فصل ششم
چرا باید به مردم بشارت دهیم؟
معلوم است که عده زیادی از مسیحیان در کار بشارت هیچ شرکت نمی کنند، مقصود ما در این فصل این است که بیان کنیم چرا بر همه مسیحیان واجب است که مژده نجات را به دیگران بدهند، تا کسانی که غفلت کرده اند مایل و آماده شوند در این کار مهم با شادی مشارکت نماید.
- بشارت نجات امانتی است که نزد ما برای تسلیم به دیگران سپرده شده است و ما موظفیم آن را به آنان برسانیم. اگر مبلغ پولی به شما سپرده شود تا آن را به صاحبش برسانید و شما آن را به او ندهید، آیا خیانتکار محسوب نمی شوید؟ خدا بشارت نجات را به همه مسیحیان داده است، نه تنها برای آنکه آنها نجات یابند بلکه برای آنکه این پیغام را به جمیع کسانی که مسیح برای آنها مرد برسانیم. پس مانند پولس (رومیان ۱: ۱۴) ما مدیون همه اشخاصی می باشیم که هنوز انجیل به آنها نرسیده است و اگر این مژده را به دیگران ندهیم واقعاً خیانت کار می باشیم. پس ما نیز مانند پولس سعی کنیم که دین خود را اداء نموده، بشارت نجات را به جمیع مردم برسانیم.
- خداوند ما عیسی مسیح به شاگردان خود امر کرد که به جمیع مردم بشارت دهند : این فرمان تنها برای رسولان نبود ، بلکه برای همه مسیحیان می باشد . هرگاه پادشاه فرمان دهد همه اتباع امین او اطاعت خواهند کرد ، و وقتی که پادشاه معظم ما به ما امر می کند که پیغام نجات را به همه امتها برسانیم البته جمیع کسانی که مطیع مسیح می باشند مبشر شده ، بشارت نجات را به همه مردم خواهند رسانید .متأسفانه با وجود اینکه از وقتی که مسیح این فرمان را صادر کرد نزدیک به دو هزار سال گذشته است ، هنوز صدها میلیون نفر از محبت عیسی مسیح بی خبرند . آیا مسیح به تمام مسیحیانی که سعی نکرده اند دیگران را نجات دهند نخواهد گفت، « چون است که مرا خداوندا خداوندا می گوئید و آنچه می گویم به عمل نمی آورید؟ » (لوقا ۶: ۴۶)
- محبت مسیح نسبت به ما، ما را وادار می کند که به مردم بشارت دهیم. پولس در قرنتیان ۵: ۱۴ می فرمایید: « محبت مسیح مرا در گرفته است» و هر وقت او به خاطر می آورد که چگونه نجات دهنده اش بالای صلیب برای او زحمت کشیده گناهان او بخشیده و او را از هلاکت نجات داده است، با علاقه شدیدی کوشش می کرد که همه جا رفته و مژده محبت مسیح را به یهودیان و جمیع امتها برساند. اگر بشارت مسیح را به دیگران ندهیم ممکن است علتش این باشد که خودمان هنوز کاملا با محبت عجیب مسیح آشنا نشده ایم.
- و نیز محبت ما نسبت به مسیح ما را وادار می کند که بشارت او را به مردم بدهیم، زیرا مسیح فرمود ( یوحنا ۱۴: ۱۵) « اگر مرا دوست دارید احکام مرا نگاه دارید» و جمیع که او را حقیقتاً محبت می کنند امر او را اطاعت نموده، کوشش خواهند کرد که شاگردانی برای او پیدا کنند. معلوم است هرگاه کسی را دوست بداریم کوشش خواهیم کرد که او را خوشحال سازیم و بهترین راه برای خوشحال کردن منجی عزیز ما این است که بشارت نجات را به گناهکاران بدهیم تا آنها نیز به وسیله او نجات یابند. هرگاه یک نفر طبیب معروف مریض فقیری را شفا دهد آن مریض برای اظهار قدردانی چه می تواند بکند؟ بهترین راه جهت اظهار ارادت و امتنان او این است که راجع به آن پزشک مهربانی که او را از مرگ نجات داده با همه کس صحبت کند و از وی تعریف نماید، و اگر بیمار این کار را نکند معلوم است که شخص نا حق شناس است . بدینسان ، اگر ما به گناهکاران دیگر خبر ندهیم که عیسی مسیح برای نجات آنان حاضر و قادر است ، معلوم می شود که ما او را کم دوست داریم و حق ناشناسیم .
