدس را اطاعت کنیم. پولس می فرماید که ما نمی دانیم چطور باید دعا کنیم لیکن روح ما را در دعاهای خود امداد می کند و ما را هدایت می کند که چه چیزها از خدا بطلبیم. روح القدس ما را راهنمائی می کند که کجا برویم و چه بگوئیم و زمانی که مطیع اوامر روح می باشیم دعاهای ما مستجاب خواهد شد، ولی اگر نافرمانی کرده به میل خود رفتار کنیم البته خدا دیگر دعای ما را مستجاب نخواهد کرد (اول یوحنا ۳: ۲۲).
- باید با ایمان دعا کنیم (یعقوب ۱: ۶-۷ و ۵: ۱۵). وقتی که عیسی مسیح ایمان آن چهار نفر را که شخص مفلوج را به نزد او آوردند دید، آن شخص را آمرزید و نجات داد و اگر ما دوستان خود را در دعا با ایمان بر اینکه او آنها را قبول کرده نجات می دهد بیاوریم البته ما را ناامید نخواهد کرد.
- نباید در دعا کردن خسته یا مایوس شویم. عیسی مسیح به شاگردانش فرمود که باید همیشه دعا کنند و کاهلی نورزند (لوقا ۱۸: ۱) و نیز فرمود که بایستی در رحمت خدا را بکوبند تا گشاده شود (لوقا ۱۱: ۸-۱۰). بعضی اوقات لازم است سالهای دراز برای اشخاص دعا کنیم تا دعای ما مستجاب شود و صبر زیادی لازم است.
سوم_ دعا کردن با اشخاصی که علاقمندند
وقتی که با اشخاس صحبت می کنیم و به آنها بشارت می دهیم هر وقت ممکن باشد باید با ایشان دعا کنیم و از خدا درخواست نمائیم که آنها را راهنمائی کرده نجات دهد. خوب است که اولا بیان کنیم که دعا چست و به ایشان بگوئیم که می توانیم چون فرزندانی که نزد پدر خود می روند پیش خدا بیائیم و به زبان خود احتیاجات خود را به خدا عرض کرده و کمک او را بطلبیم و نیز به ایشان بگوئیم که می توانیم در هر وضعیت چه نشسته یا سرپا، ایستاده یا زانو زده دعا کنیم و بگوئیم که علت به هم زدن چشمان خود در دعا این است که وقتی چشم ظاهری بسته است می توانیم خدا را با چشم باطنی بهتر ببینیم. دعاهای ما باید ساده و مختصر و پر از محبت باشد و نظر به اینکه ممکن است شخص حقجو به طرز دعا کردن مسیحیان آشنا نباشد نباید اصطلاحاتی را که او نمی فهمد به کار بریم بلکه باید با جملات کوتاه و مختصر با خدا صحبت کنیم. البته باید با محبت دعا کنیم چنانکه مسیح برای شاگردان خود دعا کرد. ممکن است این طور دعا کنیم:
« ای پدر آسمانی، ما اقرار می کنیم که گناهکاریم و خواهش می کنیم که تو ما را ببخشی. تو را شکر می کنیم که عیسی مسیح آمد تا گناهکاران را نجات دهد و جان خود را در راه ما داد تا آمرزیده شویم. تو را شکر می کنیم که او از مردگان برخواست و امروز با ما است. این دوست عزیز را کمک فرما که مسیر را بهتر بشناسد و به او ایمان آورده نجات یابد. دل او را از روح القدس پر ساز و او را فرزند خودت بگردان. به خاطر عیسی مسیح می طلبم. آمین».
اگر شخص حقجو مایل باشد باید او را تشویق کنیم که خود دعا بکند، زیرا موقعی که دعا می کند روح القدس در قلب او کار خواهد کرد و او را کمک می کند که به مسیح ایمان بیاورد. غالباً اتفاق می افتد که اشخاص در وقتی که با آنها دعا می کنیم تولد تازه پیدا می کنند.
چهارم_ دعا کردن برای بی ایمانان
بعضی اوقات ممکن است به نزد اشخاصی که طالب نجات آنها هستیم رفته و با هم دعا کنیم، لیکن غالباً این امکان ندارد و لازم است از دور برای آنان دعا کنیم. پیشنهادات زیر راجع به دعا کردن برای نجات بی ایمانان است.