- محبت ما نسبت به مردم نیز ما را وادار می کنند که بشارت نجات را به آنان بدهیم . اگر کشتی در دریا غرق می شد و شما می خواستید سوار قایق نجات شده جان خود را برهانید ، آیا به خانواده و دوستان خودتان اگر در کشتی میبودند خبر نمی دادید که آنان نیز نجات یابند ؟ ما بسیار ممنونیم که خدا برای ما وسیله نجات از هلاکت فراهم کرده است ، ولی اگر ما همسایگان و خانواده و دوستمان را ببینیم که در دنیای گناه غوطه وراند و به آنها مژده نجات را ندهیم، آیا مفهوم آن این نبود که آنها را دوست داریم؟ و هرگاه آنها در گناه بمیرند، آیا خون آنان بر گردن ما نخواهد بود و آیا قاتل محسوب نخواهیم گشت؟ اگر همسایگان خود را مثل خود محبت کنیم، البته مایل خواهم بود که آنها را از مرگ ابدی رستگار سازیم و همانطوریکه سامری نیکوکار شخصی را که به دست دزدان افتاده بود بلند کرده به سلامتی و جای امنی رسانید ما نیز خواهیم شد که هرگونه رنجی را متحمل شویم تا کسانی را که به دست شیطان افتاده اند خلاصی داده ، نزد نجات دهنده بیاوریم.
- دلیل دیگری که مسیحیان بشارت می دهند این است که نمی توانند خاموش بمانند. در کتاب اعمال رسولان ۴: ۲۰ می خوانیم که وقتی روساء در اورشلیم به رسولان مسیح، پطرس و یوحنا، امر کردند که از دادن بشارت دست بکشند، آنها حاضر نشدند اطاعت کنند و جواب دادند :« ما را امکان آن نیست که آنچه دیده و شنیده ایم نگوئیم.»
اگر ما سقوط طیاره بزرگی و یا خراب شدن شهری را به وسیله زلزله میدیدیم غیرممکن می بود از دادن خبر وقوع آن حوادث هولناک خودداری کنیم. پس چقدر بیشتر کسانی که با چشم ایمان عیسی مسیح پسر خدا را بالای صلیب به خاطر گناهکاران آویزان و در روز سوم از مردگان برخواسته دیده اند بی اختیار به مردم خبر خواهند داد که خدا برای نجات همه ما از هلاکت چه کرده است، واقعا اگر سخن نگوئیم علتش فقط این است که ما هنوز مسیح را ندیده و یا آواز او را نشنیده ایم و لازم است که توبه کنیم و به او نزدیک شویم. - احتیاج کنونی دنیا ما را وادار می کند که بشارت دهیم. در همه جا مردم از وضع دنیا شکوه می کنند و از پوا پرستی، بی ایمانی، دروغ گوئی، دزدی، زناکاری و جنگ متنفرند، ولی غالب مردم نمی دانند چه باید کرد تا دنیا اصلاح شود. معلوم است که علت وضع نامطلوب دنیا این است که اهل دنیا بداند، و محال است دنیا بهتر شود مگر آنکه قلب های مردم عوض شود. پس هرکس که طالب دنیائی است که در آن راستی، عدالت، محبت و یگانگی حکومت کند باید به اشخاص بسیار بشارت دهد تا کسانی که به وسیله عیسی مسیح تولد تازه می یابند بتوانند تدریجاً اجتماع را تغییر داده دنیا را تازه سازند.
- دلیل دیگر بر بشارت ارزش وجود هر انسانی می باشد. اگر جواهر گرانبهائی به چاهی افتد، صاحبش چقدر زحمت خواهد کشید تا آن را دوباره به دست آورد؛ پس فکر کنید ارزش انسان از ارزش جواهر و طلا چقدر بیشتر است. انسان به صورت خدا آفریده شده و به قدری ارزش دارد که پسر خدا جان خود را در راه او داد و او را با قیمت زیادیف یعنی با خون خود، خرید. پس چقدر باید کوشش کنیم که هر کدام از فرزندان گمشده خدا را نجات دهیم، شاید به نظر ما نجات کودکی خردسال یاشخص فقیر و بی سواد چندان برای دنیا ارزش نخواهد داشت، ولی ما نمی دانیم که نقشه خدا برای آن شخص کوچک چیست. وقتی که معلم دوایت مودی (Dwight Moody) آن جوان را وادار کرد که مسیح را قبول کند، هیچ فکر نمی کرد که مودی یکی از بزرگترین مبشرین دنیا خواهد شد و خدا به وسیله او هزاران نفر را نجات خواهد داد. اگر ما بتوانیم فقط یک نفر را نزد مسیح بیاوریم، ممکن است او همان کسی باشد که دنیا را عوض خواهد کرد.
- دلیل دیگر برای دادن بشارت این است که فقط با دادن مسیح به دیگران می توانیم او را برای خود نگه داریم. مسیح به رسولان خود وعده داد موقعی که آنها به طرف همه امتها برای کار بشارت می روند او با ایشان خواهد بود (متی ۲۸: ۱۸-۲۰) ولی اگر آنها حاضر نمی شدند بروند مسیح آنها را ترک می کرد. پس هرگاه که مایلیم که مسیح با ما و در قلبهای ما باشد، لازم است که خبر او را به کسی دیگر بدهیم و هر قدر بیشتر ما مژده او را به دیگران بدهیم همان اندازه محبت مسیح دلهای ما را مملو خواهد ساخت. اگر اعضای کلیسا های مرده شروع به بشارت دادن می کردند، آن کلیسا ها به زودی زنده می شدند.
- مر دیگری که ما را به بشارت دادن تشویق می کند شادی پیدا کردن گمگشتگان است. آن شبان در مثل مسیح چقدر شاد شد وقتی نود و نه گوسفند را گذاشته، با تحمل زحمت فراوان گوسفند گمشده را پیدا کرد و آن را به منزل رسانید؛ ولی شادی شبان در مقابل شادی نجات دادن یکی از فرزندان عزیز خدا از مرگ ابدی خیلی کمتر است و هرکس که لذت این شادمانی آسمانی را چشیده باشد آرزو خواهد داشت که آن را مکرر احساس کند. هر گاه شما شادمان نیستید سعی کنید کسی را نزد مسیح بیاورید و موقعی که آن پسر گمشده را در آغوش پدر آسمانی اش ببینید، شادی شما کامل خواهد شد.
- اجر آسمانی کسانی که به دیگران بشارت می دهند زیاد خواهد بود. در کتاب دانیال ۱۲: ۳ نوشته شده است: «آنانی که بسیاری را به راه عدالت رهبری می کنند مانند ستارگان خواهند بود تا ابدالایام» و عیسی مسیخ به شاگردان خود که اگر آنان برای او زیاد کار کنند در موقع مراجعت از آسمان به هریک از آنها خواهد گفت :« آفرین ای غلام نیک متدین، بر چیزهای اندک امین بودی تو را بر چیزهای بسیار خواهم گماشت به شادی خداوند خود داخل شو» ( متی ۲۵: ۲۱). و پولس انتظار می کشید آن تاجی را که مسیح به عنوان پاداش زحمات به او خواهد داد از دست خداوند دریافت کند. ممکن است مبشر جز زحمت بهره دیگری در این جهان نداشته باشد، ولی اجر او در آسمان خیلی بیشتر از زحمات و رنجهای او خواهد بود.
- بالاخره عذاب کسانی که میوه ئی برای مسیح نمی آورند خیلی شدید خواهد بود (متی ۲۵: ۲۶-۳۰، یوحنا ۱۵: ۶، دوم قرنتیان ۵: ۱۰-۱۱، حزقیال ۳۳: ۱-۲۰) عیسی مسیح به شاگردانش فرمود که شاخه بی ثمر بریده و در آتش افکنده می شود، و نیز غلامی که قنطار خود را به کار نبرده به ظلمت خارجی جائی که گریه و فشار دندان خواهد بود انداخته می شود. اگر تمام دلائل دیگری برای دادن بشارت که در این فصل ذکر شده است کافی نبود حتماً ترس از غضب و عذاب خدائی هرکدام از ما را وادار خواهد کرد که وظیفه خود را در پیدا کردن گمشدگان به جا بیاوریم.
سوالات
- دوازده دلیلی را که در این فصل برای دادن بشارت ذکر شده، از حفظ بگوئید.
- چه دلیل های دیگری می توانید بیاورید برای اینکه هر مسیحی باید مبشر باشد؟
- کدام یک از این دلیل ها در شخص شما بیشتر تاثیر دارد؟
- آیات زیر را حفظ کنید: رومیان ۱: ۱۴، ۲ قرنتیان ۵: ۱۴، متی ۲۵: ۱۲-۲۳، یوحنا ۱۵: ۵ و ۶.