- قبل از آن که پیش کسی برویم تا با او صحبت کنیم باید مخصوصاً برای او دعا کنیم و بعد از ملاقات با وی باید باز هم برای او دعا کنیم.
- باید صورت اسامی کسانی که بشارت به آنها داده ایم تهیه کرده و مرتباً برای نجات آنها دعا کنیم. در چین مبشری بود که صورت اسامی ۱۰۰۰ نفر را داشته و برای همه آنها مرتباً دعا می کرد و عده زیادی از آنها نجات یافتند.
- باید عادت کنیم که برای کسانی که آنان را هر روزه ملاقات می کنیم دعا کنیم. شیر فروش و پستچی که به خانه ما می آیند، بقال و نانوا که از آنها جنس می خریم، کسی که در اتوبوس پهلوی ما می نشیند، شاگردانی که در مدرسه نزد ما می نشینند، اشخاصی که در اداره ما کار می کنند، کسانی که در خیابان آنها را می بینیم، اشخاصی که در کلیسا در اطراف ما می نشینند _ وقتی که این قبیل اشخاص را می بینیم باید در قلب خود برای هر کدام از ایشان دعا کنیم.
- و نیز باید عادت کنیم که هر وقت به فکر اشخاص بیفتیم همان وقت برای آنان دعا کنیم. غالباً وقتی که در خیابان راه می رویم یا مشغول کار خود هستیم دوستانی که دور یا نزدیک اند یاد می کنیم و می توانیم فوراً در قلب خود برای ایشان دعا کنیم، و این طور می توانیم برای اشخاص زیادی چه مسیحی و چه غیر مسیحی دعا کنیم.
پایان
از آنچه در این فصل نوشته شده است معلوم می شود که دعا به اندازه وعظ در کار بشارت اهمیت دارد. مطابق فرمایش پولس ما مبشرین باید همیشه دعا کنیم (اول تسالونیکیان ۵: ۱۷) نه تنها موقعی که با شخص حقجو صحبت می کنیم باید دعا کرد بلکه در همه اوقات در خیابان در اداره و در خانه باید تماس دائمی با خدا داشته باشیم تا او بتواند ما را هدایت کند و ما را برای رسانیدن برکت به همه کسانی که به آنها نزدیک می شویم به کار ببرد. بعضی اوقات ناگهان با اشخاص روبرو می شویم و فرصت داریم که یک کلمه راجع به مسیح با آنها بگوئیم، یا اینکه ایشان را به کلیسا دعوت کنیم یا کتابچه ای به آنها بدهیم، لیکن چون خود با خدا نزدیک نیستم فرصت را زا دست می دهم. تنها راه آمادگی دائمی برای دادن بشارت این است که همیشه مشغول دعا باشیم.
ولی علاوه بر دعای دائمی در قلب لازم است که هر روز وقت معینی داشته باشیم که به خلوت رفته در تنهائی دعا کنیم. عیسی مسیح فرمود « به حجره خود داخل شو و در را بسته پدر خود را که در نهان است عبادت نما» و خود او بعضی اوقات بالای کوهها رفته در تنهائی تمام شب را در دعا به سر می برد. اگر لازم بود که مسیح در تنهائی دعا کند چقدر بیشتر برای ما لازم و واجب است؛ پس همه ما باید عادت داشته باشیم که هر روز اقلا یک دفعه در تنهائی دعا کنیم تا از دنیا جدا شده با خدا نزدیک شویم و برای انجام کار بشارت از او هدایت و قوت بیابیم.
سوالات
- دعا شما را در کار بشارت چطور کمک کرده است؟
- آیا از کسانی که شما برای آنان دعا کرده اید کسی نجات یافته است؟
- آیا هیچ وقت بر خلاف اراده خدا برای کسی دعا کرده اید؟
- آیا هیچ وقت در نتیجه ادامه ندادن به دعا از گرفتن نتیجه محروم مانده اید؟
- صورت اسامی ده نفر را بنویسید که برای نجات آنان مرتباً دعا خواهید کرد.
- یعقوب ۵: ۱۳-۲۰ را حفظ کنید.